Wat is een goede of slechte overbrengingsverhouding?
Een schuldratio is een algemene classificatie die een financiële ratio beschrijft die een vorm van eigen vermogen (of kapitaal) vergelijkt met geld dat door het bedrijf is geleend. Gearing is een maatstaf voor de financiële hefboomwerking van een bedrijf, en de gearing-ratio is een van de meest populaire methoden om de financiële geschiktheid van een bedrijf te evalueren.
Belangrijkste leerpunten
- Een schuldratio is een algemene classificatie die een financiële ratio beschrijft die een vorm van eigen vermogen (of kapitaal) vergelijkt met geld dat door het bedrijf is geleend.
- De netto schuldgraad kan ook worden berekend door de totale schuld te delen door het totale eigen vermogen.
- Een optimale gearing ratio wordt primair bepaald door het individuele bedrijf ten opzichte van andere bedrijven binnen dezelfde branche.
Overbrengingsverhouding
Hoewel er verschillende variaties zijn, meet de meest gebruikelijke ratio hoeveel een bedrijf wordt gefinancierd met schulden versus hoeveel wordt gefinancierd met eigen vermogen, vaak de netto schuldratio genoemd. Een hoge schuldgraad betekent dat het bedrijf een groter aandeel schulden heeft ten opzichte van eigen vermogen. Omgekeerd betekent een lage schuldgraad dat het bedrijf een klein deel van de schulden versus het eigen vermogen heeft.
Capital gearing is een Britse term die verwijst naar de hoeveelheid schuld die een bedrijf heeft ten opzichte van zijn eigen vermogen. In de Verenigde Staten staat kapitaalgearing bekend als financiële hefboomwerking en is het synoniem met de netto schuldratio.
Hoe de netto overbrengingsverhouding te berekenen
De netto schuldgraad wordt berekend door:
De netto schuldgraad kan ook worden berekend door de totale schuld te delen door het totale eigen vermogen. De ratio, uitgedrukt als een percentage, weerspiegelt het bedrag van het bestaande eigen vermogen dat nodig zou zijn om alle uitstaande schulden af te betalen.
Goede en slechte overbrengingsverhoudingen
Een optimale gearing ratio wordt primair bepaald door het individuele bedrijf ten opzichte van andere bedrijven binnen dezelfde branche. Hier volgen echter enkele basisrichtlijnen voor goede en slechte overbrengingsverhoudingen:
- Een schuldgraad hoger dan 50% wordt doorgaans beschouwd als een hoge hefboomwerking of een schuldgraad. Als gevolg hiervan zou het bedrijf een groter financieel risico lopen, omdat het bedrijf in tijden van lagere winsten en hogere rentetarieven vatbaarder zou zijn voor wanbetaling en faillissementen.
- Een schuldgraad lager dan 25% wordt doorgaans door zowel investeerders als geldschieters als laag risico beschouwd.
- Een schuldgraad tussen 25% en 50% wordt doorgaans als optimaal of normaal beschouwd voor gevestigde bedrijven.
Wat zegt de overbrengingsverhouding over risico?
De schuldgraad is een indicator van het financiële risico dat aan een bedrijf is verbonden. Als een bedrijf te veel schulden heeft, kan het in financiële nood komen.
Een hoge schuldgraad vertoont een hoog aandeel van de schuld ten opzichte van het eigen vermogen, terwijl een lage schuldgraad het tegenovergestelde laat zien. Kapitaal dat afkomstig is van schuldeisers is riskanter dan het geld dat afkomstig is van de eigenaren van het bedrijf, aangezien schuldeisers nog steeds moeten worden terugbetaald, ongeacht of het bedrijf inkomsten genereert. Zowel kredietverstrekkers als investeerders nemen de schuldratio’s van een bedrijf onder de loep omdat deze de risiconiveaus weerspiegelen die aan het bedrijf zijn verbonden. Een bedrijf met te veel schulden kan het risico lopen in gebreke te blijven of failliet te gaan, vooral als de leningen variabele rentetarieven hebben en de tarieven plotseling stijgen.
Schuldfinanciering of het gebruik van hefboomwerking is echter niet noodzakelijk een rode vlag. Als het goed wordt geïnvesteerd, kan schulden een bedrijf helpen zijn activiteiten uit te breiden, nieuwe producten en diensten toe te voegen en uiteindelijk de winst te verhogen. Omgekeerd kan een bedrijf dat nooit leent, een kans mislopen om zijn bedrijf te laten groeien door niet te profiteren van een goedkope vorm van financiering, als de rentetarieven laag zijn.
Het is belangrijk om de gearing ratio van een bedrijf te vergelijken met bedrijven in dezelfde branche. Bedrijven die kapitaalintensief zijn of veel vaste activa hebben, zoals industrie en dienstverlening, hebben waarschijnlijk meer schulden dan bedrijven met minder vaste activa.
Nutsbedrijven hebben bijvoorbeeld doorgaans een hoge schuldgraad, maar kunnen als acceptabel worden beschouwd omdat het een gereguleerde bedrijfstak is. Nutsbedrijven hebben het monopolie op hun markt, waardoor hun schulden minder risicovol zijn dan een bedrijf met dezelfde schuldenlast dat in een concurrerende markt opereert.
Bottom Line
Doorgaans betekent een lage schuldgraad dat een bedrijf financieel stabiel is, maar niet alle schulden zijn slechte schulden.
Het is essentieel voor bedrijven om hun schuldniveau te beheren. Het is echter ook belangrijk dat bedrijven hun activa op hun balans aan het werk zetten, inclusief het gebruik van schulden om de inkomsten en winsten voor hun aandeelhouders te verhogen .
Een veilige schuldgraad kan van bedrijf tot bedrijf verschillen en wordt grotendeels bepaald door hoe de schulden van een bedrijf worden beheerd en hoe goed het bedrijf presteert. Bij het analyseren van de schuldratio’s moet met veel factoren rekening worden gehouden, zoals winstgroei, marktaandeel en de cashflow van het bedrijf.
Het is ook de moeite waard om te overwegen dat gevestigde bedrijven hun schuld kunnen afbetalen door indien nodig aandelen uit te geven. Met andere woorden, het hebben van schulden op hun balans kan een strategische zakelijke beslissing zijn, omdat het minder eigen vermogen kan betekenen. Minder uitstaande aandelen kunnen resulteren in minder verwatering van het aandeel en mogelijk leiden tot een hogere aandelenkoers.