Internationale Maritieme Organisatie (IMO)
Wat is de Internationale Maritieme Organisatie (IMO)
De Internationale Maritieme Organisatie (IMO) is een gespecialiseerd agentschap van de Verenigde Naties dat verantwoordelijk is voor maatregelen ter verbetering van de veiligheid en beveiliging van de IMO stelt normen voor de veiligheid en beveiliging van de internationale scheepvaart. Het houdt toezicht op elk aspect van de wereldwijde verzendvoorschriften, inclusief juridische kwesties en verzendefficiëntie.
Belangrijkste leerpunten
- De Internationale Maritieme Organisatie is een agentschap belast met het verbeteren van de beveiliging en veiligheid van de internationale scheepvaart.
- Een van zijn belangrijkste taken is het bedenken van strategieën en maatregelen om de waterwegen schoon te houden door zeeverontreiniging door schepen te voorkomen.
- Het bestuursorgaan van de IMO, de Vergadering, komt om de twee jaar bijeen, met de eerste bijeenkomst in 1959.
- De IMO is niet verantwoordelijk voor de handhaving van hun beleid. Wanneer een regering een IMO-beleid accepteert, wordt het een nationale wet die zij moet handhaven.
Inzicht in de Internationale Maritieme Organisatie (IMO)
De doelstellingen van de Internationale Maritieme Organisatie kunnen het best worden samengevat met de slogan: “Veilige, beveiligde en efficiënte scheepvaart op schone oceanen.” Kortom, de IMO stelt beleid vast voor de internationale scheepvaart, ontmoedigt verladers om compromissen te sluiten op het gebied van veiligheid, beveiliging en milieuprestaties om financiële zorgen weg te nemen, en stimuleert innovatie en efficiëntie.
De IMO houdt zich ook bezig met juridische kwesties met betrekking tot de internationale scheepvaart, zoals aansprakelijkheids- en compensatiekwesties en het faciliteren van internationaal maritiem verkeer. Het bestuursorgaan van de IMO, de Algemene Vergadering die bestaat uit alle 173 lidstaten, komt doorgaans om de twee jaar bijeen. De Vergadering behandelt onderwerpen als gemeenteraadsverkiezingen, besluiten over het werkprogramma en kijken naar de begroting.
Om de werkdruk te verminderen en ervoor te zorgen dat elk aandachtsgebied van de IMO de aandacht krijgt die het verdient, zijn er vijf commissies die belast zijn met het maken van beleid en het ontwikkelen, bespreken en herzien van regels en richtlijnen. Die commissies omvatten de Technische Samenwerkingscommissie, de Maritieme Veiligheidscommissie, de Mariene Milieubescherming Commissie, de Juridische Commissie en de Facilitatiecommissie. Verder werken er zeven subcommissies onder deze commissies.
Het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee (SOLAS), het Internationaal Verdrag inzake normen voor opleiding, diplomering en wachtdienst voor zeevarenden (STCW) en het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen (MARPOL) zijn enkele van de vitale verdragen van de Internationale Maritieme Organisatie.
Het IMO-verdrag, International Convention for the Safety of Life at Sea, wordt beschouwd als het meest cruciale verdrag met betrekking tot de veiligheid op zee. De eerste versie ervan werd in 1914 goedgekeurd na het zinken van de Titanic, vóór de oprichting van de IMO.
Speciale overwegingen
Het is belangrijk op te merken dat de IMO op geen enkele manier beleid implementeert of handhaaft. De IMO is opgericht om beleid aan te nemen, niet om het af te dwingen. Wanneer regeringen een IMO-verdrag aanvaarden, stemt zij ermee in om dat beleid tot nationaal recht te maken en om die wetten af te dwingen. De IMO heeft wel een auditprogramma ontwikkeld dat audits verplicht maakte, met ingang van januari 2016. Er is echter geen tegenmaatregel voor de VN als het land het beleid van de IMO niet handhaaft. In plaats daarvan geeft de IMO feedback en advies over de huidige prestaties van een land.
Geschiedenis van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO)
De IMO werd opgericht door middel van een verdrag dat in 1948 in Genève werd aangenomen. Het trad in werking in 1958 en kwam voor het eerst bijeen in 1959. De IMO is gevestigd in het Verenigd Koninkrijk en telt 173 lidstaten sinds september 2019. Het heeft ook -Gouvernementele organisaties (ngo’s) en intergouvernementele organisaties (IGO) als vertegenwoordigers. Een van de organisaties die een integraal onderdeel zijn geweest van de beleidsontwikkelingen bij de IMO is de Amerikaanse kustwacht.
Naast verzending staat een IMO ook wel bekend als een onafhankelijke marketingorganisatie. Dit is een organisatie die samenwerkt met verzekeringsmaatschappijen om haar producten op de markt te brengen. De taken van een IMO kunnen andere marketingtaken omvatten, zoals distributie.
IMO is ook een afkorting voor “naar mijn mening”. Wat dat betekent is dat IMO eenvoudigweg kan betekenen dat iemand zijn of haar perspectief of mening geeft. Hoewel IMO een acroniem of afkorting is, wordt het ook beschouwd als een slangwoord dat niet veel wordt gebruikt in professioneel schrijven.