Kapitaal als productiefactor

Als economen over kapitaal verwijzen, bedoelen ze de activa – fysieke gereedschappen, fabrieken en apparatuur – die een hogere arbeidsproductiviteit mogelijk maken. Kapitaal omvat een van de vier belangrijkste productiefactoren, de andere zijn land, arbeid en ondernemerschap. Veelvoorkomende voorbeelden van kapitaal zijn onder meer hamers, tractoren, montagebanden, computers, vrachtwagens en spoorwegen. Economisch kapitaal onderscheidt zich van financieel kapitaal, dat de schulden en het eigen vermogen omvat die bedrijven hebben opgebouwd om te opereren en uit te breiden.

De economische rol van kapitaal

Kapitaal is anders dan land of arbeid in die zin dat het kunstmatig is; het moet door mensenhanden worden gemaakt en ontworpen voor menselijke doeleinden. Dit betekent dat er tijd moet worden geïnvesteerd voordat kapitaal economisch nuttig kan worden. De visser die voor zichzelf een hengel maakt, moet bijvoorbeeld eerst tijd afleiden van andere activiteiten om dat te doen.

In die zin zijn kapitaalgoederen het fundament van de menselijke beschaving. Er moeten gebouwen worden gebouwd, gereedschappen worden gemaakt en processen worden verbeterd. Door de productiviteit te verhogen door middel van verbeterde kapitaalgoederen, kunnen meer goederen worden geproduceerd en kan de levensstandaard stijgen. Kapitaalgoederen worden ook wel productiemiddelen genoemd, omdat deze fysieke en niet-financiële inputs objecten creëren die uiteindelijk economische waarde kunnen krijgen. De econoom Adam Smith definieert kapitaal als “dat deel van de aandelen van de mens waarvan hij verwacht dat het hem inkomsten zal opleveren”.

Goederen versus geld

Kapitaal dat steeds beter wordt, is belangrijk vanwege wat volgt op de productie ervan: goedkopere en rijkere goederen. Merk op dat geld niet tot de productiefactoren behoort. Hoewel geld de handel vergemakkelijkt en een effectieve maatstaf is voor de waarde van een goed, kunnen individuen niet eten, dragen of door geld zelf beschermd worden. Het uiteindelijke doel van economische activiteit, werk en handel is om goederen te verwerven, niet om geld. Geld is een middel om goederen te veroorloven. Betere kapitaalgoederen stellen mensen in staat om verder te reizen, sneller te communiceren, beter voedsel te eten en genoeg tijd te besparen op hun werk om van hun vrije tijd te genieten. Veel landen hebben valuta te drukken.

Productieproces van kapitaalgoederen

Voordat een fabriek kan worden gebouwd of een auto kan worden gebouwd, moet iemand voldoende middelen hebben gespaard om het productieproces te kunnen overleven. Dit houdt in dat we afzien van huidige consumptie ten gunste van meer toekomstige consumptie.

Elk kapitaalproductieproces begint met besparingen. Besparingen helpen door investeringen te genereren. Investeringen leiden uiteindelijk tot afgewerkte goederen en diensten. Traditioneel is het de rol van de kapitalist om eerst te sparen en vervolgens risico te nemen door mensen in productieprocessen in dienst te nemen voordat er inkomsten worden gegenereerd uit de afgewerkte goederen. Alle productiefactoren werken met elkaar samen. Natuurlijke hulpbronnen worden door menselijke arbeid omgezet in kapitaalgoederen en door ondernemersactiviteiten aan marktrisico’s blootgesteld.

Elke productiefactor kan bijdragen aan productieprocessen en een inkomen verdienen op basis van het gebruik ervan. Het inkomen voor grond wordt meestal huur genoemd. Arbeid ontvangt loon. Werkzame kapitaalgoederen en apparatuur ontvangen rente, normaal gesproken via hun investering. Succesvolle ondernemers ontvangen winst.