Denominatie

Wat is een denominatie?

Een denominatie verwijst naar de eenheidsclassificatie voor de vermelde of nominale waarde van financiële instrumenten zoals bankbiljetten of munten, evenals voor effecten, obligaties en andere beleggingen.

De denominatie kan daarom worden gebruikt om de basisvaluta in een forex transactie of de genoteerde valuta in een financieel actief te noteren. Dit gebruik van de term helpt bij het definiëren van de aanvaardbare betaling in transacties en de monetaire eenheid waarin deze is geprijsd, bijvoorbeeld bij het aangeven van in Amerikaanse dollar luidende obligaties die zijn uitgegeven door een buitenlandse overheid.

Denominatie begrijpen

Meestal is een denominatie een waarde-eenheid, of numeriek, gegeven aan geld of valuta’s zoals munten en bankbiljetten, evenals aan andere financiële instrumenten die vaste waarden behouden, zoals door de overheid uitgegeven obligaties. De nominale waarde van een dergelijk vastrentend effect wordt vaak de “nominale waarde” genoemd omdat deze op de voorkant of voorkant van het financiële instrument staat.

In de Verenigde Staten zijn bankbiljetten die door de meeste geldautomaten (geldautomaten) worden uitgegeven, alleen in bepaalde coupures verkrijgbaar. Sommige geldautomaten bieden bijvoorbeeld $ 20 biljetten en $ 100 biljetten, terwijl andere misschien $ 10 en $ 50 biljetten verstrekken. Bij een handelstransactie kan een in Europa gevestigde exporteur de koper factureren in Amerikaanse dollars, waardoor de transactie in Amerikaanse dollar luidt. Hoewel de meeste grondstoffen in dollar werden genoteerd, konden grondstoffen zoals ruwe olie vanaf 2011 koersen krijgen in andere valuta’s, zoals de euro.

Sommige buitenlandse entiteiten zullen effecten uitgeven die luiden in een andere valuta dan hun eigen valuta. De regering van Argentinië heeft bijvoorbeeld in Amerikaanse dollar luidende staatsschuld uitgegeven en bepaalde niet-Amerikaanse bedrijven geven aandelen uit in dollars.

Par-waarden als coupures

De coupure die op een obligatie of andere vastrentende belegging is aangebracht, is gelijk aan de nominale waarde van de obligatie, het bedrag dat op de vervaldag wordt betaald. Men kan obligaties kopen in verschillende coupures, variërend van $ 50 tot $ 10.000. Wanneer men een onderlinge obligatie koopt, wordt deze verkocht voor een bedrag onder de aangegeven denominatie, omdat het verschil tussen de verkoopprijs en de waarde op de eindvervaldag een functie dient die vergelijkbaar is met de rente die wordt verdiend in andere beleggingsvehikels.

Andere soorten effecten worden ook uitgegeven met nominale waarden; de werkelijke nominale waarde van een aandeel in de aandelen is echter geen nauwkeurige inschatting van het belang van het effect op de markt. De nominale waarde vertegenwoordigt hier in plaats daarvan een minimumwaarde voor het bezit. Bij de uitgifte van gewone aandelen geven bedrijven deze in feite uit met een nominale waarde van slechts nul of één cent. Deze prijsafspraken stellen hen in staat wettelijke verplichtingen te vermijden waaraan ze zich kunnen blootstellen als ze de aandelen tegen een hogere prijs noteren.

Denominaties en nomenclatuur

Nomenclatuur is het toepassen van een naam op een item, en veel valuta’s hebben niet alleen de officiële benaming, maar ook een bijnaam. De Canadese dollar (CAD) draagt ​​bijvoorbeeld de bijnaam van de ” gek ” omdat hij aan één kant de afbeelding van een gekke vogel heeft. Het Amerikaanse biljet van $ 100 staat bekend als een “Benjamin” omdat er de afbeelding van Benjamin Franklin op staat.

Voorbeeld uit de echte wereld

Sommige individuele valuta hebben een hogere marktwaarde dan hun officieel gemarkeerde munteenheid. Deze valuta zijn inbaar en gewild bij hobbyisten en mensen die op zoek zijn naar een alternatieve investering.

Sommige Amerikaanse kwartalen die tussen 1932 en 1964 werden geproduceerd, bevatten bijvoorbeeld 90% zilver. Bijgevolg, hoewel de nominale waarde hun waarde behoudt op 25 cent, kan de marktwaarde hoger zijn, gebaseerd op de prijs van zilver, de smeltwaarde van zilver, de staat van een specifieke munt en de betrokken datum en munt. Dit verschil tussen de denominatie en de smeltwaarde leidde uiteindelijk tot een verandering in de materialen die worden gebruikt om kwartjes te produceren.