Politieke economie
Wat is een politieke economie?
Politieke economie is een interdisciplinaire tak van de sociale wetenschappen die zich richt op de onderlinge relaties tussen individuen, regeringen en openbaar beleid.
Politieke economen bestuderen hoe economische theorieën zoals kapitalisme, socialisme en communisme in de echte wereld werken. In wezen is elke economische theorie een methodologie die wordt aangenomen als een middel om de verdeling van een eindige hoeveelheid middelen te sturen op een manier die gunstig is voor het grootste aantal individuen.
In bredere zin was politieke economie ooit de algemene term die werd gebruikt voor het vakgebied dat we nu economie noemen. Adam Smith, John Stuart Mill en Jean-Jacques Rousseau gebruikten de term allemaal om hun theorieën te beschrijven. De kortere term economie werd in het begin van de 20e eeuw vervangen door de ontwikkeling van meer rigoureuze statistische methoden voor het analyseren van economische factoren.
De term politieke economie wordt nog steeds veel gebruikt om elk overheidsbeleid te beschrijven dat een economische impact heeft.
Belangrijkste leerpunten
- Het gebied van politieke economie is de studie van hoe economische theorieën zoals kapitalisme of communisme zich in de echte wereld afspelen.
- Degenen die politieke economie studeren, proberen te begrijpen hoe geschiedenis, cultuur en gebruiken van invloed zijn op een economisch systeem.
- Globale politieke economie bestudeert hoe politieke krachten mondiale economische interacties vormen.
Inzicht in politieke economie
Politieke economie is een tak van sociale wetenschappen die de relatie bestudeert die ontstaat tussen de bevolking van een natie en haar regering wanneer openbaar beleid wordt uitgevaardigd. Het is dus het resultaat van de interactie tussen politiek en economie en vormt de basis van de sociale wetenschappen.
Zoals hierboven vermeld, zijn er verschillende opmerkelijke soorten politieke economieën:
- Socialisme: dit type politieke economie bevordert het idee dat de productie en distributie van goederen en rijkdom wordt gehandhaafd en gereguleerd door de samenleving, in plaats van door een bepaalde groep mensen. De grondgedachte hierachter is dat alles wat door de samenleving wordt geproduceerd, wordt gedaan vanwege degenen die deelnemen, ongeacht status, rijkdom of positie. Socialisme heeft tot doel de kloof tussen rijk en macht te overbruggen, waar een of meer individuen niet de meerderheid van macht en rijkdom hebben.
- Kapitalisme: deze theorie pleit voor winst als motief voor vooruitgang. Simpel gezegd, het idee achter het kapitalisme is dat particulieren en andere actoren worden gedreven door hun eigen belangen – zij controleren de productie en distributie, bepalen prijzen en creëren vraag en aanbod.
- Communisme: individuen verwarren communisme vaakmet socialisme, maar er is een duidelijk verschil tussen deze twee theorieën. Het communisme was een theorie ontwikkeld door Karl Marx, die vond dat het kapitalisme beperkt was en een grote kloof creëerde tussen arm en rijk. Hij geloofde in gedeelde hulpbronnen, waaronder eigendom, en dat de productie en distributie onder toezicht van de overheid moesten staan.
Degenen die onderzoek doen naar de politieke economie worden politieke economen genoemd. Hun studie omvat over het algemeen het onderzoek naar hoe openbaar beleid, de politieke situatie en politieke instellingen de economische status en toekomst van een land beïnvloeden door middel van een sociologische, politieke en economische lens.
De politieke economie kan een beroep doen op sociologie, economie en politieke wetenschappen om te bepalen hoe de overheid, een economisch systeem en de politiek elkaar beïnvloeden.
Geschiedenis en ontwikkeling van de politieke economie
De wortels van de politieke economie zoals we die vandaag kennen, gaan terug tot de 18e eeuw. Geleerden in de periode bestudeerden hoe rijkdom werd verdeeld en beheerd tussen mensen. Enkele van de eerdere werken die dit fenomeen onderzochten, omvatten die van John Stuart Mill.
Maar de term is waarschijnlijk het beste toe te schrijven aan de Franse schrijver en econoom Antoine de Montchrestien. Hij schreef in 1615 een boek met de naam “Traité de l’économie politique”, waarin hij de noodzaak onderzocht van productie en rijkdom om op een geheel grotere schaal te verdelen – niet in het huishouden, zoals Aristoteles suggereerde. Het boek analyseerde ook hoe economie en politiek met elkaar samenhangen.
Smith was een filosoof, econoom en schrijver die gewoonlijk de vader van de economie en de politieke economie wordt genoemd. Hij schreef over de functie van een zelfregulerende vrije markt in zijn eerste boek, dat “The Theory of Moral Sentiments” heette. Zijn beroemdste werk, “An Inquiry into the Nature and Oorzaken van de rijkdom van naties” (of “De rijkdom van naties “) hielp de klassieke economische theorie vorm te geven. Het werd ook gebruikt als basis voor toekomstige economen.
