Investeringsbankier
Wat is een investeringsbankier? Een overzicht
Investeringsbankieren is een aantrekkingskracht voor velen die geïnteresseerd zijn in een carrière op Wall Street, gezien het hoge profiel en de knappe beloning van het beroep. Maar de functie van investeringsbankier zegt weinig over wat men feitelijk doet. Dus, wat doen investeringsbankiers?
Investeringsbankiers spelen een beroemde rol bij de lancering van beursintroducties (IPO’s) door jonge bedrijven die zich voorbereiden om naar de beurs te gaan. Dat is echter slechts een voorbeeld van hun werkopdrachten.
Investeringsbankiers zijn in wezen financiële adviseurs van bedrijven en, in sommige gevallen, van regeringen. Ze helpen hun klanten geld in te zamelen. Dat kan betekenen: aandelen uitgeven, een obligatie laten zweven, onderhandelen over de overname van een rivaliserend bedrijf of de verkoop van het bedrijf zelf regelen.
Belangrijkste leerpunten
- Investeringsbankiers helpen bedrijven en andere entiteiten geld in te zamelen voor uitbreiding en verbetering.
- Ze kunnen worden ingeschakeld om de beursintroductie (IPO) van een bedrijf te beheren.
- Ze kunnen ook een obligatie-aanbieding voorbereiden, onderhandelen over een fusie of een onderhandse plaatsing van obligaties regelen.
Als de kapitaalmarkten het goed doen, doen zakenbankiers het meestal goed. Meer geld en meer activiteit genereren meer winstgevende projecten voor investeringsbankiers en hun klanten.
De rollen van de investeringsbankier in de diepte
Investeringsbankiers spelen een rol bij een aantal financiële activiteiten van bedrijven en overheden. Hieronder vindt u een overzicht van de belangrijkste soorten deals waarbij ze betrokken zijn.
Financiering regelen
Als een groot bedrijf een fabriek wil bouwen, heeft het daar waarschijnlijk niet het geld voor. Het kan besluiten om een obligatie uit te geven om geld in te zamelen om door te gaan met het project. De kosten van de obligatie worden betaald uit de verhoogde productie die door de nieuwe fabriek wordt gegenereerd.
Evenzo kan een overheid de aanleg van een luchthaven, een snelweg of een ander groot gemeentelijk project moeten financieren. Als het een obligatie uitgeeft, kan het het werk nu doen en de obligatie terugbetalen uit toekomstige belastinginkomsten.
In beide gevallen kan een investeringsbankier worden ingeschakeld om de financiering te regelen. De investeringsbankier zou de uitgifte van obligaties plannen, deze op de juiste manier prijzen, de documentatie van de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) invullen die nodig is om de obligaties uit te geven, en uiteindelijk helpen bij het verhandelen van de obligaties aan kopers.
Kapitaalfinanciering
De meest kostenefficiënte manier voor bedrijven om hun groei en expansie te financieren, is door obligaties te verkopen of door aandelen te verkopen. De investeringsbankier speelt ook een rol als het gaat om het regelen van de verkoop van aandelen of eigenvermogensfinanciering.
Stel dat een jong bedrijf besluit om geld in te zamelen voor zijn expansie met de lancering van een prospectus samen te stellen voor potentiële investeerders met uitleg over de voorwaarden van het aanbod en de risico’s die het met zich meebrengt.
Het aanbod moet vervolgens worden beheerd door middel van marketing aan investeerders, uitleg aan de media en goedkeuring van de Securities and Exchange Commission (SEC).
De prijsstelling van het aanbod is cruciaal. Als de aandelen te hoog geprijsd zijn, is het publiek misschien niet geïnteresseerd om ze te kopen en zal de IPO een zeer openbare flop zijn. Als de aandelen te laag geprijsd zijn, laat de zakenbankier geld op tafel liggen dat voor de klant had kunnen worden gegenereerd.
De investeringsbankier speelt bij elke stap van dit proces een leidende rol.
Overnemen van deals
Bij het regelen van de financiering van de kapitaalmarkt, zorgen investeringsbankiers vaak voor het onderschrijven van de deals voor hun klanten. Dit betekent het nemen van een groot deel van het risico dat inherent is aan het proces door de aandelen rechtstreeks van de emittenten te kopen en ze vervolgens te verkopen aan het publiek of institutionele kopers.
