Specifieke aandelenidentificatie

Wat is specifieke aandelenidentificatie?

Specifieke aandelenidentificatie is een boekhoudstrategie voor investeringen waarbij de belegger van plan is de meest gunstige fiscale behandeling te verkrijgen bij het verkopen van deelnemingen in een actief die op verschillende tijdstippen en prijzen zijn gekocht.

Inzicht in specifieke aandelenidentificatie

Specifieke aandelenidentificatie is een boekhoudkundige strategie voor beleggers die hun fiscale behandeling willen optimaliseren bij het verkopen van hun participaties in een bepaald bedrijf of fonds die oorspronkelijk tegen verschillende prijzen en op verschillende tijdstippen werden gekocht.

Vermogenswinstbelasting wordt geheven over winsten uit de verkoop van activa. Een belegger die een aandeel in aandelen koopt voor $ 10 en later verkoopt voor $ 20, zal een meerwaarde van $ 10 laten zien, die belastbaar is. Een belegger die slechts één enkele investering in een actief doet, zal niet profiteren van specifieke aandelenidentificatie, omdat bij de verkoop van dat actief de verkrijgingsprijs voor elk aandeel van dat actief gelijk is.

Een andere investeerder koopt gedurende drie opeenvolgende jaren elk jaar 10 aandelen van een aandeel. Elk jaar stijgt de prijs per aandeel, ook wel de kostenbasis genoemd, met $ 10. In dit scenario koopt de belegger 10 aandelen tegen $ 10 per aandeel in het eerste jaar, voor een totale investering van $ 100. In jaar twee koopt de belegger 10 extra aandelen voor $ 20 per aandeel en 10 aandelen in jaar drie voor $ 30 per aandeel.

Als deze belegger ervoor kiest om het volgende jaar een deel van deze activa te verkopen voor $ 40 per aandeel, zullen de meerwaarden voor elke groep aandelen enigszins verschillen, en specifieke aandelenidentificatie kan een nuttige strategie zijn voor de belegger om hun fiscale behandeling op die aandelen te optimaliseren. meerwaarden.

FIFO, gemiddelde kosten en specifieke aandeelidentificatie

De IRS biedt verschillende strategieën voor het rapporteren van vermogenswinsten, en deze worden elk jaar afgebakend in publicatie 550: Investeringsinkomsten en -uitgaven. Beleggers wordt aangeraden om de meest recente publicatie te raadplegen voor de huidige regelgeving inzake rapportage van vermogenswinst.

Voor de meeste fondsen is First In, First Out (FIFO) de standaardoptie voor het rapporteren van meerwaarden op aandelenverkopen. De veronderstelling is dat de eerste aandelen die een belegger koopt, de eerste zijn die worden verkocht. In ons bovenstaande scenario, als de belegger vijftien aandelen verkoopt met FIFO op zijn plaats, zullen ze de 10 aandelen verkopen die in jaar één zijn gekocht en vijf aandelen die in jaar twee zijn gekocht, met een belastbare meerwaarde van $ 30 op elk van de eerstejaarsaandelen, en een winst van $ 20 op elk van de aandelen in het tweede jaar.

Het is voor sommige beleggers mogelijk om de methode van gemiddelde kosten te gebruiken, die het gemiddelde neemt van de kostenbasis voor alle aandelen in de portefeuille, en de belastbare winsten worden op dat cijfer berekend. In ons scenario is de gemiddelde kostenbasis voor de activa van drie jaar $ 20, en dus zou de verkoop van 15 aandelen voor $ 40 resulteren in belastbare winsten van $ 20 per aandeel.

Zoals de naam doet vermoeden, met specifieke aandelenidentificatie, kan de belegger kiezen welke aandelen worden verkocht. Ze zouden bijvoorbeeld alle in jaar drie verworven aandelen en vijf van de in jaar twee verworven aandelen kunnen verkopen. Ze zouden vijf aandelen van de acquisities van elk jaar kunnen verkopen of een andere regeling die de investeerder mogelijk voordelig acht voor hun specifieke investeringsstrategie.

Specifieke aandelenidentificatie zorgt voor meer flexibiliteit, maar vereist een nauwgezette administratie. Bovendien wordt beleggers die in deze strategie geïnteresseerd zijn, geadviseerd om op de hoogte te zijn van de regelgeving met betrekking tot de manier waarop winsten worden belast op activa die voor kortere termijnen worden aangehouden. In veel gevallen worden winsten die worden behaald op een actief dat slechts een jaar of korter wordt aangehouden, tegen een hoger tarief belast dan op activa die voor een langere termijn in een portefeuille worden gehouden.

Voordelen en nadelen van specifieke aandelenidentificatie

Het meest fundamentele voordeel van het gebruik van specifieke aandelenidentificatie is dat het beleggers in staat stelt winsten te minimaliseren, verliezen te maximaliseren of winsten op lange termijn in plaats van op korte termijn te realiseren. Al deze gebeurtenissen zullen de belastingaanslag van een belegger verlagen. Bovendien kan het gebruik van de specifieke strategie voor aandelenidentificatie beleggers in staat stellen gebruik te maken van het oogsten van belastingverliezen. Het oogsten van belastingverliezen vindt plaats wanneer een belegger aandelen met verlies verkoopt om een ​​belastingverplichting op vermogenswinsten te compenseren.

Een nadeel van de specifieke boekhoudmethode voor aandelenidentificatie is dat de belegger daarbij ongelooflijk nauwgezet moet zijn. Het is duidelijk dat het gebruik van deze boekhoudstrategie de meest fiscaal efficiënte resultaten kan opleveren. Als uw makelaardij echter geen goede gebruikersinterface biedt voor het verkopen van specifieke aandelen, moet u persoonlijk de belastingpartijen bijhouden. Niet alle investeerders kunnen zoveel tijd besteden aan hun investeringsstrategie.