24 juni 2021 18:16

Jim Yong Kim Succesverhaal: nettowaarde, opleiding en topcitaten

Jim Yong Kim was van 2012 tot 2019 de 12e president van de Wereldbank. Deze Koreaans-Amerikaanse voormalige arts en antropoloog heeft zijn hele leven vele andere belangrijke persoonlijke prestaties bereikt, en hij wordt alom gevierd als een inspirerend succesverhaal.

Het vroege leven en onderwijs

Kim’s familie, geboren op 8 december 1959 in Seoul, Zuid-Korea als Kim Yong, emigreerde naar Muscatine Iowa, in de Verenigde Staten, toen Kim nog maar vijf jaar oud was. Kim’s moeder behaalde een doctoraat in de filosofie aan de Universiteit van Iowa, waar zijn vader tandheelkunde doceerde. Tijdens zijn jeugd veranderde Kim zijn naam in Yong Kim, in overeenstemming met de westerse naamgevingsconventies. Vervolgens voegde hij de naam “Jim” toe.

Als student van Muscatine High School trad Kim toe tot de Model VN en hield zich bezig met atletiek zoals basketbal en voetbal. Na zijn afstuderen als afscheidsmedewerker in 1978, begon Kim zijn hbo-opleiding aan de Universiteit van Iowa. In het tweede jaar stapte hij over naar Brown University, waar hij in 1982 magna cum laude afstudeerde en een bachelordiploma in menselijke biologie behaalde.

Kim studeerde af aan de Harvard University, waar hij in 1991 een medische graad en in 1993 een doctoraat in de antropologie behaalde. Daar raakte Kim bevriend met Paul Farmer, die Kim’s interesse in mondiale gezondheidsproblemen deelde.

Belangrijkste leerpunten

  • Jim Yong Kim was van 2012 tot 2019 de 12e president van de Wereldbank
  • Kim heeft consequent een sterke interesse gehad in gezondheidsvraagstukken.
  • In 1987 richtten Kim en zijn studievriend Paul Farmer samen Partners in Health (PIH) op, een organisatie die medische zorg verleende aan ontwikkelingslanden.
  • Kim heeft veel werk verzet om goedkope medicatie te promoten voor mensen die lijden aan aids, multiresistente tuberculose en andere aandoeningen.

Succesverhaal

In 1987 richtten Kim en Farmer samen een in Boston gevestigde organisatie op, Partners in Health (PIH) genaamd, om medische zorg te verlenen aan arme delen van de wereld.

Halverwege de jaren negentig leidde Kim in Carabayllo, Peru, de inspanningen om goedkope behandelingen te bieden aan patiënten met multiresistente tuberculose (MDR-tbc). Later verschoof hij zijn inspanningen naar de behandeling van aids, waarvoor hij in 2003 de MacArthur Foundation fellowship ontving.

Van 2003 tot 2004 was Kim adviseur van de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Hij was de directeur van de HIV / AIDS-afdeling van de WHO van 2004 tot 2005, gedurende welke tijd hij de “3 bij 5” -campagne leidde, die tot doel had tegen 2005 drie miljoen nieuwe HIV- en AIDS-patiënten antiretrovirale medicijnen te verstrekken.

Kim gaf les aan de Harvard Medical School van 1993 tot 2009, toen werd hij benoemd tot president van Dartmouth College. In maart 2012 nomineerde president Barack Obama Kim voor het presidentschap van de Wereldbank, grotendeels vanwege zijn ervaring in het werken met arme gemeenschappen en ontwikkelingslanden. Kim werd in april van dat jaar in de functie bevestigd en trad in juli in functie.

Nettowaarde en huidige invloed

In 2015 rangschikte het tijdschrift Forbes Kim als de 45e machtigste persoon ter wereld en schatte zijn nettowaarde op minstens $ 5 miljoen. Als president van de Wereldbank verdiende Kim een ​​jaarsalaris van $ 500.000, plus secundaire arbeidsvoorwaarden.

Meest invloedrijke quotes

Op de vraag of zijn persoonlijke gebrek aan financiële achtergrond van invloed zou zijn op zijn vermogen om de Wereldbank te leiden, antwoordde Kim: “Economische ontwikkeling en armoedebestrijding zijn zo ingewikkeld dat ik denk dat er geen enkele achtergrond of een enkele discipline is die voldoende is om aan te pakken. deze grote menselijke problemen… Ik wil armoede uitroeien. Ik denk dat daar een enorme passie voor is binnen de Wereldbank. “

[Belangrijk: als president van Dartmouth College sprak Kim seksueel geweld op de campus aan met een programma dat studenten voorlichtte over het belang van tussenkomst van omstanders.]