Investeringsbankiers verkopen de aandelen tegen een markup om winst te genereren voor hun werkgevers. Het verschil tussen de aankoopprijs en de markup-prijs wordt de underwriting spread genoemd.
Doorgaans werkt een hoofdinvesteringsbankier samen met een groep investeringsbankiers, een syndicaat genaamd, om een probleem te onderschrijven, zodat het risico over verschillende spelers wordt gespreid.
In sommige gevallen kan de investeringsbankier alleen optreden als tussenpersoon en de deal op de markt brengen, maar het verzekeringstechnische risico niet op zich nemen. In dit geval kunnen de investeringsbankiers een deel van de effecten verkopen en op commissiebasis worden betaald voor het aantal dat ze verkopen.
Privéplaatsingen regelen
Niet alle bedrijven willen naar de beurs gaan. Investeringsbankiers helpen ook klanten die er de voorkeur aan geven kapitaal aan te trekken via onderhandse plaatsingen in plaats van op de aandelen- of obligatiemarkten. In dergelijke gevallen wordt van de investeringsbankier verwacht dat hij de contacten en de geloofwaardigheid heeft om de verkoop rond te krijgen.
Een bedrijf zou bijvoorbeeld een volledig aanbod van obligaties kunnen verkopen aan een enkele institutionele belegger, zoals een verzekeringsmaatschappij of een pensioenfonds. Dit kan een snellere en gemakkelijkere manier zijn om geld in te zamelen, aangezien het niet nodig is om de plaatsing bij de SEC te registreren. De overheid beschouwt institutionele beleggers als geavanceerder dan individuele beleggers, waardoor er minder regels zijn voor onderhandse plaatsingen.
Onderhandelen over fusies en overnames
Het verwerven van of fuseren met een ander bedrijf is doorgaans een langdurig proces van plannen en onderhandelen. Investeringsbankiers hebben in dat proces vaak een adviserende rol, met name om tot een eerlijke prijs voor de deal te komen.
Fusies en overnames kunnen langdurige gevechten met investeringsbankiers aan beide kanten van de tafel met zich meebrengen bij het evalueren van een reeks aanbiedingen en tegenaanbiedingen.
Belangenconflicten
Investeringsbankiers helpen ongetwijfeld de wielen van de kapitaalmarkten te smeren, maar ze hebben daarbij aanzienlijke kritiek gekregen. De mogelijkheid van belangenconflicten staat centraal in veel van die kritiek.
De Chinese muur
De onzichtbare barrière die divisies van een investeringsbank moet scheiden om belangenconflicten te voorkomen.
De grootste financiële grootmachten van Wall Street hebben een divisie voor investeringsbankieren, een divisie voor effectenonderzoek en een handelsdivisie. Er zou een zogenaamde Chinese muur zijn die deze divisies scheidt en de communicatie tussen hen beperkt.
De SEC heeft regels goedgekeurd om belangenconflicten tussen de investeringsbankactiviteiten van een onderneming en haar onderzoeksactiviteiten op het gebied van effecten aan te pakken.
Investeringsbankiers worden ervan beschuldigd analisten onder druk te zetten om effecten gunstig te beoordelen om hun klanten tevreden te stellen en meer investeringsbankactiviteiten te genereren.
Een ander belangenconflict kan optreden als investeringsbankiers, die toegang hebben tot vertrouwelijke informatie van klanten met betrekking tot hun bedrijf en potentiële klanten, informatie doorgeven aan de handelaars van hun bedrijf. Handelaren kunnen deze voorkennis misbruiken voor een oneerlijk voordeel.
The Down Times
Wall Street en veel van de spelers daarin trokken de woede van de wereld na de financiële sector. De crisis, die tot een hoogtepunt kwam nadat investeringsbank Lehman Brothers in september 2008 het faillissement had aangevraagd, legde de onderbuik van Wall Street bloot.
Hoewel de glans van het zijn van een Master of the Universe enigszins werd aangetast, blijven carrières op Wall Street nog steeds een aantrekkingskracht voor afgestudeerden van topniveau.
