Verhouding nettoschuld / EBITDA
Wat is de verhouding tussen nettoschuld en EBITDA?
De verhouding tussen nettoschuld en EBITDA (winst vóór afschrijving en afschrijving van rente) is een maatstaf voor de hefboomwerking, berekend als de rentedragende verplichtingen van een bedrijf minus geldmiddelen of kasequivalenten, gedeeld door de EBITDA. De nettoschuld / EBITDA-ratio is een schuldratio die aangeeft hoeveel jaar het zou duren voordat een bedrijf zijn schuld zou terugbetalen als de nettoschuld en EBITDA constant worden gehouden. Als een bedrijf echter meer contanten dan schulden heeft, kan de ratio negatief zijn. Het is vergelijkbaar met de schuld / EBITDA-ratio, maar de nettoschuld trekt geldmiddelen en kasequivalenten af, terwijl de standaardratio dat niet doet.
De formule voor nettoschuld / EBITDA is
Belangrijkste leerpunten
- De nettoschuld-tot-EBITDA-ratio is een schuldratio die aangeeft hoeveel jaar het zou duren voordat een bedrijf zijn schuld zou terugbetalen als de nettoschuld en EBITDA constant worden gehouden.
- Als analisten kijken naar de verhouding tussen nettoschuld en EBITDA, willen ze weten hoe goed een bedrijf zijn schulden kan dekken.
- Het is vergelijkbaar met de schuld / EBITDA-ratio, maar de nettoschuld trekt geldmiddelen en kasequivalenten af, terwijl de standaardratio dat niet doet.
- Als een bedrijf meer contanten dan schulden heeft, kan de ratio negatief zijn.
Wat de nettoschuld / EBITDA u kan vertellen
De verhouding tussen nettoschuld en EBITDA is populair bij analisten omdat deze rekening houdt met het vermogen van een bedrijf om zijn schuld te verminderen. Ratio’s hoger dan 4 of 5 veroorzaken doorgaans alarmbellen omdat dit aangeeft dat een bedrijf minder snel in staat zal zijn om zijn schuldenlast aan te pakken, en dus minder snel in staat zal zijn om de extra schulden aan te gaan die nodig zijn om het bedrijf te laten groeien.
De nettoschuld / EBITDA-ratio moet worden vergeleken met die van een benchmark of het branchegemiddelde om de kredietwaardigheid van een bedrijf te bepalen. Bovendien zou een horizontale analyse kunnen worden uitgevoerd om te bepalen of een bedrijf zijn schuldenlast gedurende een bepaalde periode heeft verhoogd of verlaagd. Voor horizontale analyse worden ratio’s of items in de jaarrekening vergeleken met die van voorgaande perioden om te bepalen hoe het bedrijf is gegroeid gedurende het opgegeven tijdsbestek.
Voorbeeld van het gebruik van nettoschuld ten opzichte van EBITDA
Stel dat een belegger een horizontale analyse van bedrijf ABC wil uitvoeren om te bepalen of het in staat is om zijn schuld af te betalen. Voor het vorige fiscale jaar bedroeg de kortlopende schuld van bedrijf ABC $ 6,31 miljard, de langlopende schuld $ 28,99 miljard en de kasvoorraad $ 13,84 miljard.
Daarom rapporteerde bedrijf ABC een nettoschuld van $ 21,46 miljard, of $ 6,31 miljard plus $ 28,99 miljard minus $ 13,84 miljard, en een EBITDA van $ 60,60 miljard tijdens de fiscale periode. Bijgevolg is de nettoschuld / EBITDA-ratio van bedrijf ABC 0,35 of $ 21,46 miljard gedeeld door $ 60,60 miljard.
Nu, voor het meest recente fiscale jaar, had bedrijf ABC een kortlopende schuld van $ 8,50 miljard, een langlopende schuld van $ 53,46 miljard en $ 21,12 miljard in contanten. De nettoschuld van het bedrijf steeg jaar op jaar met 90,31% tot $ 40,84 miljard. Bedrijf ABC rapporteerde een EBITDA van $ 77,89 miljard, een stijging van 28,53% ten opzichte van zijn EBITDA vorig jaar.
Daarom had bedrijf ABC een nettoschuld / EBITDA-ratio van 0,52 of $ 40,84 miljard gedeeld door $ 77,89 miljard. De nettoschuld / EBITDA-ratio van bedrijf ABC steeg met 0,17 of 49,81% op jaarbasis.
Beperkingen van het gebruik van nettoschuld ten opzichte van EBITDA
Analisten houden van de nettoschuld / EBITDA-ratio omdat deze gemakkelijk te berekenen is. Schuldcijfers zijn terug te vinden op de balans en EBITDA kan worden berekend op basis van de resultatenrekening. Het probleem is echter dat het misschien niet de meest nauwkeurige maatstaf voor inkomsten biedt. Analisten willen meer dan alleen de winst peilen naar de hoeveelheid contanten die beschikbaar is voor het aflossen van schulden.
Afschrijvingen en amortisatie zijn niet-contante uitgaven die niet echt van invloed zijn op de kasstromen, maar rente kan voor sommige bedrijven een aanzienlijke kostenpost zijn. Banken en investeerders die naar de huidige schuld / EBITDA-ratio kijken om inzicht te krijgen in hoe goed het bedrijf zijn schuld kan betalen, willen misschien de impact van rente op de schuld overwegen, zelfs als die schuld wordt opgenomen in een nieuwe uitgifte. Op deze manier kan het nettoresultaat minus kapitaaluitgaven, plus afschrijvingen en amortisatie de betere maatstaf zijn voor de beschikbare contanten voor het aflossen van schulden.