Hoe de Nasdaq Pre-Market werkt

Once upon a time, kon aandelen alleen worden verhandeld gedurende de standaard Wall Street uur van 09:30-04:00 Maar in de afgelopen jaren, de Nasdaq breidde zijn pre-market operaties, waardoor beleggers om te beginnen met de handel om 4 uur  Eastern tijd. En terwijl de pre-market van Nasdaq in de loop van de tijd stapsgewijs groeide, konden beleggers in verschillende tijdzones gemakkelijker dan ooit in aandelen verhandelen. Bovendien kunnen beleggers tijdens pre-market-uren snel reageren op nieuwsitems zoals bedrijfswinstenrapporten en aankondigingen van economische gegevens van de overheid. Simpel gezegd: tijdens pre-market trading worden aandelenkoersen sterk beïnvloed door politieke gebeurtenissen en andere externe factoren, in plaats van door vraag- en aanbodkrachten.

De eerste iteratieve stap vond plaats in 1999 toen Nasdaq om 07.00 uur zijn deuren opende. In maart 2013 verschoof het de starttijd nog eens drie uur terug, in een poging te concurreren met de New York Stock Exchange, die een starttijd voor de markt introduceerde. van 4 uur ’s ochtends, terug in 2005. En dankzij elektronische communicatienetwerken (ECN’s), die potentiële kopers en verkopers matchen zonder gebruik te maken van een traditionele beurs, kunnen beleggers aandelen verhandelen tijdens de aftermarket-uren tussen 16.00 uur en 20.00 uur.

Nadelen van pre-market trading

Pre-market trading kan de prijzen en het volume negatief beïnvloeden. Dit komt vooral doordat er tijdens de pre-market-uren minder beursdeelnemers zijn, wat de liquiditeit van de meeste beursgenoteerde effecten drukt. En met een lage liquiditeit komt een grotere volatiliteit. De spreads tussen bied- en laatkoersen worden groter en schommelen vaak sterk binnen één handelsdag. Een ander nadeel is dat het moeilijk kan zijn om nauwkeurige offertes te krijgen, omdat zelfs de beste ECN ’s vertragingen in de rapportage kunnen registreren.

In de handelsuren vóór de beurs lopen individuele beleggers vaak in het nadeel ten opzichte van hun tegenhangers van institutionele beleggers, vanwege verschillen in koopkracht. Laten we aannemen dat het California State Teachers ‘Retirement System ernaar streeft om vóór 9.30 uur een gigantisch blok aandelen te kopen. Laten we verder aannemen dat het Oklahoma Public Employees Retirement System toevallig zo’n aandelenblok te verkopen heeft. Onder deze omstandigheden wordt de bied of laatprijs van een kleine solo-investeerder waarschijnlijk beleefd genegeerd. Natuurlijk, zelfs als de transactie van die kleine belegger zou doorgaan, zou de pre-market transactievergoeding waarschijnlijk aanzienlijk hoger zijn dan de kosten die voor dezelfde transactie tijdens reguliere markturen in rekening worden gebracht.