K-verhouding
Wat is de K-ratio?
De K-ratio is een waarderingsmaatstaf die de consistentie van het rendement van een aandeel in de loop van de tijd onderzoekt. De gegevens voor de ratio zijn afgeleid van een maandelijkse index met toegevoegde waarde (VAMI), die lineaire regressie gebruikt om de voortgang bij te houden van een initiële investering van $ 1.000 in de te analyseren beveiliging.
Belangrijkste leerpunten
- K-ratio’s meten de consistentie van het rendement van een aandeel in de loop van de tijd, berekend met behulp van de Value-Added Monthly Index (VAMI).
- De berekening omvat het uitvoeren van een lineaire regressie op het logaritmische cumulatieve rendement van een Value-Added Monthly Index (VAMI) -curve.
- De K-ratio houdt bij het meten van risico rekening met de rendementen zelf, maar ook met de volgorde van die rendementen.
- De ratio meet het rendement van het effect in de loop van de tijd en is een goed instrument om de prestaties van aandelen te meten omdat het rekening houdt met de rendementsontwikkeling.
Formule en berekening van de K-ratio
De K-ratio kan worden berekend als:
- waar er n retourperiodes zijn in de maandelijkse aangiftegegevens.
Wat de K-ratio je kan vertellen
De K-ratio is ontwikkeld door derivatenhandelaar en statisticus Lars Kestner als een manier om een waargenomen kloof in de manier waarop rendementen zijn geanalyseerd aan te pakken. Omdat de belangrijkste belangen van een belegger rendement en consistentie zijn, ontwierp Kestner zijn K-ratio om risico versus rendement te meten door te analyseren hoe stabiel het rendement van een effect, portefeuille of manager in de loop van de tijd is.
De K-ratio houdt bij het meten van risico rekening met de rendementen, maar ook met de volgorde van die rendementen. De berekening omvat het uitvoeren van een lineaire regressie op het logaritmische cumulatieve rendement van een Value-Added Monthly Index (VAMI) -curve. De resultaten van de regressie worden vervolgens gebruikt in de K-ratio-formule. De helling is het rendement, dat positief zou moeten zijn, terwijl de standaardfout van de helling het risico vertegenwoordigt.
In 2003 introduceerde Kestner een gewijzigde versie van zijn oorspronkelijke K-ratio, die de formule van de berekening veranderde om het aantal geretourneerde gegevenspunten in de noemer op te nemen. Hij voerde in 2013 nog een wijziging door, die een vierkantswortelberekening aan de teller toevoegde.
Voorbeeld van het gebruik van de K-ratio
De ratio meet het rendement van het effect in de loop van de tijd en wordt beschouwd als een goed hulpmiddel om de prestaties van aandelen te meten, omdat het rekening houdt met de rendementstrend versus momentopnames in de tijd.
De K-ratio maakt een vergelijking mogelijk van cumulatieve rendementen voor verschillende aandelen (en aandelenbeheerders) rendementen in de loop van de tijd. Het verschilt van de veelgebruikte Sharpe maat door rekening te houden met de volgorde waarin retouren plaatsvinden. In de praktijk is de K-ratio ontworpen om samen met en naast andere prestatiemaatstaven te worden bekeken.
Naast hun gebruik bij het analyseren van individuele aandelenrendementen, stijlcategorieën en fondsbeheerders, kunnen K-ratio’s ook worden berekend voor obligaties. K-ratio’s zullen verschillen tussen activaklassen (binnenlandse aandelen versus obligaties versus aandelen uit opkomende markten), binnen activaklassen (bijv. Large-cap versus small-cap) en per tijdsperiode.