Loss Disallowance Rule (LDR)

Wat houdt de regel voor verliesbeperking in?

De regel voor het niet toestaan ​​van verliezen is een regel die is opgesteld door de IRS en die voorkomt dat een geconsolideerde groep of een conglomeraat van een bedrijf een enkele belastingaangifte doet namens haar dochterondernemingen om een ​​belastingaftrek te eisen voor verliezen op de waarde van de aandelen van de dochteronderneming.

De IRS creëerde deze regel in de jaren negentig om ervoor te zorgen dat bedrijven belasting betaalden over hun vermogenswinst en om te voorkomen dat het verlies tweemaal als belastingaftrek wordt geclaimd. Deze praktijk stond bekend als een dubbel verlies.

Een bedrijf kan bijvoorbeeld een nettowinst van $ 1 miljoen per jaar behalen. Als dat bedrijf een kleiner bedrijf als dochteronderneming verwerft en die dochteronderneming dat jaar met een verlies van $ 200.000 lijdt, kan het bedrijf aan de top geen belastingaangifte indienen waarin die dochteronderneming en haar verlies zijn opgenomen als een manier om dat jaar, volgens de regel voor het afwijzen van verliezen. de nettowinst van het bedrijf terugbrengen tot $ 800.000.

Inzicht in de Loss Disallowance Rule (LDR)

De regel voor het niet toestaan ​​van verliezen werd in 1995 gewijzigd in een herziening door de IRS. De nieuwe versie van de regel schrapte een aantal technische voorzieningen en voorbeelden met betrekking tot de voorraadbasiseffecten van de voorziening voor verliezen.

Een belangrijke rechtszaak in de geschiedenis van de regel voor het niet toestaan ​​van verliezen was Rite Aid Corp v. Verenigde Staten. In dit geval verwierp het Federal Circuit Court of Appeals de dubbele verliescomponent van de regel voor het afwijzen van verliezen door de IRS. Dit schiep een belangrijk precedent voor bedrijven in de toekomst.

Rite Aid Corporation tegen Verenigde Staten

Rite Aid, een grote apotheekketen, verwierf in 1984 80 procent van Penn Encore, een boekhandelsketen. In 1988 kocht Rite Aid de rest van de aandelen van Penn Encore. Van 1984 tot 1994 nam Rite Aid Penn Encore op in de groep van aangesloten bedrijven toen het geconsolideerde belastingaangiften indiende.

Gedurende deze jaren kende Penn Encore groei, maar behaalde slechts een marginale winst. Het nettoresultaat van het bedrijf daalde in de loop van de tijd, wat uiteindelijk leidde tot een verlies van $ 5,2 miljoen. In 1994 verkocht Rite Aid Penn Encore aan een ander, niet-gerelateerd bedrijf. Dit bedrijf was CMI Holding Corp. Voor belastingdoeleinden weigerde CMI vervolgens de transactie te erkennen als een aankoop van activa, aangezien Penn Encore met verlies had gewerkt.

Rite Aid rapporteerde een verlies op de verkoop van Penn Encore. Volgens de toenmalige regels mocht Rite Aid het verlies op de verkoop van Penn Encore aftrekken. Een andere regeling stelde echter een limiet aan het gerapporteerde verlies op basis van de dubbele verliesfactor van de dochteronderneming. In wezen verbieden de regels beide partijen om een ​​verlies te rapporteren dat groter zou zijn dan het werkelijke verlies dat door de transactie werd berekend.