Risicobehoudgroep (RRG)
Wat is Risk Retention Group (RRG)
Een risicobehoudgroep (RRG) is een door de staat gecharterde verzekeringsmaatschappij die commerciële bedrijven en overheidsentiteiten verzekert tegen aansprakelijkheidsrisico’s. Risicobehoudgroepen zijn opgericht door de federalewet op het behoud van risico’s op risico’s, een federale wet die in 1986 isingevoerd. Een lid van een risicobehoudgroep moet een bedrijf zijn.
UITBREIDING Risk Retention Group (RRG)
Risicobehoudgroepen worden anders behandeld dan traditionele verzekeringsmaatschappijen. Ze zijn vrijgesteld van het verkrijgen van een staatsvergunning in elke staat waarin ze actief zijn, en zijn ook vrijgesteld van staatswetten die verzekeringen regelen. Een risicobehoudgroep is bijvoorbeeld vrijgesteld van het moeten bijdragen aan staatsgarantiefondsen, wat de premiekosten kan verlagen, maar ook de kans kan vergroten dat polishouders geen toegang hebben tot staatsfondsen in het geval van een faillissement van de groep. Alle beleidsregels die worden uitgegeven door een risicobehoudgroep zijn federaal verplicht om een waarschuwing te bevatten die aangeeft dat het beleid niet op dezelfde manier wordt gereguleerd als regulier beleid.
Risicobehoudgroepen zijn onderlinge vennootschappen, wat betekent dat ze eigendom zijn van de leden van de groep. Ze kunnen een vergunning krijgen als een standaard onderlinge verzekeraar, maar ze kunnen ook een vergunning krijgen als een captive verzekeraar, een bedrijf dat specifiek is georganiseerd door een moedermaatschappij om verzekeringsdekking aan het moederbedrijf te bieden. Voorbeelden van risico’s die worden beschermd door RRG-beleid zijn onder meer medische en juridische wanpraktijken, maar schade aan eigendommen veroorzaakt door een overstroming is geen gedekt risico. Polissen kunnen eigendom zijn van een groep individuen, zoals een advocatenkantoor, maar ze kunnen ook worden gekocht door openbare universiteiten of provinciale besturen. Leden van een RRG moeten betrokken zijn bij soortgelijke activiteiten of gerelateerd zijn aan aansprakelijkheidsblootstellingen op grond van enige gerelateerde of algemene zakelijke blootstelling, handel, product, dienst of uitgangspunt.
Het aantal risicobehoudgroepen zal waarschijnlijk toenemen wanneer een verzekering niet beschikbaar of onbetaalbaar is. Hoewel ze in sommige zakelijke klimaten populair kunnen zijn, moeten ze nog steeds voldoen aan bepaalde overheidsvoorschriften, waaronder vereisten op het gebied van non-discriminatie en fraudebestrijding. Risicobehoudgroepen kunnen ook worden verplicht om toezichthouders meer informatie over hun financiële gegevens te verstrekken om ervoor te zorgen dat ze financieel solvabel zijn.
Voordelen van risicobehoudgroepen
- Programma controle
- Rentestabiliteit op lange termijn
- Aangepaste methoden voor verliescontrole en risicobeheer
- Dividenden voor een goede verlieservaring
- Toegang tot herverzekeringsmarkten
- Stabiele bron van aansprakelijkheidsdekking tegen betaalbare tarieven
- Multi-state operaties
Geschiedenis van risicobehoudgroepen
Volgens de McCarran-Ferguson Act worden de meeste verzekeringskwesties op staatsniveau geregeld in plaats van op federaal niveau. Eind jaren zeventig waren veel bedrijven echter niet in staat koste wat het kost productaansprakelijkheidsdekking te krijgen, en de situatie vereiste dat het congres in actie kwam. Na een aantal jaren van studie heeft het deProduct Liability Risk Retention Act van 1981 aangenomen, die individuen of bedrijven met vergelijkbare of gerelateerde aansprakelijkheidsblootstelling toestond om “risicobehoudgroepen” te vormen met als doel zichzelf te verzekeren. De wet was alleen van toepassing op productaansprakelijkheid en verzekering van voltooide operaties.
Aan het eind van de jaren tachtig, toen bedrijven met soortgelijke problemen werden geconfronteerd bij het verkrijgen van andere soorten aansprakelijkheidsverzekeringen, handelde het Congres opnieuw met de goedkeuring van de Liability Risk Retention Act (LRRA), die het bereik van de oorspronkelijke Product Liability Risk Retention Act uitbreidde tot commerciële aansprakelijkheidsverzekeringen. Volgens de LRRA is een domiciliëringsstaat belast met het reguleren van de vorming en werking van een risicobehoudgroep.
De LRRA loopt vooruit op “elke staatswet, regelregelgeving of order voor zover een dergelijke wet, regel, regeling of order de werking van een risicobehoudgroep direct of indirect onwettig zou maken of reguleren.”De LRRA verbiedt staten ook om voorschriften vast te stellen die discrimineren tegen risicobehoudgroepen.