7 Marktafwijkingen die elke belegger moet weten

Het is over het algemeen een gegeven dat er op Wall Street geen gratis ritten of gratis lunches zijn. Met honderden investeerders die constant op jacht zijn naar zelfs maar een fractie van een procent extra prestatie, zijn er geen gemakkelijke manieren om de markt te verslaan. Niettemin lijken bepaalde verhandelbare anomalieën op de aandelenmarkt te blijven bestaan, en die fascineren begrijpelijkerwijs veel beleggers.

Hoewel deze afwijkingen het onderzoeken waard zijn, moeten beleggers deze waarschuwing in gedachten houden – afwijkingen kunnen verschijnen, verdwijnen en opnieuw verschijnen zonder waarschuwing. Bijgevolg kan het mechanisch volgen van eender welke handelsstrategie riskant zijn, maar aandacht schenken aan deze zeven momenten kan scherpe investeerders belonen.

1. Kleine bedrijven presteren vaak beter

Kleinere bedrijven (dat wil zeggen, kleinere kapitalisatie) hebben de neiging om het beter te doen dan grotere bedrijven. Naarmate er afwijkingen optreden, is het effect van een kleine firma logisch. De economische groei van een bedrijf is uiteindelijk de drijvende kracht achter de aandelenprestaties, en kleinere bedrijven hebben veel langere start- en landingsbanen voor groei dan grotere bedrijven.

Een bedrijf als Microsoft ( MSFT ) heeft misschien een extra omzet van $ 6 miljard nodig om met 10% te groeien, terwijl een kleiner bedrijf misschien maar $ 70 miljoen extra aan omzet nodig heeft voor hetzelfde groeipercentage. Dienovereenkomstig kunnen kleinere bedrijven doorgaans veel sneller groeien dan grotere bedrijven.

2. Januari-effect

Het januari-effect is een vrij bekende anomalie. Hier is het idee dat aandelen die in het vierde kwartaal van het voorgaande jaar ondermaats presteerden, in januari over het algemeen beter presteren dan de markten. De reden voor het januari-effect is zo logisch dat het bijna moeilijk is om het een anomalie te noemen. Beleggers zullen vaak proberen om achterblijvende aandelen laat in het jaar overboord te gooien, zodat ze hun verliezen kunnen gebruiken om vermogenswinstbelastingen te compenseren (of om de kleine aftrek te nemen die de IRS toestaat als er een netto vermogensverlies voor het jaar is).  Veel mensen noemen dit evenement “het oogsten van belastingderving”.

Aangezien de verkoopdruk soms onafhankelijk is van de feitelijke fundamentals of waardering van het bedrijf, kan deze “belastingverkopen” deze aandelen naar een niveau duwen waarop ze in januari aantrekkelijk worden voor kopers. Evenzo zullen beleggers in het vierde kwartaal vaak vermijden dat ze ondermaats presterende aandelen kopen en wachten tot januari om te voorkomen dat ze verstrikt raken in de verkoop met belastingverlies. Als gevolg hiervan is er overmatige verkoopdruk vóór januari en overmatige koopdruk na 1 januari, wat tot dit effect leidt.

3. Lage boekwaarde

Uitgebreid academisch onderzoek heeft aangetoond dat aandelen met een ondergemiddelde koers / boekwaarde-verhouding de neiging hebben om beter te presteren dan de markt. Talrijke testportefeuilles hebben aangetoond dat het kopen van een verzameling aandelen met lage koers / boekhoudkundige verhoudingen marktprestaties oplevert.

Hoewel deze anomalie tot op zekere hoogte logisch is – ongewoon goedkope aandelen zouden de aandacht van kopers moeten trekken en moeten terugkeren naar het gemiddelde – is dit helaas een relatief zwakke anomalie. Hoewel het waar is dat aandelen met een lage koers per boekhouding het beter doen als een groep, zijn de individuele prestaties eigenaardig en zijn er zeer grote portefeuilles van aandelen met een lage koers per boekhouding nodig om de voordelen te zien.

4. Verwaarloosde voorraden

Een naaste neef van de “kleine firma-anomalie”, zogenaamde verwaarloosde aandelen, zouden ook beter presteren dan de brede marktgemiddelden. Het verwaarloosde-firm-effect doet zich voor op aandelen die minder liquide zijn (lager handelsvolume) en die  doorgaans minimale ondersteuning van analisten hebben. Het idee hier is dat als deze bedrijven worden “ontdekt” door investeerders, de aandelen het beter zullen doen.

Veel beleggers volgen koopindicatoren op de lange termijn, zoals koers-winstverhoudingen en RSI. Deze vertellen hen of een aandeel is oververkocht en of het misschien tijd is om te overwegen om aandelen te laden.

