Leiderschapsstudies in Michigan
Wat zijn de Michigan Leadership Studies?
De Michigan Leadership Studies was een bekende reeks leiderschapsstudies die in de jaren vijftig van de vorige eeuw aan de Universiteit van Michigan begon, met de bedoeling de principes en soorten leiderschapsstijlen te identificeren die leidden tot een grotere productiviteit en meer arbeidsvreugde onder werknemers. De onderzoeken identificeerden twee brede leiderschapsstijlen: een werknemersgerichtheid en een productiegerichtheid. Ze identificeerden ook drie kritische kenmerken van effectieve leiders: taakgericht gedrag, relatiegericht gedrag en participatief leiderschap.
Belangrijkste leerpunten
- De Michigan Leadership Studies identificeerden de leiderschapsstijlen die de hoogste medewerkerstevredenheid en productiviteit leidden.
- De studies categoriseerden leiderschapsstijlen als werknemersgerichtheid, die de nadruk legt op menselijke relaties, of productiegerichtheid, die zich richt op taakgerichte activiteiten.
- Uit het onderzoek kwam naar voren dat werknemeroriëntatie met algemeen toezicht gunstiger resultaten opleverde dan productiegerichtheid en direct toezicht.
- Critici beweren dat het onderzoek beperkend is, aangezien het niet alle omstandigheden en soorten organisaties, leiders en werknemers in aanmerking neemt.
Inzicht in Michigan Leadership Studies
De studies concludeerden dat een werknemersoriëntatie in combinatie met algemene, in plaats van nauwe of directe supervisie tot betere resultaten leidde. Werknemersgerichtheid richt zich op het menselijke element van werk en benadrukt dat werknemers behoeften hebben die werkgevers moeten aanpakken en waar zij voor moeten zorgen.
Productiegerichtheid daarentegen richt zich op de technische elementen van werkgelegenheid en werknemers zijn een middel om de productie te voltooien. De studies naar leiderschap in Michigan, samen met de studies van de Ohio State University die plaatsvonden in de jaren veertig, zijn twee van de bekendste studies op het gebied van gedragsmatig leiderschap en worden tot op de dag van vandaag geciteerd.
Kritiek op de Michigan Leadership Studies
De overkoepelende bewering van de onderzoeken was dat werknemers door minder directe druk en controle productiever en betrokkener kunnen zijn bij hun taken. Er zijn echter kritieken en vragen over de methodologie en resultaten van de onderzoeken. Een van die kritiek is dat er geen rekening is gehouden met de context van de medewerkers, het leiderschap en de taak, waardoor de mogelijkheid bestaat dat de situatie bij de organisatie de ene leiderschapsstijl rechtvaardigt boven de andere.
Bovendien kan de dispositie van de arbeiders een factor zijn in de leiderschapsbenadering. De manier waarop werknemers presteren, kan een leider beïnvloeden om meer hands-on te zijn als er meer leiding nodig is vanwege de complexiteit van de taak. Evenzo, als werknemers bewijzen dat ze capabel zijn en hun taken vloeiend zelfstandig uitvoeren, is er weinig behoefte aan meer openlijke controle. Een team van ervaren arbeiders die jarenlang een taak hebben gestudeerd en eraan hebben gewerkt, heeft misschien geen directe manager nodig om richtlijnen uit te vaardigen; in die context is het dus waarschijnlijker dat de leider hen meer autonomie verleent.
De beperkte opties van de onderzoeken zijn ook niet van mening dat één maat niet bij alle organisaties of omstandigheden past. Het gebruik van hetzelfde leiderschap bij twee verschillende bedrijven kan nog steeds resulteren in mislukking of succes vanwege andere factoren die spelen. Het is gebruikelijk dat leiders hun stijlen in de loop van de tijd en indien nodig aanpassen, in plaats van vast te houden aan een vast patroon.
Hoewel de Michigan Leadership Studies opmerkelijk blijven, zijn er in recentere jaren andere theorieën en studies over leiderschapsbenaderingen ontwikkeld die rekening houden met verschillende dynamieken, zoals de filosofie van dienend leiderschap.