Lijn van zakelijke beperkingen
Wat zijn branchebeperkingen?
Branchebeperkingen is een federale regel voor inkomstenbelasting die wordt toegepast op secundaire arbeidsvoorwaarden die werkgevers hun werknemers bieden. Hierin staat dat als een bedrijf zich bezighoudt met meerdere bedrijfstakken en een werknemer een extralegaal voordeel ontvangtuit een branche van het bedrijf waarin ze niet werkt, zij belasting moet betalen over dat voordeel.
Inzicht in zakelijke beperkingen
Als een voorbeeld van branchebeperkingen: als een persoon voor een bioscoop werkt en haar bedrijf ook eigenaar is van een pretpark en ze gratis of met korting toegang krijgt tot het pretpark, moet ze belasting betalen over de waarde van het pretpark. gratis ticket of de korting omdat de Internal Revenue Service (IRS) dit voordeel als inkomen zou beschouwen. Als ze echter gratis een film zou zien in de bioscoop waar ze werkte, zou ze over het algemeen geen belasting hoeven te betalen over het bedrag van het gratis bioscoopkaartje, omdat er geen branchebeperkingen gelden.
Producten of diensten die voornamelijk aan werknemers worden verkocht in plaats van aan het grote publiek, worden niet beschouwd als kortingen voor werknemers en vallen daarom niet onder de regels voor branchebeperkingen.
De branche van een werkgever wordt gedefinieerd in de Enterprise Standard Industrial Classification (ESIC) Manual, die wordt gepubliceerd door het US Office of Management and Budget. Een werkgever wordt geacht meer dan één bedrijfstak te hebben als hij producten of diensten te koop aanbiedt aan klanten in meer dan één tweecijferige ESIC-classificatie.
Vrijstellingen van branchebeperkingen
In sommige omstandigheden kunnen bedrijfsonderdelen worden samengevoegd tot één bedrijfsonderdeel om te bepalen of uitkeringen in aanmerking komen op grond van de branchebeperkingen. Samenvoeging is vereist wanneer het in de bedrijfstak van de werkgever ongebruikelijk is dat de ene bedrijfstak afzonderlijk van de andere wordt geëxploiteerd. Het is ook vereist wanneer een aanzienlijk aantal werknemers substantiële diensten verricht voor meer dan één bedrijfsactiviteit, waardoor het moeilijk wordt om werknemers aan specifieke bedrijfsonderdelen toe te wijzen. In deze gevallen is een werknemer geen belasting verschuldigd over secundaire arbeidsvoorwaarden die door zijn werkgever worden verstrekt.
Wederzijdse overeenkomsten tussen twee werkgevers die in dezelfde branche opereren, stellen ook werknemers die belastingvrije voordelen van de andere werkgever ontvangen, vrij van de regels voor branchebeperkingen. Om in aanmerking te komen, moeten dit schriftelijke wederkerige overeenkomsten zijn en mogen geen van beide werkgevers aanzienlijke extra kosten oplopen. De regel van wederkerigheid is alleen van toepassing op vergoedingen die zonder extra kosten worden verstrekt, maar heeft geen betrekking op kortingen voor gekwalificeerde werknemers.