Solvabiliteitskegel
Wat is een solvabiliteitskegel?
Een solvabiliteitskegel is een wiskundig model dat rekening houdt met de geschatte impact van transactiekosten bij het verhandelen van financiële activa. Met name de solvabiliteitskegel vertegenwoordigt een reeks mogelijke transacties of portefeuilles die op een specifiek tijdsbestek kunnen worden verhandeld, rekening houdend met de bied-laat-spreiding.
Belangrijkste leerpunten
- Een solvabiliteitskegel is een hulpmiddel dat in de financiële wiskunde wordt gebruikt om het rijk van mogelijke transacties te begrijpen die kunnen worden gemaakt gezien transactiekosten op een markt.
- De solvabiliteitskegel gebruikt de spread tussen de bied- en laatprijs, naast directe transactiekosten zoals provisies, om het universum van mogelijke beleggingen te verkleinen.
- Handelaren die vaak kopen en verkopen, moeten rekening houden met zowel directe als indirecte transactiekosten, aangezien deze de winst kunnen verminderen en na verloop van tijd zelfs nettoverliezen kunnen genereren.
- Solvabiliteitskegels worden ook gebruikt bij het repliceren van de belangen en de prestaties na aftrek van kosten van een professioneel beheerde portefeuille.
Inzicht in solvabiliteitskegels
De spread tussen de bied- en laatprijzen meet in wezen het verschil tussen de hoogste prijs die een koper bereid is te betalen voor een actief en de laagste prijs die een verkoper bereid is te accepteren. Deze spreiding vertegenwoordigt een belangrijk deel van de totale transactiekosten. Merk op dat de spread doorgaans groter is tijdens perioden van marktvolatiliteit. Bovendien neigt het zich uit te breiden naar activa en activaklassen die minder vaak worden verhandeld. Als de spreads breed zijn, zijn de kosten voor het betreden en verlaten van een transactie of het maken van een retourtransactie hoger.
Financiële transactiekosten dalen in de loop van de tijd. Misschien heb je gemerkt dat online brokerage-accounts om de paar jaar de neiging hebben om elkaar te overtreffen op vergoedingen. Als gevolg hiervan is de minder dan $ 10 per transactie die deze makelaars meer dan tien jaar geleden aanboden, nu doorgaans minder dan $ 5 per transactie.
Er moet echter nog steeds rekening worden gehouden met transactiekosten, vooral met betrekking tot bepaalde aspecten van de handel. Strategieën voor kortetermijn- en hoogfrequente handel (HFT) waarbij posities op intraday- of intraweekbasis worden verwisseld, brengen soms transactiekosten met zich mee die het winstpotentieel te boven gaan. Zelfs strategieën voor de langere termijn, of zogenaamde positiehandel, brengen aanzienlijke kosten met zich mee die niet kunnen worden genegeerd. De solvabiliteitskegel helpt bij het inschatten van deze kosten.
Andere toepassingen voor de solvabiliteitskegel
Een deel van het probleem met klassieke financiële modellen is dat veel geen rekening houden met transactiekosten. Dit maakt deze modellen moeilijk te repliceren in de echte wereld, aangezien de kosten zo’n belangrijke factor zijn bij het nemen van handelsbeslissingen.
De solvabiliteit lost dit probleem op. Hiermee kunnen wiskundigen een schatting van de transactiekosten in de echte wereld toepassen bij het gebruik van wiskundige en financiële theorie. Om deze reden heeft de solvabiliteitskegel toepassingen in de valutamarkten, valuta- en optiemarkten, naast alleen obligaties en aandelen.
Een ander gebied waar de solvabiliteitskegel in het spel komt, is de zogenaamde portfolioreplicatie, of proberen om de handelsstijl of specifieke marktbewegingen van een deskundige handelaar aan te passen.
Het lijkt de moeite waard om te proberen te matchen met wat bewezen experts op de markten doen. Maar zelfs met perfecte informatie in bijna realtime, is het bijna onmogelijk om hun precieze prestaties te evenaren. De reden zijn handelskosten; de initiële transacties van de expert werden waarschijnlijk uitgevoerd tegen gunstiger bied-laat-spreads. Dus zelfs als ze bijna in realtime worden verhandeld, resulteert dit niet in dezelfde prestaties. De solvabiliteitskegel helpt bij het maken van betere prestatie-aannames voor deze gerepliceerde portefeuilles.