Mill combineerde economie met filosofie. Hij geloofde in utilitarisme – dat acties die tot de goede wil van mensen leiden, juist zijn en dat acties die tot lijden leiden, verkeerd zijn. In wezen was hij van mening dat economische theorie en filosofie nodig waren, samen met sociaal bewustzijn in de politiek om betere beslissingen te nemen voor het welzijn van de mensen. Sommige van zijn werk, waaronder ‘Principles of Political Economy’, ‘Utilitarism’ en A System of Logic ‘, brachten hem ertoe een van de belangrijkste figuren in de politiek en economie te worden.
Politieke economie in Academia
De politieke economie is de afgelopen jaren een academische discipline geworden. Veel grote instellingen bieden de studie aan als onderdeel van hun afdeling politieke wetenschappen, economie en / of sociologie.
Onderzoek door politieke economen wordt uitgevoerd om te bepalen hoe het overheidsbeleid gedrag, productiviteit en handel beïnvloedt. Een groot deel van hun studie helpt hen om vast te stellen hoe geld en macht worden verdeeld tussen mensen en verschillende groepen. Ze kunnen dit doen door specifieke gebieden te bestuderen, zoals recht, bureaucratische politiek, wetgevend gedrag, het snijvlak van overheid en bedrijfsleven, en regelgeving.
Het onderzoek kan op drie manieren worden benaderd:
- Interdisciplinaire studies: de interdisciplinaire benadering is gebaseerd op sociologie, economie en politieke wetenschappen om te bepalen hoe overheidsinstellingen, een economisch systeem en een politieke omgeving elkaar beïnvloeden en beïnvloeden.
- Nieuwe politieke economie: deze benadering wordt bestudeerd als een reeks acties en overtuigingen, en tracht expliciete veronderstellingen te maken die leiden tot politieke debatten over maatschappelijke voorkeuren. De nieuwe politieke economie combineert de idealen van klassieke politieke economen en nieuwere analytische vorderingen in economie en politiek.
- Internationale politieke economie: ook bekend als mondiale politieke economie, analyseert deze benadering het verband tussen economie en internationale betrekkingen. Het put uit vele academische gebieden, waaronder politieke wetenschappen, economie, sociologie, culturele studies en geschiedenis. De internationale politieke economie houdt zich uiteindelijk bezig met hoe politieke krachten zoals staten, individuele actoren en instellingen mondiale economische interacties hebben.
Moderne toepassingen van politieke economie
Moderne toepassingen van de politieke economie bestuderen het werk van meer hedendaagse filosofen en economen, zoals Karl Marx.
Zoals hierboven vermeld, raakte Marx ontgoocheld door het kapitalisme als geheel. Hij geloofde dat individuen leden onder gereguleerde sociale klassen, waar een of meer individuen het grootste deel van de rijkdom controleerden. Volgens de communistische theorieën zou dit worden uitgeroeid, zodat iedereen gelijk zou kunnen leven terwijl de economie functioneert op basis van het vermogen en de behoeften van elke deelnemer. Onder communistische regimes worden middelen gecontroleerd en gedistribueerd door de overheid.
De meeste mensen verwarren socialisme en communisme. Het is waar dat er enkele overeenkomsten zijn – met name dat zowel de nadruk ligt op het overbruggen van de kloof tussen arm en rijk, als dat de samenleving het evenwicht tussen alle burgers moet degraderen. Maar er zijn inherente verschillen tussen de twee. Terwijl middelen in een communistische samenleving eigendom zijn van en gecontroleerd worden door de overheid, hebben individuen in een socialistische samenleving eigendommen. Mensen kunnen nog steeds goederen en diensten kopen onder het socialisme, terwijl degenen die in een communistische samenleving leven, door de overheid in hun basisbehoeften worden voorzien.
Veelgestelde vragen over de politieke economie
Wat betekent politieke economie?
De term politieke economie verwijst naar een tak van sociale wetenschappen die zich richt op relaties tussen individuen, regeringen en openbaar beleid. Het wordt ook gebruikt om het beleid van regeringen te beschrijven dat de economie van hun land beïnvloedt.
Wat is de voornaamste zorg van de politieke economie?
De belangrijkste zorg van de politieke economie is het bepalen van de relatie tussen regeringen en individuen, en hoe openbaar beleid de samenleving beïnvloedt. Dit wordt gedaan door de studie van sociologie, politiek en economie.
Wat zijn de kenmerken van politieke economie?
Enkele van de kenmerken of thema’s van een politieke economie zijn onder meer de verdeling van rijkdom, hoe goederen en diensten worden geproduceerd, wie bezit en andere hulpbronnen bezit, wie profiteert van productie, vraag en aanbod, en hoe openbaar beleid en overheidsinteractie de samenleving beïnvloeden.
Wat zijn de soorten politieke economie?
De soorten politieke economie omvatten socialisme (dat stelt dat elke productie en rijkdom gereguleerd en gedistribueerd moet worden door de samenleving), kapitalisme (waar particuliere eigenaren de industrie en handel van een natie controleren voor winst) en communisme (de theorie waarin alle eigendom openbaar is). in eigendom en iedereen werkt vanuit zijn eigen behoeften en sterke punten).
Wie heeft de term politieke economie bedacht?
Adam Smith wordt algemeen beschouwd als de vader van de economie en de vader van de politieke economie. Maar de term wordt over het algemeen toegeschreven aan de Franse econoom Antoine de Montchrestien, die het boek “Traité de l’économie politique” schreef, wat zich vertaalt naar het verdrag van de politieke economie.