M2

Wat is M2?

M2 is een berekening van de geldhoeveelheid die alle elementen van M1 omvat, evenals ‘bijna geld’. M1 omvat contant geld en bankdeposito’s, terwijl bijna-geld verwijst naar spaardeposito’s, geldmarkteffecten, onderlinge fondsen en andere termijndeposito’s. Deze activa zijn minder liquide dan M1 en niet zo geschikt als wisselmedium, maar ze kunnen snel worden omgezet in contanten of cheques.

M2 begrijpen

Het meten van de geldhoeveelheid van een economie is een uitdagende propositie. Vanwege de complexiteit van het concept ‘geld’, evenals de omvang en het detailniveau van een economie, zijn er meerdere manieren om een ​​geldhoeveelheid te meten. Deze manieren om een ​​geldhoeveelheid te meten worden doorgaans geclassificeerd als “M” s en vallen langs een spectrum van smalle tot brede monetaire aggregaten. Typisch, het bereik van de “M” s van M0 tot M3, waarbij M2 typisch een vrij brede maat vertegenwoordigt.

M2 is een bredere geldclassificatie dan M1 omdat het activa omvat die zeer liquide zijn, maar geen contanten zijn. Een consument of bedrijf gebruikt doorgaans geen spaardeposito’s en andere niet-M1-componenten van M2 bij het doen van aankopen of het betalen van rekeningen, maar het zou deze in relatief korte tijd in contanten kunnen omzetten. M1 en M2 zijn nauw verwant, en economen nemen graag de breder gedefinieerde definitie van M2 op bij het bespreken van de geldhoeveelheid, omdat moderne economieën vaak overboekingen tussen verschillende soorten rekeningen inhouden. Een bedrijf kan bijvoorbeeld $ 10.000 overboeken van een geldmarktrekening naar zijn lopende rekening. Deze overdracht zou M1 verhogen, wat geen geldmarktfondsen omvat, terwijl M2 stabiel blijft, aangezien M2 geldmarktrekeningen bevat.

De geldhoeveelheid

M2 als maatstaf voor de geldhoeveelheid is een kritische factor bij het voorspellen van zaken als inflatie. Inflatie en rentetarieven hebben grote gevolgen voor de algemene economie, aangezien deze een grote invloed hebben op de werkgelegenheid, de consumentenuitgaven, de bedrijfsinvesteringen, de sterkte van de valuta en de handelsbalans. In de Verenigde Staten publiceert de Federal Reserve elke donderdag om 16.30 uur geldvoorraadgegevens, maar dit betreft alleen M1 en M2. Gegevens over grote termijndeposito’s, institutionele geldmarktfondsen en andere grote liquide activa worden op kwartaalbasis gepubliceerd en zijn opgenomen in de M3-geldhoeveelheidsmeting.

Veranderingen in de geldhoeveelheid

In de Verenigde Staten is het dubbele mandaat van de Federal Reserve om werkloosheid en inflatie in evenwicht te brengen. Een van de manieren waarop het dit doet, is door de geldhoeveelheid van M2 te manipuleren. M2 geeft belangrijk inzicht in de richting, extremiteit en doeltreffendheid van het centrale-bankbeleid. M2 is meegegroeid met de economie en is gestegen van $ 4,6 biljoen in januari 2000 tot $ 18,45 biljoen in augustus 2020. Het aanbod is op geen enkel moment in die periode jaar-op-jaar (YOY) gekrompen. De meest extreme groei vond plaats in september 2001, januari 2009 en januari 2012, toen het uitbreidingspercentage van M2 de 10% bereikte. Deze versnelde perioden vielen samen met recessies en economische zwakte, waarin een expansief monetair beleid werd gevoerd door de centrale bank.

Verhoogde geldhoeveelheid tijdens de pandemie

In 2020 ging het M2-aanbod van 15,51 biljoen dollar in februari vlak voordat de pandemie van COVID-19 echt toesloeg, tot 18,45 biljoen dollar in augustus, tot ver in de pandemie, een sprong van bijna 19 procent. De stijging weerspiegelde de moeilijke economische periode en de acties van de Federal Reserve om de rentetarieven tot bijna historische dieptepunten te verlagen en de geldhoeveelheid in het algemeen te vergroten.