Definitie van achtergestelde schuld

Wat is achtergestelde schuld?

Achtergestelde schuld (ook bekend als een achtergestelde obligatielening) is een ongedekte lening of obligatie die met betrekking tot vorderingen op activa of inkomsten onder andere, meer senior leningen of effecten staat. Achtergestelde obligaties worden dus ook wel junior securities genoemd. In het geval van wanbetaling van de kredietnemer, zullen schuldeisers die achtergestelde schulden bezitten, pas worden uitbetaald nadat senior obligatiehouders volledig zijn betaald.

Inzicht in achtergestelde schulden

Achtergestelde schulden zijn risicovoller dan niet-achtergestelde schulden. Achtergestelde schuld is elk type lening dat wordt betaald nadat alle andere bedrijfsschulden en leningen zijn terugbetaald, in het geval van wanbetaling van de lener. Leners van achtergestelde schulden zijn doorgaans grotere ondernemingen of andere bedrijfsentiteiten. Achtergestelde schuld is precies het tegenovergestelde van niet-achtergestelde schuld, omdat senior schuld hoger wordt geprioriteerd in faillissementen of wanbetalingssituaties.

Achtergestelde schuld: terugbetalingsmechanismen

Wanneer een bedrijf schulden aangaat, geeft het normaal gesproken twee of meersoorten obligaties uit die ofwel niet-achtergestelde schulden of achtergestelde schulden zijn. Als het bedrijf in gebreke blijft en faillissement aanvraagt, zal een faillissementsrechtbank prioriteit geven aan het terugbetalen van leningen en eisen dat een bedrijf zijn uitstaande leningen terugbetaalt met zijn activa. De schuld die als minder prioritair wordt beschouwd, is de achtergestelde schuld. De schuld met hogere prioriteit wordt beschouwd als niet-achtergestelde schuld.

De geliquideerde activa van het failliete bedrijf zullen eerst worden gebruikt om de niet-achtergestelde schuld te betalen. Eventuele liquide middelen die de niet-achtergestelde schuld overschrijden, worden dan toegewezen aan de achtergestelde schuld. Houders van achtergestelde schulden worden volledig terugbetaald als er voldoende liquide middelen voorhanden zijn. Het is ook mogelijk dat houders van achtergestelde schulden een gedeeltelijke of helemaal geen betaling ontvangen.

Omdat achtergestelde schulden riskant zijn, is het belangrijk dat potentiële kredietverstrekkers rekening houden met de solvabiliteit van een bedrijf, andere schuldverplichtingen en de totale activa bij het beoordelen van een uitgegeven obligatie. Hoewel achtergestelde schulden riskanter zijn voor kredietverstrekkers, worden ze nog steeds uitbetaald vóór eventuele aandeelhouders. Obligatiehouders van achtergestelde schulden kunnen ook een hogere rente realiseren om het potentiële risico van wanbetaling te compenseren.

Terwijl achtergestelde schuld wordt uitgegeven door verschillende organisaties, heeft het gebruik ervan in de banksector speciale aandacht gekregen. Dergelijke schulden zijn aantrekkelijk voor banken omdat rentebetalingen fiscaal aftrekbaar zijn.  In een studie van de Federal Reserve uit 1999 werd aanbevolen dat banken achtergestelde schulden uitgeven om hun risiconiveaus zelf te beheersen. De auteurs van het onderzoek voerden aan dat de uitgifte van schuld door banken profilering van risiconiveaus zou vereisen, wat op zijn beurt een venster zou bieden op de financiën en activiteiten van een bank in een tijd van aanzienlijke veranderingen na intrekking van de Glass-Steagall Act.  In sommige gevallen wordt achtergestelde schuld door onderlinge spaarbanken gebruikt om hun saldo te bufferen om te voldoen aan wettelijke vereisten voor Tier 2-kapitaal.

Achtergestelde schulden: rapportage voor bedrijven

Achtergestelde schuld wordt, net als alle andere schuldverplichtingen, beschouwd als een verplichting op de balans van een bedrijf. Kortlopende schulden worden als eerste op de balans vermeld. Senior schuld, of niet-achtergestelde schuld, wordt dan vermeld als een langetermijnschuld. Ten slotte wordt de achtergestelde schuld op de balans vermeld als langlopende schuld in volgorde van prioriteit, onder de niet-achtergestelde schuld. Wanneer een bedrijf achtergestelde schulden uitgeeft en contanten ontvangt van een geldschieter, stijgt zijn geldrekening of zijn materiële vaste activa (PBM) en wordt een verplichting opgenomen voor hetzelfde bedrag.

Achtergestelde schuld versus niet-achtergestelde schuld: een overzicht

Het verschil tussen achtergestelde schuld en senior schuld is de prioriteit waarbij de schuldvorderingen worden betaald door een bedrijf in faillissement of liquidatie. Als een bedrijf zowel achtergestelde schulden als niet-achtergestelde schulden heeft en het faillissement moet aanvragen of liquidatie moet krijgen, wordt de niet-achtergestelde schuld terugbetaald vóór de achtergestelde schuld. Zodra de senior schuld volledig is terugbetaald, betaalt het bedrijf de achtergestelde schuld terug.

Senior schuld heeft de hoogste prioriteit en dus het laagste risico. Dit type schuld heeft dus doorgaans lagere rentetarieven of biedt deze. Ondertussen draagt ​​achtergestelde schuld hogere rentetarieven, gezien de lagere prioriteit bij de terugbetaling.

Senior schuld wordt over het algemeen gefinancierd door banken. De banken nemen de lagere risicostatus in de aflossingsopdracht omdat ze zich over het algemeen een lager tarief kunnen veroorloven gezien hun goedkope financieringsbron via deposito- en spaarrekeningen. Daarnaast pleiten toezichthouders ervoor dat banken een kredietportefeuille met een lager risico aanhouden.

Achtergestelde schuld is elke schuld die onder of achter een senior schuld valt. Achtergestelde schulden hebben echter voorrang op preferente en gewone aandelen. Voorbeelden van achtergestelde schulden zijn onder meer  mezzanine-schuld, een schuld die ook een investering omvat. Bovendien hebben door activa gedekte effecten over het algemeen een achtergesteld kenmerk, waarbij sommige tranches als ondergeschikt aan senior tranches worden beschouwd. Door activa gedekte effecten zijn financiële effecten die worden gedekt door een pool van activa, waaronder leningen, leaseovereenkomsten, creditcardschulden, royalty’s of vorderingen. Tranches zijn delen van schuldpapier of effecten die zijn ontworpen om risico- of groepskenmerken te verdelen, zodat ze verhandelbaar zijn voor verschillende beleggers.