Ondersteuningstest
Wat is de ondersteuningstest?
De ondersteuningstest is een van de vijf tests die moeten worden doorstaan om iemand anders als afhankelijke persoon te claimen voor juridische en fiscale doeleinden. De ondersteuningstest schrijft voor dat de belastingbetaler gedurende het jaar meer dan de helft van de kosten van levensonderhoud van de toekomstige afhankelijke moet hebben betaald.
Kosten voor levensonderhoud omvatten maaltijden, huisvesting, kleding, medische en tandheelkundige zorg, vervoer, recreatieve activiteiten en al het andere dat een ouder normaal gesproken zou voorzien voor een kind of een andere afhankelijke persoon. Er zijn echter speciale regels met betrekking tot meervoudige ondersteuningsovereenkomsten en voor kinderen van gescheiden of gescheiden ouders.
Belangrijkste leerpunten
- De ondersteuningstest is een test die door de IRS wordt gebruikt om te bepalen of een persoon kan worden geclaimd als afhankelijk van iemand anders voor belastingdoeleinden.
- Met name de ondersteuningstest schrijft voor dat een belastingbetaler ten minste de helft van de jaarlijkse kosten van levensonderhoud van potentiële afhankelijke personen moet betalen.
- De definitie van kosten van levensonderhoud en welke berekeningen bij de test zijn betrokken, zijn specifiek en worden uiteengezet door de IRS.
Inzicht in de ondersteuningstest
Een afhankelijke persoon is een in aanmerking komende persoon die een belastingplichtige het recht geeft om aanspraak te maken op afhankelijke belastingvoordelen op een belastingaangifte. Tests in de Internal Revenue Code ( IRC ) stellen vast of een persoon in aanmerking komt om afhankelijk te zijn van een belastingbetaler voor afhankelijkheidsclaims.
De ondersteuningstoets is nauw verwant aan de relatie- en verblijfstoets, maar de aspirant-afhankelijke persoon hoeft niet bij de belastingplichtige te wonen om voor deze test te slagen. De Support Test is misschien wel de meest directe maatstaf om te bepalen of een belastingplichtige iemand als afhankelijke persoon moet kunnen claimen. Immers, als de persoon financieel niet afhankelijk is van de belastingbetaler, waarom zou de belastingbetaler dan zijn of haar ten laste kunnen claimen?
De potentiële afhankelijke persoon in kwestie kan een in aanmerking komend kind of een in aanmerking komend familielid zijn en individuen moeten de ondersteuningstoets in overweging nemen elk belastingjaar waarvoor u een vrijstelling van afhankelijkheid wilt claimen.
Ondersteuning van testrichtlijnen
De berekeningen van de ondersteuningstest zijn zeer specifiek en moeten aan de volgende richtlijnen voldoen:
- Het bedrag van de ondersteuning voor huisvestingskosten houdt rekening met de reële huurwaarde van de accommodatie, inclusief een redelijke vergoeding voor het gebruik van apparaten, nutsvoorzieningen en meubilair.
- De kosten voor bulkaankopen die voor een hele gezinseenheid zijn gekocht, zoals boodschappen, moeten worden gedeeld door het totale aantal gezinsleden om een nauwkeurig cijfer te krijgen dat aan de potentiële afhankelijke persoon wordt uitgegeven.
- Residentieel vastgoed dat wordt verstrekt om een potentiële afhankelijke persoon te huisvesten, moet worden gemeten aan de hand van de reële marktwaarde.
Afhankelijk van het gebruik kunnen bepaalde apparaten en elektronische apparaten als kosten worden beschouwd. Als u een kind een stereo-installatie van $ 200 koopt als verjaardagscadeau, dat voornamelijk in de beslotenheid van zijn kamer wordt genoten, kunt u dit als ondersteuningskosten opnemen. Maar een flatscreentelevisie van $ 500 die in de recreatieruimte is gestationeerd, waar het hele gezin van kan genieten, mag niet worden opgenomen als ondersteuningskosten voor datzelfde kind. Andere items die niet als ondersteuningskosten worden beschouwd, zijn onder meer de premies voor levensverzekeringen, onderwijsondersteuning en geld dat op een spaarrekening is geparkeerd, dat uiteindelijk niet wordt uitgegeven.
Personen die ervoor kiezen om een fiscaal jaar te gebruiken om hun inkomen op te geven, moeten de ondersteuning opnemen die is betaald tijdens het kalenderjaar waarin uw fiscale jaar is begonnen.