Zacht geld
Wat is zacht geld?
Zacht geld is geld dat wordt geschonken aan politieke partijen waarbij het niet de bedoeling is een specifieke kandidaat te promoten. Zacht geld is grotendeels ongereguleerd en er zit geen limiet op. Politieke partijen kunnen het in wezen uitgeven aan wat ze maar willen, zolang het past bij een algemene doelstelling om ‘het aantal stemmen te vergroten’. Zacht geld wordt vaak “niet-federale” bijdragen genoemd.
Een andere definitie van deze term die in de financiële wereld wordt gebruikt, verwijst naar het idee dat papiergeld of fiatgeld als zacht geld wordt beschouwd, in tegenstelling tot goud, zilver of een ander bedacht metaal, dat als hard geld wordt beschouwd – dat een tastbare vorm heeft die verder gaat dan papier.
Belangrijkste leerpunten
- Zacht geld is een grotendeels ongereguleerd algemeen donatiemechanisme voor politieke campagnes.
- Zacht geld kan niet worden gebruikt om federale kandidaat-campagnes te ondersteunen.
- Het kan worden verspreid via nationale partijcomités om de algemene partijondersteuning te versterken, en dit creëert een groot grijs gebied voor het gebruik ervan.
Soft Money begrijpen
Zacht geld werd prominenter nadat de Federal Election Campaign Act (1974) het aantal hard geld dat individuen en politieke actiecomités konden doneren beperkte.
Donaties aan individuele kandidaten worden vaak hard geld genoemd. Hard geld heeft strenge beperkingen en is sterk gereguleerd als het gaat om hoeveel er kan worden gedoneerd, waar het kan worden uitgegeven en waaraan.
Zacht geld kent dergelijke beperkingen niet en werd als gevolg daarvan een prominente vorm van politiek geven. Zacht geld wordt aan de partij gegeven en niet aan de kandidaat. De wet zegt dat zacht geld niet door de partij kan worden gebruikt om een bepaalde kandidaat te promoten.
Hoewel zacht geld wordt gedoneerd aan politieke partijen en niet kan worden gebruikt om federale kandidaten te steunen, kan het worden gebruikt voor partijopbouwactiviteiten. En de grens tussen partijopbouw en het ondersteunen van federale kandidaten kan erg dun zijn.
Geschiedenis van Soft Money
Sinds de Federal Election Campaign Act is het aantal ontvangen en gebruikte campagnepartijen met zacht geld enorm gestegen. Tijdens de verkiezingen van 1992 werd ongeveer $ 100 miljoen aan soft money gebruikt door politieke partijen. Bij de verkiezingen van 2000 bedroeg dit bedrag meer dan $ 400 miljoen.1
Zacht geld werd in 2002 officieel verboden, maar heeft sindsdien een comeback gemaakt.
In de Bipartisan Campaign Reform Act (BCRA) van 2002 werd soft money officieel verboden. Sinds de inwerkingtreding van de BCRA zijn er echter tal van uitspraken van het Hooggerechtshof geweest die het wetsvoorstel hebben ontdaan.
Een uitspraak van het Hooggerechtshof in de zaak McCutcheon tegen de federale verkiezingscommissie uit 2014 stond nieuwe vormen van doneren van zacht geld toe, die volgens een rapport van Politico hebben geresulteerd in “partijen… die agressiever en met succes een klein aantal donoren met diepe zakken, waardoor de rijken een andere manier krijgen om hun steeds groter wordende invloed op de politiek uit te oefenen ‘en nationale partijen’ opnieuw in de problemen komen met snelgroeiende hoeveelheden contant geld waarvan de oorsprong moeilijk te achterhalen is ‘.
De gangbare praktijk van het bundelen van campagnebijdragen verergert het probleem verder, aangezien bundelaars door de praktijk van zachte gelddonaties meer mogelijkheden hebben om hun donaties te richten.