Definitie van gekoppelde wisselkoerssysteem
Wat is een gekoppeld wisselkoerssysteem?
Een gekoppeld wisselkoerssysteem is een methode om de valuta van een land te beheren die deze tegen een bepaalde wisselkoers aan een andere valuta koppelt. Hoewel de beheerde valuta aan één valuta is gekoppeld, kan deze nog steeds zweven ten opzichte van andere valuta’s.
Hoe werkt een gekoppeld wisselkoerssysteem?
Landen voeren een wisselkoersbeleid met andere landen, zoals Hong Kong en de VS, wat een overeenkomst inhoudt om de waarde van de ene valuta aan de andere te koppelen of te koppelen. Hierdoor blijft de wisselkoers tussen de twee landen stabiel. Het betekent ook dat, ongeacht verschillende economische gebeurtenissen die plaatsvinden, de kosten van artikelen tussen de twee gekoppelde valuta’s gelijk blijven.
Als de wisselkoers teveel begint te verschuiven ten opzichte van de vastgestelde, vaste ratio, wordt valuta toegevoegd aan of verwijderd uit de circulatie door een centrale bank om de ratio weer binnen het acceptabele bereik te brengen. De beheerde valuta mag alleen worden uitgegeven als er reserves zijn in de gekoppelde valuta om deze te ondersteunen.
Gekoppelde wisselkoerssystemen zijn gunstig geweest voor sommige landen. De Hongkongse dollar is al meer dan 30 jaar gekoppeld aan de Amerikaanse dollar. In die tijd heeft Hongkong zich ontwikkeld tot een internationaal financieel centrum en zijn de activa in het banksysteem 13 keer zo groot geworden. Het bruto binnenlands product is ook bijna 10 keer vermenigvuldigd.
Belangrijkste leerpunten
- Het voordeel van een gekoppeld wisselkoerssysteem is dat het de valuta stabiliseert en de inflatie laag houdt.
- Door valuta’s aan elkaar te koppelen, kunnen de handel en de gevolgen voor het bbp van een land voorspelbaarder worden.
- Gekoppelde valuta’s ondergaan minder schommelingen, wat het gemakkelijker maakt om hun bewegingen te voorspellen, maar voor individuen moeilijker om te profiteren tijdens valutahandel.
Voorbeeld van een gekoppeld wisselkoerssysteem
De grootste economie van Afrika bevindt zich in Nigeria en de munteenheid was jarenlang gekoppeld aan de Amerikaanse dollar. In 2016 was de economie van het land echter in een recessie terechtgekomen en nam het land de beslissing om zijn valuta, de naira, los te koppelen van de Amerikaanse dollar. De centrale bank van Nigeria heeft de koppeling verwijderd in een poging om het chronische tekort aan vreemde valuta te verhelpen dat de groei van Nigeria als een belangrijk onderdeel van de Afrikaanse economie in de weg stond.
De naira werd een ‘managed float’-valuta, wat betekent dat de valutawaarde in de loop van de tijd fluctueert, en de centrale bank probeert de waarde van de valuta ten opzichte van die van de valuta’s van andere landen te beïnvloeden door verschillende valuta’s te kopen en verkopen om binnen een bepaalde wisselkoers te blijven. tariefbereik.
Beperking van het gekoppelde wisselkoerssysteem
De centrale bank van een land verliest een deel van zijn controle over rentetarieven, inflatie en andere kwesties van het fundamentele monetaire beleid met een gekoppelde valuta. Als het gekoppelde land het bijvoorbeeld goed doet, kan een ander land met een gekoppelde valuta de devaluatie niet in zijn voordeel gebruiken bij het handelen met buitenlandse partners en kan het geen monetair beleid voeren om zich aan te passen aan verschuivingen in de binnenlandse economie.
Landen die een gekoppeld wisselkoerssysteem gebruiken, specificeren vaak een handelsbereik rond de geselecteerde wisselkoers. Deze band rond het vaste tarief, die vaak plus of min 1% is, voegt wat flexibiliteit toe aan het regime. Sommige landen hebben ook een ” crawling peg ” -systeem toegepast. Dit systeem maakt een aanpassing van de vaste koers mogelijk om verschillen in bepaalde economische factoren tussen het beheerde valutaland en het land van de gekoppelde valuta te compenseren.