Wat is het historische kapitalisatietarief voor onroerend goed in New York City?

Historische kapitalisatietarieven  (cap rates) voor onroerend goed in New York City en de rest van het land kennen cyclische patronen en variëren per markt, zoals appartementsgebouwen met meerdere gezinnen en walk-up gebouwen versus gebouwen met liften en commercieel vastgoed. Vanaf de eerste helft van 2018 waren de caprente in Manhattan gestegen ten opzichte van het voorgaande jaar tot 3,8%.

Berekening van het kapitalisatietarief

Het maximumtarief is het potentiële rendement op een investering in onroerend goed. Het wordt berekend door het verwachte jaarinkomen dat door het onroerend goed wordt gegenereerd, verminderd met de vaste en variabele kosten, te delen door de totale waarde. Industrieanalisten houden de cap-rates nauwlettend in de gaten, aangezien ze het rendement op investeringen inschatten. Taxateurs gebruiken de kapitalisatiegraadbenadering om de waarde van een onroerend goed dat inkomsten genereert te bepalen. Het marktconforme kapitalisatietarief wordt toegepast op het netto bedrijfsresultaat van een onroerend goed om de huidige waarde van een onroerend goed te schatten.

Tussen 1984 en 2009 was het gemiddelde plafondtarief 8,4% voor walk-up gebouwen en 7,68% voor appartementsgebouwen met liften. Het maximumpercentage voor gebouwen met liften bereikte een piek van bijna 12% in zowel 1984 als 1992 en daalde tot iets meer dan 3% in 2006. Het tarief voor opstoppingen was in die periode elk jaar iets hoger, behalve in 1994, 2000, 2002 en 2004..

Volgens ‘National Real Estate Investor’ werd  in de eerste helft van 2018 $ 2,8 miljard geïnvesteerd in onroerend goed in Manhattan. Dit bedrag was een stijging ten opzichte van het voorgaande jaar, maar nog steeds veel lager dan de ongeveer $ 4 miljard die in dezelfde maanden in beide 2015 en 2016. Het laat echter zien dat investeerders nog steeds bereid zijn om te speculeren op onroerend goed in New York vanwege de lage rentetarieven en aanzienlijke belastingvoordelen.