Niet-opgeëiste fondsen

Wat zijn niet-opgeëiste gelden?

Niet-opgeëiste fondsen zijn geld en andere activa waarvan de rechtmatige eigenaar niet kan worden gevonden. Niet-opgeëiste gelden worden doorgaans aan de overheid overgedragen nadat een bepaalde periode is verstreken. Om de fondsen of activa te claimen, moet de aangewezen eigenaar of begunstigde een claim indienen; als het tot een nalatenschap behoort, kan het van de eiser eisen dat hij zijn rechten op het niet opgeëiste bezit of de niet opgeëiste fondsen aantoont.

Inzicht in niet-opgeëiste fondsen

Er zijn verschillende redenen waarom fondsen en activa niet worden opgeëist. Een belastingplichtige kan bijvoorbeeld een teruggave verschuldigd zijn, maar de teruggaafcheque is niet meer opgeëist omdat de belastingbetaler verhuisde zonder zijn / haar adres bij de belastingdienst bij te werken. Bankfaillissementen kunnen een pool van niet-opgeëiste gelden creëren wanneer klanten niet weten dat de bank wordt gesloten of niet weten met wie ze contact moeten opnemen om hun geld op te halen. Niet-opgeëiste pensioenen zijn een veelvoorkomend type niet-opgeëiste fondsen, vooral wanneer een bedrijf sluit en er geen onmiddellijke informatie beschikbaar is over de administratie van hun pensioenen.

Niet-opgeëiste eigendom is in wezen eigendom dat niet is opgeëist na de  rustperiode. De rustperiode is de hoeveelheid tijd tussen het moment waarop een financiële instelling een rekening of actief rapporteert als niet-opgeëist en het moment waarop de overheid van mening is dat die rekening of dat activa worden opgegeven.  Voor de meeste staten is de rustperiode vijf jaar. Wanneer eigendom officieel door de staat wordt aangemerkt als  verlaten  of niet opgeëist, ondergaat het een proces dat bekend staat als escheatment, waarbij de staat het eigendom van dat eigendom overneemt totdat de rechtmatige eigenaar een claim indient.

Soorten niet-opgeëiste eigendommen zijn onder meer onbetaalde loonstrookjes, inactieve aandelen, gerechtsfondsen, dividenden, betaal- en spaarrekeningen en opbrengsten van nalatenschappen. Wanneer eigendomsrekeningen niet worden opgeëist, worden ze overgedragen aan de staat om redenen die kunnen bestaan ​​uit het overlijden van de rekeninghouder, het niet registreren van een doorstuuradres na het veranderen van woonplaats of het simpelweg vergeten van een rekening.

Niet-opgeëiste eigendommen worden niet belast terwijl het als niet-opgeëiste eigendom is ingediend; wanneer het echter wordt  teruggevorderd, kan het onroerend goed officieel worden erkend als belastbaar inkomen. Sommige niet-opgeëiste fondsen, zoals investeringen van een 401 (k) of een IRA, kunnen belastingvrij worden teruggevorderd.

Voorbeeld van niet-opgeëiste fondsen

Beschouw eens een voorbeeld waarin een persoon in de loop van een jaar geschatte federale belastingen betaalt, zijn belastingen indient en vraagt ​​dat elke terugbetaling naar zijn huisadres wordt gestuurd; voordat de terugbetaling is verwerkt, verhuist hij en geeft hij zijn nieuwe adres niet door aan de belastingdienst. De terugbetaling wordt later verwerkt en naar zijn laatst bekende adres gestuurd. Om fraude te ontmoedigen, kunnen correspondentie en betalingen van de belastingdienst in het algemeen niet worden doorgestuurd. Vanwege dit beleid werd zijn onbestelbare restitutiecheque teruggestuurd naar de uitgever en werd hij een niet-opgeëist fonds. Het is nu aan de belastingbetaler om contact op te nemen met de overheid om de cheque opnieuw op het juiste adres uit te geven.

