Lion economieën

Sleutelsectoren die bijdragen aan de collectieve bbp-groei van Afrika zijn onder meer natuurlijke hulpbronnen, detailhandel, landbouw, financiën, transport en telecommunicatie. Verbeteringen in de politieke stabiliteit en economische hervormingen hebben de groei bevorderd, maar globalisering, voorheen een zegen voor het continent, heeft onlangs een negatieve impact gehad.

Inzicht in Lion Economies

Het  Internationaal Monetair Fonds (IMF) schat dat de leeuweneconomieën van Afrika bezuiden de Sahara in 2018 met 3,4% en in 2019 met 3,7% procent zullen groeien, ruimschoots lager dan hun hoge eencijferige groeicijfers eerder in het decennium en onder de verwachte groei tarieven van opkomende markteconomieën in het algemeen.

Volgens het IMF behoren Ethiopië, Ghana, Tanzania, Oeganda en Kenia tot de landen met de hoogste verwachte groeicijfers voor de komende twee jaar – hoewel verschillende investeerders en denktanks verschillende landen als ‘leeuwen’ noemen.

Nigeria, de grootste economie van Afrika met een bbp van $ 376 miljard, groeide in 2017 met slechts 0,8% na een recessie in 2016. De verwachting is dat de groei de komende twee jaar met ongeveer 2,0% per jaar zal groeien, wat ver achterblijft bij de voorspellingen van 7% jaarlijkse groei. tot 2030 door McKinsey & Co. slechts vijf jaar geleden.

Het gebruik van de bijnaam “leeuweconomieën” is analoog aan de ” tijgereconomieën ” die worden gebruikt om verschillende bloeiende economieën in Zuidoost-Azië te beschrijven. De Aziatische tijgereconomieën omvatten doorgaans Singapore, Hong Kong, Zuid-Korea en Taiwan.

Tegenwind voor Lion Economies

Nigeria, de grootste olieproducent op het Afrikaanse continent, is het meest in het oog springende voorbeeld van hoe de leeuweneconomieën worstelen om financiële crises te vermijden. Ooit beschouwd als een van de meer dynamische gebieden van economische groei in opkomende markten, die zowel opkomende als grenseconomieën omvatten, is Afrika ten zuiden van de Sahara recentelijk getroffen door dalende grondstoffenprijzen, een vertragende Chinese economie en de stijgende kosten van buitenlandse schulden.

De export van grondstoffen is de levensader van Afrikaanse landen en moet zich nog herstellen van de olieprijsschokken van 2015 en 2016, die het einde inluidden van de supercyclus van grondstoffen. Door de inzinking van de grondstoffenprijzen zijn de Afrikaanse valuta’s verzwakt, is de inflatie gestegen, zijn de aandelenmarkten gedaald en zijn de obligatiespreads groter geworden, waardoor de kosten van het lenen zijn gestegen en de toegang van sommige landen tot de markt voor staatsobligaties is verminderd. Een vertragende Chinese economie heeft veel van deze grondstofzwakte veroorzaakt, aangezien de vraag naar primaire goederen, zoals industriële metalen die in Afrika worden gewonnen, is afgenomen. 

Gezien de economische malaise die veel van de leeuweneconomieën overheerst, is Afrika overgegaan van een groei-investering naar een ommekeer. Beleggers die op zoek zijn naar blootstelling aan de leeuweconomieën, hoeven slechts één ETF voor het hele continent te overwegen, de naar het bbp gewogen Market Vectors Africa ETF (AFK) belegt in Zuid-Afrika (29%), Marokko (12%), Kenia (8%), Nigeria (8%) en Egypte (8%), de rest in bedrijven uit ontwikkelde en opkomende markten die actief zijn in Afrika. De grootste Afrikaanse ETF is de iShares MSCI South Africa ETF (EZA), terwijl kleinere ETF’s zich richten op Nigeria (NGE) en Egypte (EGPT).