Voodoo-economie
Wat is Voodoo-economie?
Voodoo-economie is een denigrerende uitdrukking die door George HW Bush wordt gebruikt met betrekking tot het economische beleid van president Ronald Reagan, dat bekend werd als ‘ Reaganomics’.
Belangrijkste leerpunten
- Voodoo-economie is een denigrerende uitdrukking die door George HW Bush wordt gebruikt met betrekking tot het economische beleid van president Ronald Reagan, bekend als ‘Reaganomics’.
- Voordat Bush sr. In 1980 werd aangesteld als vice-president van Reagan, voerde hij aan dat de hervormingen aan de aanbodzijde van de president niet voldoende zouden zijn om de economie te verjongen en de staatsschuld enorm zouden doen toenemen.
- Bush sr. Kreeg kritiek omdat hij zijn toenmalige politieke rivaal had aangevallen, hoewel zijn karakterisering van Reaganomics als voodoo-economie in de loop der jaren is bevestigd.
- Voodoo-economie is sindsdien een populaire, veel gebruikte uitdrukking geworden om ambitieuze economische toezeggingen van politici van de hand te doen.
Voodoo-economie begrijpen
Voordat George HW Bush, ook bekend als Bush sr., Reagans vice-president werd, had hij een minder dan positief oordeel over het economische beleid van zijn uiteindelijke running mate.
Reagan, de 40e president van de VS, nam de macht over tijdens een langdurige periode van economische stagflatie die begon onder president Gerald Ford in 1976. In reactie daarop riep hij op tot wijdverbreide belastingverlagingen, deregulering van de binnenlandse markten, lagere overheidsuitgaven en een verkrapping van de geldhoeveelheid om inflatie te bestrijden.
President Reagan was een voorstander van druppelen, wat de groei zou stimuleren. Hij ging er ook van uit dat bedrijven uiteindelijk toch meer belastingen zouden betalen, wat de schatkist van de overheid zou vergroten, aangezien een gezondere economie hen zou aanmoedigen om de volumes te verhogen.
In 1980 beschreef Bush sr. Dit economische beleid als ‘voodoo-economie’, met het argument dat hervormingen aan de aanbodzijde niet voldoende zouden zijn om de economie te verjongen en de staatsschuld enorm zouden doen toenemen. Bush sr. Veranderde toen van standpunt nadat hij door Reagan was benoemd tot vice-president, eerst ontkende hij dat hij Reaganomics voodoo noemde en vervolgens beweerde hij dat hij een “grapje” maakte toen er beelden werden opgegraven die hem de uitdrukking gebruikten.
Kritiek op Voodoo Economics
Bush sr. Kreeg kritiek omdat hij het beleid van zijn toenmalige politieke rivaal typeerde als voodoo-economie. Zijn opmerkingen werden onder meer gezien als een hatelijke manier om Reagan in diskrediet te brengen terwijl hij tegen hem opkwam in de Republikeinse primair.
De overtuiging was dat het motiveren van de rijken de uitgaven zou stimuleren, het vertrouwen onder de rest van het publiek zou vergroten naarmate hun salarissen mogelijk zouden stijgen, en de economie uit de recessie die ze had doorgemaakt zou halen. Bovendien was men van mening dat minder overheidsuitgaven en verminderd toezicht met name de financiële sector een broodnodige impuls zouden geven.
Die verwachtingen kregen niet bepaald vorm zoals gepland, hoewel sommige aspecten vruchtbaar bleken. Tijdens de twee ambtsperiode van president Reagan daalde de werkloosheid aanzienlijk, steeg het beschikbare inkomen en werd de inflatie onder controle gebracht.
Voodoo Economics gevalideerd
In de jaren die volgden, werden enkele eerdere kritiek van Bush sr. Op Reaganomics gevalideerd. Het beleid van president Reagan heeft bijgedragen tot een bijna verdubbeling van de staatsschuld, deels vanwege zijn inzet om de militaire uitgaven te verhogen om het communisme te bestrijden.
De verwachting dat lagere belastingen voor de rijken en bedrijven zouden resulteren in hogere uitgaven van hun kant voor goederen, diensten en betaling van salarissen, bleef ook uit. Bovendien droeg de versoepelde regelgeving van president Reagan bij aan de spaar- en kredietcrisis, en tegen het begin van de jaren negentig viel de Amerikaanse economie terug in een recessie.
Belangrijk
Voodoo-economie is sindsdien een populaire, veel gebruikte uitdrukking geworden om ambitieuze economische toezeggingen van politici van de hand te doen.
Speciale overwegingen
Bush sr. Gaf prioriteit aan een bredere fiscale verantwoordelijkheid boven belastingverlagingen. Uiteindelijk, in 1990, toen hij de 41e president van de VS werd, stemde hij ermee in om de belastingen te verhogen, waarbij hij afzag van een belofte die slechts twee jaar eerder was gedaan. Die gênante ommekeer zag hem kritiek krijgen van zijn eigen partij. Hij verloor later de presidentsverkiezingen van 1992 van Bill Clinton.
Onder toezicht van Bush sr. Ondernamen de Verenigde Staten hun eerste invasie in Irak. De missie was een doorslaand succes, maar werd overschaduwd door een worstelende Amerikaanse economie.