Texas-verhouding
Wat is een Texas-ratio?
De Texas-ratio is ontwikkeld om te waarschuwen voor kredietproblemen bij bepaalde banken of banken in bepaalde regio’s. De Texas-ratio neemt het bedrag van de niet-renderende activa van een bank en deelt dit aantal door de som van het tastbare gewone vermogen van de bank en de reserves voor verliezen op leningen. Een ratio van meer dan 100 (of 1: 1) geeft aan dat niet-renderende activa groter zijn dan de middelen die de bank nodig heeft om mogelijke verliezen op die activa te dekken.
Belangrijkste leerpunten
- De Texas-ratio beoordeelt de financiële positie van een bank.
- De ratio is de niet-renderende activa gedeeld door de som van de materiële vaste activa en de reserves voor verliezen op leningen van een bank.
- Hoe hoger de Texas-ratio, hoe meer financiële problemen een bank kan hebben.
- Een hoge Texas-ratio betekent echter niet dat de bank failliet gaat.
Hoe de Texas Ratio werkt
De Texas-ratio is ontwikkeld als een systeem voor vroegtijdige waarschuwing om potentiële probleembanken te identificeren. Het werd oorspronkelijk in de jaren tachtig toegepast op banken in Texas en bleek begin jaren negentig nuttig voor banken in New England. De Texas-ratio is ontwikkeld door Gerard Cassidy en andere analisten bij RBC Capital Markets. Cassidy ontdekte dat banken met een Texas-ratio van meer dan 100 de neiging hebben om failliet te gaan.
In de jaren tachtig zag Texas een energieboom. Banken financierden de golf, maar al snel zakte de oliegolf af en begonnen banken het moeilijk te krijgen. Als gevolg hiervan zag Texas het grootste aantal bankfaillissementen van 1986 tot 1992 in het land.
Als onderdeel van de Texas-ratio omvatten niet-renderende activa leningen die in gebreke zijn gebleven of onroerend goed waarvan de bank een executoriale titel heeft moeten sluiten. Dit kunnen kosten voor de bank worden. Anderzijds omvat het materiële eigen vermogen geen immateriële activa die niet kunnen worden gebruikt om verliezen te dekken, zoals goodwill.
Speciale overwegingen
De Texas-ratio is nuttig voor zowel investeerders als klanten. Bankklanten zullen de Texas-ratio beoordelen om ervoor te zorgen dat hun geld veilig is. Dit is vooral belangrijk als een klant geld heeft dat buiten de dekkingslimieten van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) valt – $ 250.000.
De Texas-ratio kan, net als veel financiële ratio’s, het beste worden gebruikt met andere analyses. Een hoge ratio betekent niet dat de bank failliet gaat, aangezien veel banken met hoge Texas-ratio’s kunnen werken.
Voorbeeld van de Texas Ratio
Een bank heeft $ 100 miljard aan niet-renderende activa. Het totale gewone vermogen van de bank is $ 120 miljard. De Texas-ratio wordt berekend als niet-renderende activa gedeeld door tastbaar gemeenschappelijk vermogen. De verhouding is 0,83 of 83%, of $ 100 miljard / $ 120 miljard. Hoewel dit wat hoog is, kun je de verhouding het beste in de historische context bekijken. Stijgt of daalt de ratio? Als het daalt, heeft de bank mogelijk een solide plan om niet-renderende activa onder controle te houden.
Er zijn momenteel (vanaf maart 2020) een aantal banken met Texas-ratio’s van meer dan 100%. Dit omvat First City Bank in Florida met een Texas-ratio van 646,6% en The Farmers Bank in Oklahoma met 134,0%. Beide banken hebben activa tussen $ 75 en $ 150 miljoen.