Onderzoek suggereert dat deze anomalie eigenlijk niet waar is: als de effecten van het verschil in marktkapitalisatie eenmaal zijn weggenomen, is er geen echte outperformance. Dientengevolge hebben bedrijven die verwaarloosd en klein zijn, de neiging om beter te presteren (omdat ze klein zijn), maar grotere verwaarloosde aandelen lijken niet beter te presteren dan anders zou worden verwacht. Dat gezegd hebbende, is er een klein voordeel aan deze anomalie – doordat de prestatie gecorreleerd lijkt te zijn met de omvang, lijken verwaarloosde aandelen een lagere volatiliteit te hebben.

5. Terugboekingen

Er zijn aanwijzingen dat aandelen aan beide uiteinden van het prestatiespectrum over een bepaalde periode (doorgaans een jaar) de neiging hebben om van koers te veranderen in de volgende periode – de toppresteerders van gisteren worden de onderpresteerders van morgen en vice versa.

Dit wordt niet alleen ondersteund door statistisch bewijs, maar de anomalie is ook logisch volgens de beleggingsfundamentals. Als een aandeel een toppresteerder op de markt is, is de kans groot dat het door zijn prestaties duur is geworden; evenzo geldt het omgekeerde voor onderpresteerders. Het lijkt dan ook logisch om te verwachten dat de te duur geprijsde aandelen ondermaats zouden presteren (waardoor hun waardering weer op één lijn zou komen), terwijl de ondergeprijsde aandelen het beter zouden doen.

Omkeringen werken waarschijnlijk ook gedeeltelijk omdat mensen verwachten dat ze werken. Als genoeg beleggers gewoonlijk de winnaars van vorig jaar verkopen en de verliezers van vorig jaar kopen, zal dat helpen de aandelen in precies de verwachte richting te bewegen, waardoor het een soort zichzelf vervullende anomalie wordt.

6. De dagen van de week

Efficiënte marktondersteuners haten de anomalie van “Dagen van de week” omdat deze niet alleen waar lijkt te zijn, maar ook nergens op slaat. Onderzoek heeft aangetoond dat aandelen de neiging hebben om op vrijdag meer te bewegen dan op maandag en dat er een voorkeur is voor positieve marktprestaties op vrijdag. Het is geen enorm verschil, maar het is een hardnekkige.

Op een fundamenteel niveau is er geen bijzondere reden waarom dit waar zou moeten zijn. Sommige psychologische factoren kunnen een rol spelen. Misschien doordringt een einde van de week optimisme de markt nu handelaren en investeerders uitkijken naar het weekend. Als alternatief biedt het weekend investeerders misschien een kans om bij te praten over hun lezing, stoofpot en fret over de markt, en pessimisme te ontwikkelen tegen maandag.

7. Honden van de Dow

De Dogs of the Dow zijn opgenomen als een voorbeeld van de gevaren van handelsanomalieën. Het idee achter deze theorie was in feite dat beleggers de markt konden verslaan door aandelen in de Dow Jones Industrial Average te selecteren die bepaalde waardekenmerken hadden.

Beleggers oefenden verschillende versies van de benadering, maar er waren twee gemeenschappelijke benaderingen. De eerste is om de 10 meest renderende Dow-aandelen te selecteren. De tweede methode is om een ​​stap verder te gaan en de vijf aandelen van die lijst met de laagste absolute aandelenkoers een jaar vast te houden.

Het is onduidelijk of er ooit een basis was voor deze aanpak, aangezien sommigen hebben gesuggereerd dat het een product van datamining was. Zelfs als het ooit had gewerkt, zou het effect zijn weggeconcurreerd – bijvoorbeeld door degenen die een dag of week voor de eerste van het jaar uitkiezen.

Tot op zekere hoogte is dit gewoon een aangepaste versie van de omkeeranomalie; de Dow-aandelen met de hoogste rente waren waarschijnlijk relatief ondermaats en zouden naar verwachting een outperformance behalen.

Het komt neer op

Het proberen om anomalieën te verhandelen is een riskante manier om te investeren. Veel anomalieën zijn in de eerste plaats niet eens echt, maar ze zijn ook onvoorspelbaar. Bovendien zijn ze vaak het product van grootschalige data-analyse waarbij wordt gekeken naar portefeuilles die bestaan ​​uit honderden aandelen die slechts een fractioneel prestatievoordeel opleveren.

Evenzo lijkt het logisch om te proberen verliezende beleggingen te verkopen voordat de verkoop met belastingverlies echt aantrekt, en het kopen van underperformers uit te stellen tot in ieder geval tot ver in december.