Sociale economie
Wat is sociale economie?
Sociale economie is een tak van economie – en een sociale wetenschap – die zich richt op de relatie tussen sociaal gedrag en economie. Sociale economie bestaat uit twee brede perspectieven die, hoewel tegengesteld in hun benadering, als complementair kunnen worden beschouwd. De eerste, ontwikkeld door Nobelist Gary Becker, past de theoretische en toegepaste basistools van de neoklassieke micro-economie toe op gebieden van menselijk gedrag die traditioneel niet als onderdeel van de eigenlijke economie worden beschouwd, zoals misdaad en straf, drugsmisbruik, huwelijk en gezinsbeslissingen.
De tweede past de ideeën van andere sociale wetenschappen, zoals sociologie, psychologie en identiteitsgroepstudies toe op onderwerpen van economische aard zoals consumentengedrag of arbeidsmarkten. Deze beoefenaars van sociale economie gebruiken geschiedenis, actualiteiten, politiek en andere sociale wetenschappen om sociale trends te voorspellen die mogelijk van invloed kunnen zijn op de economie. Dit onderdeel van sociale economie is de primaire focus van dit artikel.
Soms wijken de theorieën van de sociale economie af van de conventionele economische theorieën. De theorieën van de sociale economie houden vaak rekening met factoren die buiten de focus van de reguliere economie liggen, waaronder het effect van milieu en ecologie op consumptie en welvaart.
Belangrijkste leerpunten
- Sociale economie is een tak van economie – en een sociale wetenschap – die zich richt op de relatie tussen sociaal gedrag en economie.
- De theorieën van de sociale economie houden vaak rekening met factoren die buiten de focus van de reguliere economie liggen, waaronder het effect van milieu en ecologie op consumptie en welvaart.
- De sociale economie kan proberen uit te leggen hoe een bepaalde sociale groep of sociaaleconomische klasse zich gedraagt binnen een samenleving, inclusief hun handelen als consument.
Sociale economie wordt ook wel sociaaleconomie genoemd.
Inzicht in sociale economie
Sociale economie houdt zich primair bezig met de wisselwerking tussen sociale processen en economische activiteit binnen een samenleving. De sociale economie kan proberen uit te leggen hoe een bepaalde sociale groep of sociaaleconomische klasse zich gedraagt binnen een samenleving, inclusief hun handelingen als consument.
Verschillende sociaaleconomische klassen kunnen verschillende prioriteiten hebben met betrekking tot de manier waarop ze hun fondsen besteden. Een sociaaleconomische klasse is een groep mensen met vergelijkbare kenmerken. Deze kenmerken kunnen bestaan uit sociale en economische status, opleidingsniveau, huidig beroep en etnische achtergrond of erfgoed.
Bepaalde goederen of diensten zijn mogelijk niet beschikbaar voor specifieke sociaaleconomische klassen op basis van hun vermogen om ze te betalen (als gevolg van hun inkomen). Deze goederen of diensten kunnen toegang omvatten tot meer geavanceerde of complete medische zorg, educatieve mogelijkheden en de mogelijkheid om voedsel te kopen dat voldoet aan specifieke voedingsrichtlijnen.
De impact meten
De sociaaleconomische status van een persoon kan een aanzienlijke invloed hebben op hun opleidingsniveau en financiële zekerheid. Een persoon uit een welvarende sociale klasse zal bijvoorbeeld waarschijnlijk een grotere kans hebben om hoger onderwijs te behalen en er mag van leeftijdsgenoten en andere leden van hun klas naar verwachting een dergelijk doel worden nagestreefd.
Door het hoger onderwijs af te ronden, is de kans groter dat hun inkomenspotentieel toeneemt, en het biedt kansen om te communiceren met mensen met een vergelijkbare of meer geavanceerde sociale status en om nuttige sociale netwerken op te bouwen.
Daarentegen is hoger onderwijs misschien niet haalbaar voor een persoon die op of onder de armoedegrens leeft. Veel studies hebben aangetoond dat jonge kinderen uit gezinnen die op of onder de armoedegrens leven, langzamer academische vaardigheden ontwikkelen dan kinderen uit welvarende sociale klassen. Een lagere sociaaleconomische status houdt ook verband met een slechte cognitieve ontwikkeling, taal, geheugen, sociaal-emotionele verwerking en bijgevolg een slecht inkomen en een slechte gezondheid op volwassen leeftijd.
Bovendien hebben schoolsystemen in gemeenschappen die voornamelijk worden bevolkt door mensen op of onder de armoedegrens vaak te weinig middelen, wat een negatieve invloed heeft op de studievoortgang en resultaten van studenten. Slechte academische vaardigheden en vooruitgang, gecombineerd met hoge uitvalcijfers, kunnen de academische prestaties van kinderen op de lange termijn beïnvloeden (en de lage sociaaleconomische status van de gemeenschap verder bestendigen).
Voorbeeld van sociale economie
Kinderen uit gezinnen met een laag inkomen hebben doorgaans niet dezelfde kansen als kinderen uit gezinnen met een gemiddeld of hoog inkomen.
Gezinnen met een laag inkomen zijn bijvoorbeeld misschien niet in staat om de deelname van hun kinderen aan teamsporten, muzieklessen of privélessen te betalen, wat hen kan stimuleren een welvarende toekomst te bereiken (en hen ook een groeiend zelfvertrouwen geeft om meer op zich te nemen. uitdagingen). Ook kunnen deze kinderen naar overvolle scholen gaan waar het onderwijs ondergefinancierd of onderbezet is.