Wat zijn de meest voorkomende hefboomratio’s voor het evalueren van een bedrijf?
Een van de belangrijkste stappen bij het evalueren van een bepaald bedrijf, zowel voor investeerders als voor geldschieters, is het analyseren van schuldverplichtingen. Schulden zijn niet fundamenteel schadelijk noch voordelig, en veel bedrijven lenen via standaardleningen of door obligaties uit te geven. Aangezien de rentebetalingen op schulden fiscaal aftrekbaar kunnen zijn, vormen deze in feite vaak een meer kostenefficiënte manier om schulden uit te breiden via eigen vermogen. Het aangaan van schulden, waarbij meer schulden worden gemaakt, wordt problematisch wanneer dit te vaak of op een te grote schaal wordt gedaan.
Gelukkig kunt u de informatie die via de financiële overzichten van een bedrijf wordt vrijgegeven, gebruiken om bedrijven te helpen die op verantwoorde wijze lenen van bedrijven die dat niet doen. Schuld is een verplichting, dus de schuld van het bedrijf zal op de balans worden vermeld. Als u alleen naar de totale schuldcijfers kijkt, zegt u echter niet veel over de financiële gezondheid van het bedrijf. Handelaren en geldschieters gebruiken in plaats daarvan hefboomratio’s om verschillende schuldniveaus te vergelijken.
Verhouding schuld / eigen vermogen
De meest bekende en meest gebruikte hefboomratio is de schuld / eigen vermogen (DE) -ratio. Er zijn verschillende versies van DE, dus u moet weten waarnaar u op zoek bent en waarom. De schuldgraad, die de totale verplichtingen verdeelt door het eigen vermogen, is erg handig voor obligatiehouders omdat het een ruwe schatting geeft van hoeveel waarde er nog over is als een bedrijf wordt geliquideerd.
Mogelijk ziet u in plaats daarvan een DE-ratio die langlopende schulden verdeelt door eigen vermogen. Door kortlopende schulden buiten beschouwing te laten, is deze versie meer gericht op lenen om toekomstige winsten te genereren. Een derde formule voor schuld-eigen vermogen verdeelt de som van langlopende schulden plus preferente aandelen door gewone aandelen. U gebruikt dit als u zich zorgen maakt over het bedrag aan rente- of dividendbetalingsverplichtingen in verhouding tot het eigen vermogen van het bedrijf.
Rentedekkingsratio
Een andere hefboomratio die met rentebetalingen te maken heeft, is de rentedekkingsgraad. Een probleem met alleen het herzien van de totale schuldverplichtingen van een bedrijf is dat ze u niets vertellen over het vermogen van het bedrijf om de schuld af te lossen. Dit is precies wat de rentedekkingsgraad beoogt op te lossen. Deze ratio, die gelijk is aan het bedrijfsresultaat gedeeld door de rentelasten, toont aan dat het bedrijf in staat is om rentebetalingen te doen. Over het algemeen wil je een ratio van 3,0 of hoger zien, hoewel dit van branche tot branche verschilt.
Tijden van verdiende rente (TIE), ook wel bekend als een vastrentende dekkingsgraad, is een variatie op de rentedekkingsgraad. Deze hefboomratio probeert de kasstroom te benadrukken in verhouding tot de verschuldigde rente op langlopende schulden. Om te berekenen, zoekt u de winst van het bedrijf vóór rente en belastingen (EBIT) en deelt u deze vervolgens door de rentelasten van langlopende schulden. Gebruik inkomsten vóór belastingen omdat rente fiscaal aftrekbaar is; het volledige bedrag van de inkomsten kan uiteindelijk worden gebruikt om rente te betalen. Nogmaals, hogere cijfers zijn gunstiger.
Sommige bedrijfstakken zijn van nature meer schuldenintensief dan andere, dus u kunt het beste de hefboomverhoudingen vergelijken tussen “soortgelijke” concurrenten in dezelfde sector. Bekijk ook de verhoudingen over een bepaalde periode, niet alleen voor een bepaalde periode, en zoek naar trends. Bedrijfsopbrengsten die bijvoorbeeld langzamer groeien dan rentelasten, zijn geen goed teken.