Uniforme Wet regeling individuele ongevallen- en ziektekostenbeleid
Wat is een Uniforme Wet bepalingen individuele ongevallen- en ziektekostenbeleid?
Een Uniform Individual Accident and Sickness Policy Provisions Act is wetgeving die elke Amerikaanse staat in een of andere vorm in de wet heeft omgezet. Het bepaalt dat individuele ziektekostenverzekeringen bepaalde bepalingen moeten bevatten om geldig te zijn.
Belangrijkste leerpunten
- Uniforme Polisbepalingen zijn een reeks verplichte en optionele clausules die zijn opgenomen in ziektekostenverzekeringen.
- Er zijn 12 verplichte en 11 optionele clausules voor gebruik door verzekeringsmaatschappijen.
- Elke staat heeft zijn eigen versie van de wet opgesteld die voorziet in een uniforme individuele wetgeving inzake ongevallen en ziekte, waarin wordt beschreven welke voorzieningen vereist zijn en welke optioneel zijn.
Inzicht in de Uniforme Wet bepalingen individuele ongevallen- en ziektebeleid
De wetgeving is in het leven geroepen om een kwaliteitsnorm vast te stellen en om ervoor te zorgen dat ziektekostenverzekeringspolissen een adequaat dekkingsniveau hebben door te eisen dat in elke polis bepaalde bepalingen worden opgenomen. Het is geschreven door de National Association of Insurance Commissioners (NAIC), een niet-gouvernementele organisatie die bestaat uit de verzekeringscommissarissen van elke staat en elk gebied. De NAIC is zelf geen toezichthouder. De verzekeringsmarkten worden op staatsniveau gereguleerd.
Verplichte uniforme beleidsbepalingen
De 12 dwingende bepalingen omvatten de rechten en plichten van zowel de verzekeraar als de verzekerde. Onder de lasten die vallen op de verzekeraar zijn de noodzaak om alle relevante informatie binnen de oorspronkelijke beleid of de officiële wijzigingen, de eis van een vermeld onder aflossingsvrije periode voor achterstallige premiebetalingen, en instructies voor het herstel van een verzekeringnemer die dat aflossingsvrije periode mist. De bepalingen die de verantwoordelijkheden van de verzekeringnemer dekken, omvatten onder meer de eis dat zij de verzekeraar binnen 20 dagen na een verlies op de hoogte stellen van een claim, bewijs leveren van de omvang van dat verlies en de informatie over de begunstigde bijwerken wanneer er wijzigingen plaatsvinden.
Facultatieve uniforme beleidsbepalingen
Na de 12 verplichte bepalingen kunnen verzekeraars elk van de 11 optionele clausules in een polis opnemen. De verzekeringnemer en de verzekeraar kunnen onderhandelen over welke van deze bepalingen deel uitmaken van de polis, maar in het algemeen heeft de verzekeraar het laatste woord. De 11 facultatieve bepalingen leggen de neiging om de verzekerde meer te belasten om aan bepaalde eisen te voldoen dan de verzekeraar. Deze eisen omvatten de verplichting om de verzekeraar op de hoogte te brengen van inkomensveranderingen, vooral als deze het gevolg zijn van een handicap of wijzigingen naar een meer of minder gevaarlijk beroep. De optionele clausules stellen ook dat eventuele onjuistheden met betrekking tot leeftijd, gebruik van illegale middelen of betrokkenheid bij illegale beroepen een negatieve invloed zullen hebben op het vermogen van de verzekerde om vorderingen te innen die anders onder een polis vallen.