Stabiele economie

Wat is een stabiele economie?

Een stabiele economie is een economie die is gestructureerd om een ​​evenwicht te vinden tussen groei en ecologische integriteit. Een stabiele economie probeert een evenwicht te vinden tussen productiegroei en bevolkingsgroei. In een stabiele economie zou de bevolking stabiel zijn met geboortecijfers die nauw overeenkomen met de sterftecijfers en de productiecijfers die vergelijkbaar zijn met de waardevermindering of consumptie van goederen.

Een stabiele economie streeft naar een efficiënt gebruik van natuurlijke hulpbronnen en streeft ook naar een eerlijke verdeling van de rijkdom die wordt gegenereerd door de ontwikkeling van die hulpbronnen. In een stabiele economie zou succes worden afgemeten aan hoe stabiel het bruto binnenlands product (bbp) is, in plaats van aan de groei van het bbp als de belangrijkste maatstaf voor de economische gezondheid.

Inzicht in een stabiele economie

Een stabiele economie streeft naar stabiliteit op de lange termijn en kan op lokale, regionale of nationale schaal worden beoordeeld. Steady-state economieën zouden nog steeds groeien en krimpen, maar het idee is om de ernst van deze fluctuaties te minimaliseren. Ecologische en milieu-economen grote voorstanders van het idee van een stabiele economie – zijn lang van mening geweest dat het milieu geen onbeperkte groei van productie en rijkdom kan ondersteunen. Hun redenering is dat constante economische groei nauw verband houdt met een snellere consumptie van schaarse natuurlijke hulpbronnen, en dat dit ook ten koste gaat van een toenemende ecologische voetafdruk.

Het concept van een stabiele economie gaat terug tot de klassieke economie, hoewel het nu vaker wordt geassocieerd met econoom Herman Daly. Economen, zoals John Stuart Mill, David Ricardo en Adam Smith, gingen er allemaal van uit dat de groei uiteindelijk zou afvlakken naarmate de concurrentievoordelen, de arbeidsdeling en de beschikbaarheid van hulpbronnen natuurlijke grenzen bereikten. Zonder economische groei was de verwachting dat de bevolkingsgroei op natuurlijke wijze zou stabiliseren. In de praktijk hebben technologie en de ongelijke aard van de mondiale economische ontwikkeling echter langere groeiperiodes mogelijk gemaakt dan ooit voor mogelijk werd gehouden.

Vanaf de jaren zeventig begonnen ecologische economen er echter op te wijzen dat de mensheid snel hulpbronnen uitputte en natuurlijke ecosystemen aantastte in een ongekend tempo en op een onvoorstelbare schaal.  Deze milieugerichte economen voerden aan dat de groei moet vertragen en stabiliseren, en dat sommige economieën zelfs moeten krimpen in een proces dat bekend staat als degrowth.

Stabiele economie versus stagnerende economie

Het is belangrijk op te merken dat een stabiele economie zich onderscheidt van een stagnerende economie. In een stagnerende economie wordt het gebrek aan groei gekenmerkt door werkloosheid en economische pijn. Een stabiele economie streeft ernaar de rijkdom van de productie breder te verdelen en zo economische zekerheid te verzekeren voor een zo groot mogelijk aantal mensen.

Hoewel menselijk welzijn binnen ecologische beperkingen de bedoeling is van de steady-state economie, zijn economen blijven discussiëren over hoe dit concept zou kunnen worden toegepast en wat de feitelijke gevolgen zouden zijn. Er is geen moderne economie die echt steady-state kan worden genoemd, maar economen zijn begonnen met het meten en rangschikken van landen op basis van biofysische en sociale indicatoren. In de meeste landen die op deze manier worden gemeten, blijft het verbruik van hulpbronnen toenemen, met gemengde resultaten over hoe deze groei zich vertaalt in een beter leven voor hun burgers. Veel van deze onderzoeken wijzen erop dat rijke landen het voortouw moeten nemen bij het verminderen van hun hulpbronnengebruik, aangezien ontwikkelingslanden de sociale voordelen niet hebben genoten tot een punt waarop stabiliteit nog wenselijk is.

Een van de grootste uitdagingen voor voorstanders van een stabiele economie is om het te beschrijven in termen die mensen in groei-economieën kunnen begrijpen. Een stabiel bbp is voor de meeste mensen zinloos, dus hebben supporters enige moeite gedaan om een ​​beter gefundeerd beeld te geven van hoe een stabiele economie eruit zou kunnen zien.

Voorbeeld van een stabiele economie

In een stabiele economie zou een samenleving bijvoorbeeld minder snel een uitgestrekte vastgoedontwikkeling zien vanwege de verschillende druk en richtlijnen die zijn ingevoerd om ecosystemen te beschermen. Dat zou betekenen dat bouwactiviteiten waarschijnlijk gericht zouden zijn op herontwikkeling, herbestemming van ruimte en mogelijk toenemende dichtheid in plaats van het opruimen van een nieuw pand voor de bouw.

Er zou ook aandacht zijn om alleen gebruik te maken van hulpbronnen die kunnen worden aangevuld, zoals water en duurzame energiebronnen. Dit zou de krachtige ontwikkeling waaraan sterk geïndustrialiseerde samenlevingen gewend zijn, vertragen of volledig verstikken. Ook zou er zo snel mogelijk een transitie plaatsvinden van fossiele brandstoffen naar hernieuwbare energie.

Bovendien zouden praktijken zoals het aanleggen van stortplaatsen en andere locaties waar afval wordt opgeslagen of naar het buitenland wordt vervoerd, worden teruggedrongen. Een dergelijke benadering betekent ook dat de totale productie in evenwicht moet worden gebracht met de capaciteit om het afval dat zou worden geproduceerd op te vangen, waardoor het opstapelen van afval wordt verlicht. Het zou ook de productie stimuleren waarbij het eindresultaat goederen zijn die sneller kunnen worden afgebroken in plaats van statisch te blijven en niet te ontbinden, zoals het geval is bij verschillende soorten plastic.

Hoewel geen enkel land een stabiele toestand heeft bereikt, zijn er kleinere economische eenheden ontworpen om deze doelen te bereiken. Bedrijven staan ​​nu ook veel meer onder druk om rekening te houden met de gevolgen voor het milieu, grotendeels als gevolg van de opkomst van investeringen op het gebied van milieu, maatschappij en governance (ESG).