New York State verzameld $ 932.000.000 aan inkomsten uit niet-opgeëiste pand in 2018.  Hoewel dit aantal is hoger dan gemiddeld, zou het bedrag van de opbrengsten die door staten van misplaatste rekeningen in totaal tussen de $ 60 en $ 80 miljard landelijke volgens nieuwsberichten . Gegevens voor de staat New York geven aan dat 70% van de niet-opgeëiste accounts minder dan $ 100 bezit, maar er is geen limiet voor de accountgrootte.  In 2019 heeft Texas meer dan $ 308 miljoen teruggegeven aan eigenaren van voorheen niet-opgeëiste eigendommen.  Veel claims zijn meer dan $ 100, maar niet veel zullen waarschijnlijk overeenkomen met de $ 32,8 miljoen die een inwoner van Connecticut in 2012 claimde, de opbrengst van de verkoop van aandelen, volgens een artikel uit 2017 van Press Connects.

Verifiëren van niet-opgeëiste gelden

Overheden bieden verschillende manieren om te controleren op niet-opgeëiste gelden. De Internal Revenue Service (IRS) stelt belastingbetalers bijvoorbeeld in staat om de status van een terugbetaling online te controleren en biedt ook een hotline die belastingbetalers kunnen bellen. Omdat online restitutieportalen gemakkelijker en goedkoper te onderhouden zijn dan telefoonsystemen, kunnen overheden benadrukken dat klanten alleen bellen als de levering van een restitutiebetaling langer duurt dan een redelijke termijn (bijv. 21 dagen na ontvangst).

In de Verenigde Staten heeft de federale overheid nog geen systeem beschikbaar waarmee mensen kunnen controleren op niet-opgeëiste fondsen of eigendommen. Het houdt ook geen gecentraliseerde database bij om niet-opgeëiste fondsen op federaal niveau te monitoren, noch beschikt het over informatie over niet-opgeëiste fondsen voor elke staat. Personen en bedrijven die op zoek zijn naar niet-opgeëiste fondsen, zullen waarschijnlijk contact moeten opnemen met de juiste overheidsinstanties waar niet-opgeëiste fondsen of eigendommen kunnen bestaan.

Zonder medeweten van veel individuen, is het de meeste, zo niet alle, overheidsinstanties verboden om telefonisch contact op te nemen met eigenaren van niet-opgeëiste fondsen / activa. Omdat oplichters zich bewust zijn van deze beperking, kunnen ze proberen het publiek te bedriegen. In sommige gevallen, zoals bij niet-opgeëiste pensioenen die worden beheerd door de Pension Benefit Guaranty Corporation (PBGC), worden de namen van personen die geld verschuldigd zijn, openbaar vermeld. Een oplichter kan contact opnemen met deze personen die zich voordoen als overheidsmedewerker en kan aanbieden om tegen betaling te helpen bij het veiligstellen van de niet-opgeëiste fondsen. Het is belangrijk om te weten met welke officiële instantie contact moet worden opgenomen om fondsen te verifiëren en te begrijpen dat de meeste personen niet mogen bellen over hun eigendom. Een belangrijke indicator dat iemand probeert te bedriegen, is het verzoek om een ​​vergoeding, een sofinummer (SSN) of bankgegevens.

Niet alle niet-opgeëiste gelden zijn afkomstig van de overheid. Individuen hebben mogelijk ongebruikt geld op cadeaubonnen, positieve rekeningsaldi bij banken en andere financiële instellingen en niet-geïnde verkoopcommissies bij vorige werkgevers. Ook begunstigden van levensverzekeringspolissen en andere beleggingen zijn veelvoorkomende rechthebbenden op niet-opgeëiste fondsen. Bedrijven die niet-opgeëiste eigendommen bezitten, zijn doorgaans wettelijk verplicht om te proberen de eigenaar van het activum te lokaliseren, maar als dit niet lukt, kan het nodig zijn om het te schrappen aan een staats- of lokale overheid.