MAD (Marokkaanse dirham)
Wat is de Marokkaanse dirham (MAD)?
De Marokkaanse dirham (MAD) is de nationale munteenheid van het Koninkrijk Marokko en de de facto munteenheid van de Westelijke Sahara. De Bank al-Maghrib, de centrale bank van Marokko , controleert de uitgifte en circulatie van de Marokkaanse dirham.
Het bestaat uit 100 santimat. Moderne taal verwijst vaak naar vijf santimat als een rial en één santim als een frank. Vanaf medio 2019 is één dirham $ 0,10 USD.
Belangrijkste leerpunten
- De Marokkaanse dirham (MAD) is de munteenheid van de natie Marokko en vervangt de rial als officiële rekeneenheid.
- Eén dirham is gelijk aan 100 santimat, waarbij vijf santimat in de volksmond een rial worden genoemd.
- De dirham is ook de de facto munteenheid in de Westelijke Sahara. Hoewel de dirham wordt beschouwd als een volledig inwisselbare valuta, is de uitvoer ervan bij wet verboden, maar heeft deze geen controle.
Geschiedenis van de Marokkaanse dirham
Hoewel de Marokkaanse dirham de officiële munteenheid van het land is en de rial niet meer in omloop is, wordt er nog wel eens naar verwezen in de omgangstaal. In specifieke contexten, met name bij het kopen van groenten op marktplaatsen, zullen de prijzen nog steeds in rials worden vermeld. In deze regionale context is één dirham gelijk aan 20 rials. Het primaire gebruik van de term rials is wanneer de prijzen erg laag of erg hoog zijn. In plaats van een prijs voor maandelijkse huur op te geven als bijvoorbeeld 1000 dirhams, kunnen de kosten ook worden geformuleerd als 20.000 rials. Dit gebruik sterft langzaam uit, aangezien het vaker voorkwam bij oudere Marokkanen, die leefden tijdens de koloniale periode, en niet zo wijdverbreid onder jongere mensen.
De introductie van moderne munten gemaakt van koper, zilver en goud kwam in 1882. Zilveren munten werden dirham genoemd. Ook in 1882 werd de Marokkaanse rial de officiële munteenheid van het land. Een rial is verdeeld in 10 dirhams of 50 mazuna’s. In 1912, toen het grootste deel van Marokko een Frans protectoraat werd, verving de Marokkaanse frank de rial. In Spaans Marokko was de rialvervanger de Spaanse peseta. De onafhankelijkheid van Marokko begon in 1956 en omvatte de herinvoering van de dirham. De frank bleef echter in omloop totdat de santim hem in 1974 verving.
De Marokkaanse dirham is verkrijgbaar in de vorm van munten en bankbiljetten. De bankbiljetten hebben coupures van 20, 50, 100 en 200 dirham. De munten hebben kleinere coupures van ½, 1, 2, 5 en 10 dirham. De munten van 1, 2, 5 en 10 dirham zijn voorzien van een afbeelding van de koning van Marokko, Mohammed VI op de voorzijde en de inscriptie “Koninkrijk Marokko” op de achterzijde. Op oudere munten staat mogelijk een afbeelding van de vorige koning, Hassan II, op de voorzijde.
De meest recente serie bankbiljetten, uitgegeven in augustus 2013, toont een portret van koning Mohammed VI en de koninklijke kroon. De bankbiljetten bevatten ook een afbeelding van een Marokkaanse deuropening, als een knipoog naar het architecturale erfgoed van het land en een symbolische verwijzing naar de openheid ervan.
De Marokkaanse economie
De Marokkaanse dirham is de hedendaagse evolutie van een oude vorm van valuta. In pre-islamitische tijden werd de dirham in Arabië gebruikt, terwijl de Levant in een groot gebied in West-Azië werd gebruikt, begrensd door het Taurusgebergte en de Arabische woestijn. Net als de oude munteenheid die hier voor het eerst circuleerde, heeft de regio die Marokko omvat al tienduizenden jaren mensen bewoond.
Het koninkrijk Marokko, gelegen in Noordwest-Afrika, is een prominente regionale mogendheid. De oprichting van de eerste natiestaat vond plaats in 788 na Christus, en het gebied zag een reeks onafhankelijke dynastieheersers. Het gebied was een van de weinige die de Ottomaanse heerschappij vermeed. In 1912 splitste het gebied zich op in Spaanse en Franse protectoraten, maar herwon de onafhankelijkheid in 1956. De koning van Marokko heeft wetgevende en uitvoerende controle over het monetaire beleid, evenals over religieus en buitenlands beleid. Hij regeert via een gekozen parlement.
In 1777 erkende Marokko de VS als een onafhankelijke natie, de eerste natie die dat deed. In het begin van de 19e eeuw werd het Marokkaanse gebied gekoloniseerd door Frankrijk en later zag Spanje een interesse verklaren. In 1904 liepen de spanningen tussen de twee Europese naties op en gingen door tot een verdrag in 1912. De regio bleef jarenlang onrustig, met gevechten tussen Franse, Spaanse en inheemse bevolkingsgroepen. De pers voor onafhankelijkheid groeide en de realisatie begon in 1956.
Pogingen om de koning af te zetten zijn mislukt en het land blijft een constitutionele monarchie. Demonstranten, waaronder sommigen tijdens de opstanden van de Arabische Lente, blijven aandringen op hervormingen en het verminderen van de macht van de koning. Marokko is lid van de Verenigde Naties, maar ook van de Afrikaanse Unie en de Arabische Liga. Het land heeft nog steeds sterke banden met westerse mogendheden.
Volgens gegevens van de Wereldbank heeft Marokko een hoogopgeleide bevolking. Het welvarende land ervaart geen jaarlijkse inflatie en heeft een groei van het bruto binnenlands product (bbp) van 4,1% vanaf 2017, het meest actuele jaar van beschikbare gegevens.