Lanchester-strategie
Wat is de strategie van Lanchester?
De Lanchester-strategie is een strijdplan dat is overgenomen vanuit een militaire strategie en dat kan worden toegepast in de zakelijke context, met name voor bedrijven die nieuwe markten betreden. Bij oorlogvoering is de strategie gebaseerd op het kwantificeren van de relatieve sterkte van legers om winnaars en verliezers te voorspellen. In het bedrijfsleven leidt de strategie ondernemers ertoe om markttypen te kiezen voor nieuwe en bestaande bedrijven – op basis van een vergelijkbare analyse van de relatieve sterkte – in een poging de gemakkelijkste markten te vinden om door te dringen.
Belangrijkste leerpunten
- De Lanchester-strategie is een strijdplan dat is overgenomen vanuit een militaire strategie en dat kan worden toegepast in de zakelijke context, met name voor bedrijven die nieuwe markten betreden.
- Met behulp van de Lanchester-strategie kwantificeren bedrijven de relatieve sterkte van hun concurrenten in een bedrijfs- of industriesector.
- De strategie van Lanchester beveelt een verdeel-en-heersmethode aan voor verkoop- en marketingcampagnes en om te beslissen wat voor soort nieuwe zaken of projecten moeten worden ondernomen.
- De Lanchester-strategie helpt bedrijven onnodige en zinloze onderlinge gevechten met hun concurrenten te vermijden, die ze waarschijnlijk niet als parvenu zullen winnen.
Inzicht in de Lanchester-strategie
De Lanchester-strategie is een variatie op de verdeel-en-heers-tactiek, waarmee ogenschijnlijk onoverkomelijke tactische uitdagingen kunnen worden overwonnen. Als een startup of ander klein bedrijf een markt wil betreden waar een gevestigd bedrijf een monopolie heeft, zal het lanceren van een frontale rivaliserende campagne waarschijnlijk mislukken. Volgens de Lanchester-strategie zou de effectievere benadering zijn dat een bedrijf zich richt op één aspect of locatie van zijn rivaal om een mogelijk monopolie te destabiliseren.
Deze strategie is vernoemd naar de Britse legeringenieur Frederick W. Lanchester, die in 1916 de wetten die de oorlogsstrategie regelen, publiceerde in een historische publicatie getiteld Aviation in Warfare: The Dawn of the Fourth Arm . De wetten van Lanchester werden later met succes geïmplementeerd door de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog. Na de Tweede Wereldoorlog paste de gerenommeerde kwaliteitsexpert Edward Deming dezelfde wetten toe op operationeel onderzoek.
De Lanchester-strategie werd in de jaren vijftig in Japan geïntroduceerd en in de jaren zestig gepopulariseerd door de Japanse adviseur Nobuo Taoka. De Lanchester-strategie werd steeds meer gebruikt om marktaandeel te veroveren. Canon Inc. was een van de eerste bedrijven die de strategie toepaste in de felle strijd met Xerox op de wereldwijde markt voor fotokopieerapparaten van de jaren zeventig en tachtig.
Principes van de Lanchester-strategie
Lanchesters ervaringen en observaties van het gebruik van vliegtuigen tijdens gevechten tijdens de Eerste Wereldoorlog hielpen hem zijn strategie te bepalen. Als ingenieur paste Lanchester wiskundige analyses toe op slachtoffers van alle strijdkrachten die in de strijd aanwezig waren. Dit omvatte grondtroepen – infanterie en zeestrijdkrachten – en de vliegtuigen die hij hielp bouwen. Deze methodologie hielp hem de effectiviteit van het vliegtuig waaraan hij had gewerkt te beoordelen.
Een van de observaties van Lanchester was dat als een militaire macht groter was dan de oppositie, de effectieve vuurkracht gelijk was aan het kwadraat van het totale aantal eenheden in de grotere strijdmacht. Met andere woorden, de gecombineerde armen van een leger met een drie-tegen-één nummervoordeel zouden in feite negen keer de relatieve vuurkracht hebben van de kleinere vijand. Gezien die inschatting stelde Lanchester dat de kleinere troepenmacht haar aanval op slechts één deel van de grotere vijandelijke strijdmacht tegelijk zou moeten richten. Sindsdien is deze strategie geïmplementeerd in militaire actie en in zakelijke tactieken.