Demografie van investeringsbankieren
Diversiteitscijfers voor zakenbankiers worden specifiek niet vrijgegeven, maar de topbanen bij de grootste banken van het land worden nog steeds gedomineerd door blanken.
Volgens gegevens die aan het Amerikaanse House Committee on Financial Services zijn verstrekt, identificeert ongeveer 17% van de leden van de raden van bestuur zich als minderheid, vergeleken met 40% van de Amerikaanse bevolking. Ongeveer 29% is vrouw, vergeleken met 50% van de bevolking. Geen enkele heeft een Chief Diversity Officer die rechtstreeks rapporteert aan een CEO.
Bij de senior executive editor vervullen blanken 81% van de banen, vergeleken met 19% in handen van raciale en etnische minderheden. Mannen bekleden 71% van de senior executive banen.
Dat gezegd hebbende, weet de sector dat het een probleem heeft, en veel van de banken hebben diversiteitsprogramma’s die actief veelbelovende vrouwen en minderheden rekruteren.
Aan de slag met investeringsbankieren
Investeringsbankiers zijn dealmakers, en zichzelf inhuren is de eerste deal die ze moeten sluiten.
Een universitair diploma met een major in financiën of economie van een prestigieuze school is praktisch een vereiste. Een MBA, een gevorderde graad in wiskunde of een Chartered Financial Analyst ( CFA ) -certificering kan de vooruitzichten van een kandidaat verbeteren.
Informeel en formeel netwerken is cruciaal. Een stage bij een topbedrijf kan iemand helpen om op de eerste trede van de ladder te komen. Het is ook essentieel voor het opdoen van ervaring tijdens het werk.
Uiterlijk telt ook. Investeringsbankiers mengen zich met tycoons, en er wordt van hen verwacht dat ze opgaan.
Veelgestelde vragen over Investment Banking
Hoe kom je in investment banking?
Er zijn verschillende formele licentietests van de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) die vereisten zijn, waaronder de Series 9, de Series 63 en de Series 79.
Zoals hierboven vermeld, zijn een bedrijfsdiploma en een MBA nuttig als educatieve achtergrond.
En er zijn een aantal andere vaardigheden die niet noodzakelijkerwijs bij een diploma horen. Investeringsbankiers zijn overtuigend en vasthoudend. Ze hebben de menselijke vaardigheden om een netwerk op te bouwen en de onderhandelingsvaardigheden om deals te sluiten.
Hoeveel verdienen investeringsbankiers?
Ruwe rekruten verwachten zes cijfers. Succesvolle investeringsbankiers in het midden van hun carrière kunnen tientallen miljoenen dollars per jaar verdienen.
Wat zijn de 4 grootste investeringsbanken?
De grote vier zijn JPMorgan, Goldman Sachs, Citigroup en Morgan Stanley. Enkele andere wereldwijde giganten treden hen op de hielen, waaronder Deutsche Bank, Barclays, Credit Suisse en UBS.
Er zijn minstens 100 hoog aangeschreven wereldwijde investeringsbanken. Dit zijn banken die een volledig scala aan financiële diensten verlenen aan bedrijven en vermogende particulieren.
Wat zijn de soorten investeringsbankieren?
Vrijwel alle zakenbanken bieden tegenwoordig een volledig scala aan financiële diensten. De typen worden meer bepaald door schaal of specialiteit dan door functie. Een regionale boetiekbank kan zich specialiseren in een bepaald gebied, zoals fusies en overnames. Een elite boetiekbank neemt alleen de grootste klanten aan.
De bulge bracket-banken omvatten de Big Four, plus al hun naaste rivalen. Ze domineren de financiële activiteiten van de Fortune 500.
Het komt neer op
Investeringsbankiers spelen een rol bij het helpen van hun klanten om kapitaal aan te trekken om verschillende activiteiten te financieren en hun bedrijf uit te breiden. Het zijn financiële adviserende tussenpersonen die bedrijven en overheden helpen geld in te zamelen voor verschillende doeleinden.
Hoewel deze activiteit de wielen van het kapitalisme helpt glad te strijken, wordt de investeringsbanksector onder de loep genomen, vooral omdat het een sleutelrol speelt in zoveel elementen van het proces van geld inzamelen.