Magna Cum Laude vs. Summa Cum Laude: wat is het verschil?
Magna Cum Laude vs. Summa Cum Laude: een overzicht
“Summa cum laude.” “Magna cum laude.” Gewoon oud “cum laude”. Gezamenlijk bekend als Latijnse onderscheidingen, duiden deze drie termen op verschillende niveaus van hoge academische prestaties. Latijnse onderscheidingen worden toegekend aan veel hogescholen en universiteiten in de Verenigde Staten en andere delen van de wereld. Sommige Amerikaanse middelbare scholen bieden ze ook aan.
Dit is hoe ze typisch werken in de Amerikaanse academische wereld: Summa cum laude is de prijs die wordt toegekend op het hoogtepunt (denk aan “top”), die elk jaar aan een klein deel van de afgestudeerden wordt toegekend. Magna cum laude volgt in prestige, gevolgd door cum laude.
Belangrijkste leerpunten
- Magna cum laude en summa cum laude zijn onderscheidingen die worden toegekend aan hoog presterende studenten op hogescholen.
- Magna cum laude is voor studenten die zijn afgestudeerd “met grote onderscheiding”, terwijl summa cum laude is voor studenten die zijn afgestudeerd “met de hoogste onderscheiding”.
- Er is geen universele standaard voor het toekennen van onderscheidingen, het is eerder aan elke individuele school, en in sommige gevallen aan de individuele afdeling van elke school, om te bepalen wat de onderscheiding inhoudt.
Magna Cum Laude
Voor afgestudeerden die er niet in zijn geslaagd een cursus Latijn te volgen of geen woordenboek Latijn-Engels bij de hand hebben, wordt de term vaak losjes vertaald als “met grote onderscheiding”. Het staat boven cum laude, wat “met onderscheiding” betekent. Het kan worden uitgereikt aan een student die hoge cijfers heeft behaald of een ander cijfer van academische prestatie heeft behaald, maar niet de hoogst mogelijke.
Summa cum laude
Net als bij het beklimmen van een berg, heeft de student die summa cum laude heeft behaald “de hoogste onderscheiding” behaald. Deze student heeft cijfers behaald binnen het hoogste percentage van zijn school of afdeling of heeft een andere maatstaf behaald die de school de hoogste erkenning waard acht.
Het Latijnse woord ‘laude’ kan ook worden vertaald als ‘eer’ of ‘lof’, zoals in het Engelse woord ‘lovend’.
Hoe hogescholen beslissen welke onderscheiding ze toekennen
Er is geen nationale norm voor wat er nodig is om in aanmerking te komen voor deze onderscheidingen. Het staat hogescholen en universiteiten vrij om hun eigen criteria te bepalen.
Aan de University of Pennsylvania hebben studenten bijvoorbeeld een Grade Point Average (GPA) van 3,8 of hoger nodig om summa cum laude af te studeren, 3,6 voor magna cum laude en 3,4 voor cum laude. Het College of Arts and Sciences van de Ohio State University stelt de lat respectievelijk 3,9, 3,7 en 3,5 vast.
Zelfs de individuele hogescholen of scholen binnen een bepaalde universiteit stellen soms andere eisen. Aan het College of Engineering van de University of Michigan moeten afgestudeerden bijvoorbeeld een GPA van ten minste 3,75 hebben om in aanmerking te komen voor summa cum laude, terwijl de afgestudeerde van Michigan’s Law School een 4,0 nodig heeft om in aanmerking te komen voor dezelfde onderscheiding.
In plaats van GPA te gebruiken, kennen sommige hogescholen Latijnse onderscheidingen toe op basis van de klasrang van een student. De New York University kent bijvoorbeeld summa cum laude-onderscheidingen toe aan de beste 5% van zijn undergraduate-klasse, magna cum laude aan de volgende 10% en cum laude aan de volgende 15%, wat betekent dat 30% van de afgestudeerden een van de drie onderscheidingen. Aan het Weinberg College of Arts & Sciences van de Northwestern University gaat summa cum laude naar afgestudeerden in de top 5%, magna cum laude naar de volgende 8% en cum laude naar de volgende 12%, voor een totaal van 25%.
Naast de numerieke vereisten hebben sommige hogescholen andere criteria, zoals facultaire aanbevelingen of de eis dat studenten een bepaald aantal vervolgvakken volgen en / of een honours-scriptie schrijven.
Op veel scholen zullen academische of disciplinaire overtredingen studenten diskwalificeren voor het ontvangen van Latijnse onderscheidingen, ongeacht hoe goed hun cijfers zijn.
Als gevolg van al deze factoren kunnen hogescholen en universiteiten sterk verschillen in hoeveel van dergelijke onderscheidingen ze elk jaar aan hun afgestudeerden toekennen en in hoe moeilijk of gemakkelijk het is om ze te behalen. Sommige scholen, zoals Stanford University, bieden helemaal geen Latijnse onderscheiding aan. De meeste hebben echter een alternatief systeem, zodat goede studenten niet onopgemerkt blijven. Stanford kent bijvoorbeeld een bachelordiploma met onderscheiding toe aan de beste 15% van zijn afstudeerklas op basis van hun GPA’s.
De meeste hogescholen die Latijnse (of andere) onderscheidingen aanbieden, posten informatie over hun criteria op hun websites, vaak in een sectie die is gewijd aan het afstudeer- of aanvangsbeleid.
Speciale overwegingen
Hoewel Latijnse onderscheidingen er goed uit kunnen zien op een diploma, college-cijferlijst of cv, maken ze in het echte leven enig verschil? Twee onderzoekers van de University of Illinois in Chicago, Pauline Khoo en Ben Ost, probeerden die vraag te beantwoorden in een werkdocument uit 2017 getiteld “The Effect of Graduating With Honours on Earnings”.
“We vinden dat het behalen van een onderscheiding een economisch rendement op de arbeidsmarkt oplevert, maar dit voordeel blijft maar twee jaar bestaan”, schreven ze. “Tegen het derde jaar na de universiteit zien we geen effect van het ontvangen van onderscheidingen op de lonen, wat suggereert dat bedrijven het signaal voor pas afgestudeerden kunnen gebruiken, maar ze vertrouwen niet op het signaal om het loon van meer ervaren werknemers te bepalen.” Ze ontdekten ook dat het economische voordeel alleen van toepassing was op studenten die waren afgestudeerd aan selectieve scholen.
Critici van Latijnse onderscheidingen zijn minder bezorgd over hun potentiële voordelen na hun afstuderen dan over het onbedoelde effect dat ze kunnen hebben op studenten terwijl ze nog op school zitten. Een redactioneel artikel uit 2011 in de studentenkrant van de Harvard University, deCrimson, riep op tot afschaffing ervan op de school, met het argument dat “door studenten te belonen die een minimum GPA behalen voor alle klassen, het Latijnse honours-systeem meer doet om academische prestaties te ontmoedigen dan om het aan te moedigen. Het moedigt studenten aan om lessen buiten hun concentratie te zien als een middel om een doel te bereiken, met als doel het hoogst mogelijke cijfer, in plaats van als een kans voor intellectuele verkenning. “
Harvard lijkt echter niet onder de indruk te zijn geweest van dat argument en blijft vanaf dit schrijven Latijnse onderscheidingen toekennen.