Beroepsmatige arbeidsmobiliteit
Wat is beroepsmobiliteit?
Beroepsarbeidsmobiliteit verwijst naar het vermogen van werknemers om van loopbaangebied te wisselen om betaald werk te vinden of te voorzien in arbeidsbehoeften.
Wanneer de omstandigheden een hoge mate van arbeidsmobiliteit mogelijk maken, kan dit bijdragen tot het behoud van een sterk werkgelegenheids- en productiviteitsniveau. Overheden kunnen beroepsmatige omscholing aanbieden om werknemers te helpen de nodige vaardigheden te verwerven en dit proces te bespoedigen.
Geografische arbeidsmobiliteit verwijst daarentegen naar het niveau van flexibiliteit en vrijheid dat arbeiders moeten verhuizen om betaald werk in hun vakgebied te vinden.
Belangrijkste leerpunten
- Beroepsmobiliteit verwijst naar het gemak waarmee een werknemer de ene baan kan verlaten voor een andere in een ander vakgebied.
- Bij een hoge arbeidsmobiliteit voorspellen economen een hoge productiviteit en groei.
- Beroepsmobiliteit kan worden beperkt door middel van regelgeving. Vergunning, opleidings- of opleidingsvereisten verhinderen de vrije stroom van arbeidskrachten van de ene bedrijfstak naar de andere.
Inzicht in arbeidsmobiliteit op het werk
Arbeidsmobiliteit is het gemak waarmee werknemers de ene baan kunnen verlaten voor een andere. Werknemers zijn mogelijk niet in staat om nieuwe carrièrekansen te benutten in geval van ontslag of beëindiging als hun arbeidsmobiliteit beperkt is. Dit kan het geval zijn voor werknemers die over weinig of gespecialiseerde vaardigheden beschikken die alleen onder beperkte omstandigheden kunnen worden gebruikt. Een werknemer die bijvoorbeeld is opgeleid om een machine te bedienen die slechts in één bedrijfstak bestaat, kan voor uitdagingen komen te staan bij het zoeken naar werk buiten die bedrijfstak.
Als een ervaren werknemer die een substantieel salaris heeft verdiend, probeert van loopbaan te veranderen, kan hij voor een aanzienlijke financiële aanpassing komen te staan. Dit komt omdat alternatieve banen die ze zouden kunnen uitvoeren mogelijk geen gebruik maken van hun meest ontwikkelde vaardigheden. Het kan bijvoorbeeld zijn dat een arts werk moet zoeken als taxichauffeur als er geen medische functies beschikbaar zijn. Dergelijke omstandigheden kunnen ertoe leiden dat werknemers en professionals aanzienlijk lagere lonen ontvangen die niet overeenkomen met de jarenlange werkervaring die ze mogelijk hebben.
Het gemak waarmee werknemers kunnen overstappen van een baan in een bepaalde bedrijfstak naar een baan in een andere bedrijfstak, bepaalt hoe snel een economie zich kan ontwikkelen. Als er bijvoorbeeld geen beroepsmobiliteit was, zouden we nog steeds jager-verzamelaars zijn, omdat niemand boer of specialist zou kunnen worden.
Een versoepeling van beperkingen op het gebied van beroepsmobiliteit kan verschillende dingen doen:
- Verhoog het aanbod van arbeidskrachten in bepaalde bedrijfstakken. Lagere beperkingen zorgen ervoor dat arbeiders het gemakkelijker hebben om een andere industrie binnen te gaan, wat kan betekenen dat er gemakkelijker aan de vraag naar arbeid wordt voldaan.
- Lagere lonen. Als het voor arbeiders gemakkelijker is om een bepaalde industrie binnen te gaan, zal het aanbod van arbeid toenemen voor een bepaalde vraag, waardoor het loonpercentage wordt verlaagd totdat het evenwicht is bereikt. (Zie voor meer inzicht: Onderzoek naar het minimumloon.)
- Laat opkomende industrieën groeien. Als een economie verschuift naar nieuwe bedrijfstakken, moeten werknemers beschikbaar zijn om de bedrijven van die bedrijfstak te runnen. Een tekort aan werknemers betekent dat de algehele productiviteit negatief kan worden beïnvloed omdat er niet genoeg werknemers zijn om de service te verlenen of de machines te gebruiken die worden gebruikt om het product te maken. (Zie voor gerelateerde literatuur: Inzetbaarheid, de beroepsbevolking en de economie.)
Manieren waarop beroepsmobiliteit de productiviteit beïnvloedt
De afname van het aantal banen in de productiesector ten gunste van op diensten gerichte werkgelegenheid, zoals softwareontwikkeling, heeft de arbeidsmobiliteit voor sommige werknemers verminderd. De Amerikaanse auto-industrie kreeg bijvoorbeeld te maken met aanhoudende personeelsinkrimpingen doordat de productie efficiënter werd en minder werknemers nodig had of naar het buitenland werd verplaatst.2 Door het wegvallen van binnenlandse banen konden veel afgeslankte werknemers geen werk vinden dat een compensatie bood die in vergelijking met hun vorige salarisniveaus. Werknemers in andere soorten productie-gebaseerde carrières hebben ook te maken gehad met kwesties van beperkte arbeidsmobiliteit naarmate hun bedrijfstak kromp.
Er zijn openbare en particuliere opleidingsprogramma’s voor arbeidsbemiddeling opgezet om werknemers de kans te geven hun arbeidsmobiliteit op het werk te vergroten door hen nieuwe vaardigheden bij te brengen. De focus van dergelijke programma’s is het uitbreiden van de potentiële loopbaantrajecten waarin deze personen zouden kunnen slagen. Bedrijven kunnen profiteren van het bestaan van dergelijke programma’s omdat ze de pool van potentiële aanwervingen voor huidige vacatures vergroten.
Arbeidsmobiliteit op het werk kan met name ten goede komen aan opkomende, innovatiegerichte bedrijven. Dergelijke bedrijven kunnen hun productiviteit zien toenemen wanneer er een groeiende populatie van werknemers is die over vaardigheden beschikken waar vraag naar is. Een startend bedrijf zou bijvoorbeeld zijn ontwikkelingsplannen kunnen zien vastlopen totdat het genoeg softwarecoders en programmeurs heeft ingehuurd om aan zijn kernproduct te werken.