Regeling terugkeerpercentage

Wat is de regeling inzake terugkeerpercentage?

Rendementsregulering is een vorm van prijsbepalingsregulering waarbij overheden de eerlijke prijs bepalen die door een monopolie in rekening mag worden gebracht. Het is bedoeld om klanten te beschermen tegen hogere prijzen vanwege de macht van het monopolie, terwijl het monopolie toch zijn kosten kan dekken en een eerlijk rendement voor zijn eigenaren kan verdienen.

Inzicht in de Rate Of Return-regeling

Rendementsregeling werd in de Verenigde Staten het vaakst gebruikt voor de prijs van goederen en diensten die door nutsbedrijven worden aangeboden, zoals gas, televisiekabel, water, telefoondiensten en elektriciteit. Een geschiedenis van antitrust-sentiment en antitrustregulering leidde tot de implementatie van een terugkeerpercentage-regeling in de VS, die werd bevestigd door de zaak Munn v. Illinois van het Hooggerechtshof van 1877 en verder werd ontwikkeld door middel van een reeks zaken, te beginnen met Smyth tegen Ames in 1898.

Door de regulering van het rendement konden klanten het gevoel krijgen dat ze een eerlijke prijs kregen voor essentiële diensten, terwijl beleggers het gevoel kregen dat ze een eerlijk rendement behaalden op hun investeringen in deze industrieën. Rendement regulering bleef gebruikelijk in de VS door veel van de 20 ste eeuw geleidelijk vervangen door andere, efficiëntere werkwijzen, zoals prijs-gap regulering en ontvangsten-cap regulering.

Voordelen en nadelen van rendementsregeling

Klanten profiteren van redelijke prijzen, gezien de bedrijfskosten van de monopolist. Het biedt duurzaamheid op lange termijn, aangezien het enige weerstand biedt aan de tarieven tegen de populariteit van een bedrijf onder investeerders en tegen veranderingen die binnen dat bedrijf zouden kunnen plaatsvinden. Het zorgt voor stabiliteit in gemonopoliseerde industrieën, terwijl wordt voorkomen dat monopolies grote winsten maken met prijsverhogingen. Beleggers zullen, hoewel ze geen enorme dividenden zullen ontvangen, profiteren van substantiële en consistente rendementen. Klanten hebben niet het gevoel dat ze te veel worden aangerekend voor essentiële diensten, en het monopolie in kwestie is daardoor gebaat bij een stabiel publiek imago.

Regulering van het rendement wordt vaak bekritiseerd omdat het weinig prikkels biedt om kosten te verlagen en de efficiëntie te verhogen. Een monopolist die op deze manier wordt gereguleerd, verdient niet meer als de kosten worden verlaagd. Het is dus mogelijk dat klanten nog steeds hogere prijzen in rekening worden gebracht dan bij vrije concurrentie. Regulering van het rendementspercentage kan bijdragen aan het Averch-Johnson-effect, waarbij de aldus gereguleerde bedrijven kapitaal accumuleren en het laten afschrijven om het systeem te ondermijnen en toestemming van de overheid te krijgen om de tarieven te verhogen.