Reykjavik Interbank Aangeboden Tarief (REIBOR)
Wat is de Reykjavik Interbank Offered Rate (REIBOR)?
De Reykjavik Interbank Offered Rate (REIBOR) is de formele referentierente voor de interbancaire markt die wordt gebruikt om rentetarieven vast te stellen voor kortlopende leningen bij IJslandse handels- en spaarbanken. Het is een gewogen gemiddelde van de marktrente die banken elkaar aanbieden voor kortetermijnfinanciering.
REIBOR is vergelijkbaar met andere benchmarkrentetarieven, zoals hetgedekte daggeldfinancieringstarief (SOFR). IJslandse banken en kredietverstrekkers gebruiken REIBOR (plus een spread) als basis voor het bepalen van de rente op leningen die zij verstrekken aan niet-bancaire kredietnemers. De REIBOR is relatief nieuw, aangezien deze pas in 1998 formeel operationeel is geworden.
Belangrijkste leerpunten
- REIBOR is een referentierentevoet gebaseerd op korte rentetarieven tussen IJslandse banken, en wordt gebruikt om andere rentetarieven in IJsland vast te stellen.
- REIBOR wordt berekend en gepubliceerd door de IJslandse Centrale Bank en is vergelijkbaar met andere referentiekoersen, zoals SOFR.
- De REIBOR-markt en zijn relatie met de wereldwijde kredietmarkten waren factoren in de ernstige financiële crisis die IJsland begin 2008 doormaakte.
Inzicht in REIBOR
De Centrale Bank van IJsland reguleert de REIBOR en de kroon, volgens de regels van de centrale bank. Marktmakende banken kunnen biedingen uitbrengen op de interbancaire markt die van de ene op de andere dag, één week, twee weken, drie maanden, zes maanden, negen maanden en één jaar duren.
In december 2019 zei de Centrale Bank van IJsland dat ze zou stoppen met het noteren van de REIBOR-rente op 9 en 12 maanden, aangezien er sinds 2008 geen interbancaire leningen tegen die voorwaarden waren verstrekt. was voor leentermijnen van een week of minder. Banken zouden nog steeds offertes moeten indienen voor leningen van één dag tot zes maanden. Ze zouden ook offertes kunnen geven voor leningen met een looptijd van 9 en 12 maanden als ze die verstrekken, maar de Centrale Bank zou die tarieven niet vermelden.
IJslandse banken dienen offertes in voor rentetarieven op kortlopende deposito’s en leningen aan de Centrale Bank. De Centrale Bank berekent vervolgens het gemiddelde van deze genoteerde rentetarieven voor verschillende termijnen om de REIBOR-referentierente te berekenen, die zij dagelijks opsomt.
Nadelen van REIBOR
celand is een klein land, dus REIBOR wordt in dat land over het algemeen alleen gebruikt om tarieven vast te stellen. REIBOR is gewoonlijk iets hoger dan andere belangrijke interbancaire tarieven die op de wereldmarkten worden gebruikt. Dat zorgt voor een carry trade, aangezien buitenlanders een hoger rendement op hun kortetermijnfondsen nastreven. Hogere rentetarieven droegen ook bij aan de economische instabiliteit in IJsland.
Tijdens de eerste jaren van de 21e eeuw kwam de IJslandse financiële sector in een enorme kredietzeepbel terecht, gevoed door gemakkelijke toegang tot internationale kredietmarkten. De IJslandse banken groeiden tot negen keer zo groot als het bruto binnenlands product (bbp)van het land.
Er was een grote instroom van deposito’s uit Groot-Brittannië en Nederland die streefden naar het relatief hoge rendement op op REIBOR gebaseerde deposito’s. IJsland werd te afhankelijk van de economie van andere landen die het hoofd boven water hielden en van de inwoners en bedrijven van die landen om hun schulden af te lossen.
Toen de mondiale zeepbel barstte en de kredietmarkten tot stilstand kwamen, maakte IJsland van 2008-2011 zelf een ernstige financiële crisis door. De REIBOR-rente steeg tussen 2003 en 2008. Voor de gemiddelde IJslander zorgden renteverhogingen ervoor dat de hypotheekrente omhoogschoot, tot een tarief van 18% in oktober 2008.
IJsland stond op de rand van een faillissement toen het Internationaal Monetair Fonds (IMF) tussenbeide kwam met een reddingsplan. Het duurde bijna een decennium voordat de economie weer op het vorige niveau was gekomen.