5 basismethoden voor risicobeheer
Naarmate mensen ouder worden, lopen ze meestal meer gezondheidsrisico’s. Het beheren van puur risico omvat het proces van het identificeren, evalueren en onderwerpen van deze risico’s – een defensieve strategie om u voor te bereiden op het onverwachte. De basismethoden voor risicobeheer vermijden, behouden, delen, overdragen en verlies voorkomen en verminderen – kunnen van toepassing zijn op alle facetten van het leven van een individu en kunnen op de lange termijn vruchten afwerpen. Hier is een overzicht van deze vijf methoden en hoe ze kunnen worden toegepast op het beheer van gezondheidsrisico’s.
Belangrijkste leerpunten
- Vermijden betekent niet deelnemen aan activiteiten die u kunnen schaden; in het geval van gezondheid is roken een goed voorbeeld.
- Retentie erkent de onvermijdelijkheid van bepaalde risico’s, en in termen van gezondheidszorg zou het kunnen betekenen dat u een goedkopere ziektekostenverzekering kiest met een hoger eigen risico.
- Het delen van risico’s kan worden toegepast op de manier waarop werkgeversuitkeringen vaak goedkoper zijn dan wanneer een persoon een eigen ziektekostenverzekering krijgt.
- Risico-overdracht heeft betrekking op zorg doordat de kosten van de zorg, boven de kosten van premie en eigen risico, van het individu op de verzekeraar worden overgedragen.
- Verliespreventie en -vermindering worden gebruikt om risico’s te minimaliseren, niet om ze te elimineren – hetzelfde concept wordt gebruikt in de gezondheidszorg met preventieve zorg.
Vermijden
Vermijden is een methode om risico’s te verkleinen door niet deel te nemen aan activiteiten die kunnen leiden tot letsel, ziekte of overlijden. Het roken van sigaretten is een voorbeeld van zo’n activiteit, omdat het vermijden ervan zowel gezondheids- als financiële risico’s kan verminderen.
Volgens de American Lung Association is roken de belangrijkste vermijdbare doodsoorzaak in de VS en eist het meer dan 480.000 levens per jaar. Bovendien merkt de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention op dat roken de nr. 1 risicofactor is voor het krijgen van longkanker, en dat het risico alleen maar toeneemt naarmate mensen langer roken.
Levensverzekeraars verkleinen dit risico aan hun kant door de premies voor rokers en niet-rokers te verhogen. Onder de Affordable Health Care Act, ook bekend als Obamacare, kunnen zorgverzekeraars de premies verhogen op basis van leeftijd, geografie, gezinsgrootte en rookstatus. De wet staat een toeslag van maximaal 50% toe op de premies voor rokers.
Risicobeheerstrategieën die in de financiële wereld worden gebruikt, kunnen ook worden toegepast op het beheer van de eigen gezondheid.
Retentie
Retentie is de erkenning en acceptatie van een risico als gegeven. Gewoonlijk is dit geaccepteerde risico kosten om grotere risico’s op de weg te helpen compenseren, zoals de keuze om een ziektekostenverzekering met een lagere premie te selecteren met een hoger eigen risico. Het aanvankelijke risico zijn de kosten van het moeten betalen van meer eigen medische kosten als zich gezondheidsproblemen voordoen. Als het probleem ernstiger of levensbedreigend wordt, zijn de vergoedingen van de ziektekostenverzekering beschikbaar om de meeste kosten te dekken die verder gaan dan het eigen risico. Als het individu geen ernstige gezondheidsproblemen heeft die extra medische kosten voor het jaar rechtvaardigen, vermijden ze de contante betalingen, waardoor het grotere risico helemaal wordt beperkt.
Delen
Het delen van risico’s wordt vaak geïmplementeerd via op de werkgever gebaseerde voordelen waardoor het bedrijf een deel van de verzekeringspremies aan de werknemer kan betalen. Dit deelt in wezen het risico met het bedrijf en alle werknemers die deelnemen aan de verzekeringsvoordelen. De afspraak is dat naarmate meer deelnemers de risico’s delen, de premiekosten proportioneel moeten dalen. Individuen kunnen het in hun eigen belang vinden om deel te nemen aan het delen van het risico door indien mogelijk te kiezen voor werkgeversregelingen voor gezondheidszorg en levensverzekeringen.
Overbrengen
Het gebruik van een zorgverzekering is een voorbeeld van risico-overdracht doordat de financiële risico’s van zorg worden overgedragen van het individu naar de verzekeraar. Verzekeringsmaatschappijen nemen het financiële risico op zich in ruil voor een vergoeding die bekend staat als een premie en een gedocumenteerd contract tussen de verzekeraar en het individu. Het contract vermeldt alle bepalingen en voorwaarden waaraan moet worden voldaan en die moet worden gehandhaafd voordat de verzekeraar de financiële verantwoordelijkheid voor de dekking van het risico op zich neemt.
Door het accepteren van de voorwaarden en het betalen van de premies is een individu erin geslaagd het meeste, zo niet alle, risico over te dragen aan de verzekeraar. De verzekeraar past veel statistieken en algoritmen zorgvuldig toe om nauwkeurig de juiste premiebetalingen te bepalen die in overeenstemming zijn met de gevraagde dekking. Wanneer claims worden ingediend, bevestigt de verzekeraar of aan de voorwaarden is voldaan om de contractuele uitkering voor het risicoresultaat te verstrekken.
Verliespreventie en -vermindering
Deze methode van risicobeheer probeert het verlies te minimaliseren in plaats van het volledig te elimineren. Terwijl het risico wordt geaccepteerd, blijft het gefocust op het beperken van het verlies en het voorkomen dat het zich verspreidt. Een voorbeeld hiervan in de zorgverzekeringen is preventieve zorg.
Zorgverzekeraars moedigen preventieve zorgbezoeken aan, vaak zonder eigen vergoeding, waar leden jaarlijkse controles en lichamelijk onderzoek kunnen ondergaan. Verzekeraars begrijpen dat het vroegtijdig signaleren van mogelijke gezondheidsproblemen en het toedienen van preventieve zorg de medische kosten op de lange termijn kunnen helpen minimaliseren. Veel gezondheidsplannen bieden ook kortingen aan sportscholen en gezondheidsclubs als een andere manier om te voorkomen en te verminderen om leden actief en gezond te houden.