Bestelbeschermingsregel
Wat is de orderbeschermingsregel?
De Order Protection Rule is een van de vier belangrijkste bepalingen van het Regulation National Market System (NMS). De regel is bedoeld om ervoor te zorgen dat beleggers een uitvoeringsprijs ontvangen die gelijk is aan de prijs die wordt genoteerd op een andere beurs waar het effect wordt verhandeld. De regel elimineert de mogelijkheid dat orders worden verhandeld, wat betekent dat ze worden uitgevoerd tegen een suboptimale prijs.
De Order Protection Rule vereist dat elke beurs beleid opstelt en handhaaft om een consistente prijsnotering te garanderen voor alle NMS-aandelen, waaronder die op de belangrijkste beurzen en veel over-the-counter ( OTC ) -aandelen. De Orde Protection Regel regel is ook bekend als “Regel 611,” of de ” trade-through regel.”
belangrijkste leerpunten
- De Order Protection Rule is bedoeld om ervoor te zorgen dat beleggers de beste prijs ontvangen wanneer hun order wordt uitgevoerd, door de mogelijkheid om orders te laten verhandelen (uitgevoerd tegen een slechtere prijs) te verwijderen.
- Het schrijft voor dat aandelen moeten worden verhandeld op beurzen met de beste koersen, en vereist dat handelscentra schriftelijk beleid en procedures opstellen en afdwingen die dit garanderen.
- De Order Protection Rule is een bepaling van het Regulation National Market System (NMS), een reeks regels die in 2005 door de SEC zijn aangenomen, en wordt ook wel “trade-through rule” genoemd.
Hoe de Order Protection Rule werkt
De Order Protection Rule – samen met Regulation NMS als geheel – werd ingesteld om de financiële markten meer liquide en transparant te maken door betere toegang tot gegevens in het algemeen en verbeterde weergave van offertes en billijkheid in prijzen in het bijzonder. Voordat de verordening in 2005 werd aangenomen door de Securities and Exchange Commission (SEC), beschermden de bestaande “trade-through” -regels investeerders niet te allen tijde. Dit gold vooral voor limiettransacties waarbij beleggers soms lagere prijzen kregen dan die op een andere beurs.
De Order Protection Rule is bedoeld om offertes voor een bepaald effect over de hele linie te beschermen, zodat alle marktdeelnemers de best mogelijke uitvoeringsprijs kunnen ontvangen voor orders die onmiddellijk kunnen worden uitgevoerd. Het vereist dat handelscentra schriftelijk beleid en procedures opstellen, onderhouden en afdwingen die redelijkerwijs zijn ontworpen om te voorkomen dat transacties worden uitgevoerd tegen prijzen die lager zijn dan beschermde noteringen die worden weergegeven door andere handelscentra. De regel stelde ook de National Best Bid and Offer (NBBO) -vereiste vast die makelaars verplicht om bestellingen te routeren naar locaties die de meest voordelige weergegeven prijs bieden.
De drie andere bepalingen van Regulation NMS zijn de toegangsregel, de sub-centregel en de marktgegevensregels.
Kritiek op de Order Protection Rule
Kritieken op de effectiviteit van de Order Protection Rule zijn gerezen in de jaren na de inwerkingtreding ervan. Die kritiek omvat onder meer de overtuiging dat, door de handel in aandelen verplicht te stellen op beurzen met de best genoteerde prijzen, de regel bijdraagt aan overmatige fragmentatie tussen handelsplatformen. Dit zou de complexiteit van de markt en de connectiviteitskosten voor marktdeelnemers hebben vergroot, waardoor transacties in het algemeen duurder zijn geworden. Doorruilbeperkingen kunnen marktdeelnemers bijvoorbeeld dwingen orders door te sturen naar verlichte locaties waarmee ze anders geen zaken zouden doen.
Een andere kritiek op de regel is dat deze indirect kan hebben geleid tot een toename van dark trading, een praktijk waarbij aandelen worden gekocht en verkocht op een manier die de markt niet wezenlijk beïnvloedt. Dit wordt toegeschreven aan beperkingen die zijn opgelegd aan de concurrentie tussen verlichte locaties, waarbij keuzes worden gemaakt op basis van hun snelheid en vergoedingen in plaats van stabiliteit en liquiditeit.
Critici hebben ook de orderbeschermingsregel aangehaald voor het mogelijk schaden van institutionele beleggers die grote volumes moeten verhandelen, maar gedwongen worden toegang te krijgen tot kleine noteringen. Dit heeft tot gevolg dat kortetermijnhandelaren voor eigen rekening worden gewezen op de handelsintenties van institutionele beleggers.