Wat is het verschil tussen de solvabiliteitsratio en de solvabiliteitsratio?
Zowel de solvabiliteitsratio als de solvabiliteitsratio bieden manieren om de schuld van een bedrijf af te zetten tegen zijn inkomsten. De solvabiliteitsratio wordt echter meestal specifiek toegepast op het beoordelen van banken, terwijl de solvabiliteitsratio kan worden gebruikt voor het evalueren van elk type onderneming.
De kapitaaltoereikendheidsratio
Ook bekend als de kapitaal-risicoverhouding, meet de kapitaaltoereikendheidsratio (CAR) in wezen het financiële risico dat het beschikbare kapitaal van een bank onderzoekt in relatie tot verstrekte kredieten. Het geeft een percentage van de kredietblootstellingen van de bank weer, gewogen naar risico.
Regelgevende instanties volgen de voortgang van de CAR van een bank om ervoor te zorgen dat de bank bestand is tegen aanzienlijke – maar niet onredelijke – verliezen of fluctuaties in inkomsten. De primaire functie van de ratio is het effectueren van efficiënte en stabiele financiële systemen.
De CAR meet twee soorten kapitaal, gedifferentieerd naar niveaus. Het eerste niveau betreft kapitaal dat kan worden gebruikt om verliezen op te vangen zonder dat een bank hoeft te stoppen met handelen. De tweede laag betreft kapitaal dat verliezen kan opvangen in het geval dat de bank gedwongen wordt te liquideren.1 Bij de berekening van de solvabiliteitsratio wordt het totaal van beide lagen opgeteld, en dat cijfer wordt vervolgens gedeeld door de naar risico gewogen activa van de onderneming. Vanaf 2015 is de laagst aanvaardbare ratio voor een Amerikaanse bank ongeveer 8%.
De solvabiliteitsratio
De solvabiliteitsratio is een maatstaf voor schuldevaluatie die op elk type bedrijf kan worden toegepast om te beoordelen hoe goed het zowel zijn uitstaande financiële verplichtingen op korte als op lange termijn kan dekken. Solvabiliteitsratio’s onder de 20% duiden op een toenemende kans op wanbetaling.
Analisten zijn voorstander van de solvabiliteitsratio voor het verstrekken van een uitgebreide evaluatie van de financiële situatie van een bedrijf, omdat deze de werkelijke cashflow meet in plaats van het nettoresultaat, die misschien niet allemaal direct beschikbaar zijn voor een bedrijf om aan zijn verplichtingen te voldoen. De solvabiliteitsratio wordt het best gebruikt in vergelijking met vergelijkbare bedrijven binnen dezelfde bedrijfstak, aangezien bepaalde bedrijfstakken doorgaans aanzienlijk meer schulden hebben dan andere.