Inzicht in de bereidheid en het vermogen van uw klanten om risico’s te nemen
Bij het ontwikkelen van een solide beleggingsportefeuille voor een individuele klant, moet een financieel adviseur rekening houden met sleutelfactoren die helpen bij het opstellen van de meest geschikte beleggingsstrategie. Uiteindelijk is de primaire zorg het behalen van de financiële doelen van de klant, en de belangrijkste overwegingen zijn de bereidheid en het vermogen van de klant om risico’s te nemen om die doelen te bereiken. Er zijn tal van fundamentele aspecten nauw verweven met deze zorgen, die elke financieel adviseur moet onderzoeken voordat hij een solide portefeuille opbouwt.
De bereidheid en het vermogen om risico’s te nemen, komen niet altijd overeen. De persoon in het bovenstaande voorbeeld met hoge activa en lage passiva kan bijvoorbeeld een hoog risico hebben, maar kan ook conservatief van aard zijn en een lage bereidheid tonen om risico te nemen. In dit geval verschillen de bereidheid en het vermogen om risico’s te nemen en dit zal het uiteindelijke proces van portefeuilleopbouw beïnvloeden. Een geschikte investering die past in termen van de bereidheid en het vermogen van een investeerder (persoonlijke omstandigheden) om een bepaald risiconiveau te nemen. Het is essentieel dat aan beide criteria wordt voldaan. Als een investering geschikt moet zijn, is het niet voldoende om te stellen dat een investeerder risicovriendelijk is. Ze moeten ook in een financiële positie verkeren om bepaalde risico’s te kunnen nemen. Het is ook nodig om de aard van de risico’s en de mogelijke gevolgen te begrijpen.
Belangrijkste leerpunten
- Als verantwoordelijke financieel adviseur moet u uw klanten altijd in geschikte beleggingen plaatsen die overeenstemmen met hun bereidheid en vermogen om risico’s te nemen.
- Risicotolerantie meet subjectieve aspecten van risicotolerantie, waaronder de persoonlijkheid van een cliënt, hoe hij reageert op reële of potentiële verliezen en wat zijn doelen en prioriteiten zijn.
- Het vermogen of het vermogen om risico’s te nemen meet objectieve factoren zoals tijdshorizon, leeftijd, de behoefte aan inkomen en gezinssituatie.
- Andere kwesties die verband houden met risico’s vloeien voort uit liquiditeits- en belastingsituaties waarvan adviseurs zich bewust moeten zijn bij het berekenen van het algehele risiconiveau van een portefeuille.
Risicotolerantie
Risicotolerantie wordt vaak verward met risicocapaciteit, maar de realiteit is dat hoewel de twee vergelijkbaar en gerelateerd zijn, de twee concepten behoorlijk van elkaar verschillen. Misschien is de eenvoudigste manier om de twee te begrijpen, ze te beschouwen als tegengestelde kanten van dezelfde medaille.
Wanneer een financieel adviseur te maken heeft met de risicotolerantie van een cliënt, bepaalt de adviseur het mentale en emotionele vermogen van de cliënt om met risico om te gaan. Dit aspect van risicobeheer is in wezen het begrijpen en respecteren van het investeringsniveau of het financiële risico dat een klant op zijn gemak voelt, of de mate van onzekerheid die de klant kan weerstaan zonder uit slaap te vallen. Doorgaans zal het risiconiveau dat een klant acceptabel acht, variëren met zijn leeftijd, financiële stabiliteit en veiligheid, en de beleggingsdoelen die de klant wil of moet bereiken. Adviseurs gebruiken soms vragenlijsten of enquêtes om een beter beeld te krijgen van hoe riskant een beleggingsaanpak zou moeten zijn.
De bereidheid om risico’s te nemen verwijst naar de risicoaversie van een individu. Als een persoon de sterke wens uitspreekt om de waarde van de rekening niet te zien dalen en bereid is af te zien van mogelijke kapitaalgroei om dit te bereiken, zou deze persoon een lage bereidheid hebben om risico te nemen en is hij risicomijdend. Omgekeerd, als een persoon een verlangen naar het hoogst mogelijke rendement uitdrukt en bereid is om grote schommelingen in de waarde van de rekening te doorstaan om dit te bereiken, zou deze persoon een hoge bereidheid hebben om risico’s te nemen en is hij een risicozoeker.
Risicocapaciteit
De andere kant van de medaille is risicocapaciteit, of het vermogen om risico’s te nemen. Dit is meer een objectief spel met financiële cijfers. De financieel adviseur moet de portefeuille van een klant beoordelen, rekening houdend met financiële maatstaven die aangeven tot welk niveau het nettoresultaat van de klant het risico kan dragen in geval van mogelijke verliezen, en dit vergelijken met hoe potentieel gunstig het risico is in termen van mogelijke meerwaarden.. Risicocapaciteit wordt beperkt door verschillende aspecten en omvat de potentiële behoefte van een klant aan liquiditeit, of snelle toegang tot contanten, samen met hoe snel de klant zijn financiële doelen moet bereiken.
Het vermogen om risico’s te nemen wordt beoordeeld door middel van een beoordeling van iemands activa en passiva. Een persoon met veel activa en weinig passiva heeft een hoog risico om risico’s te nemen. Omgekeerd heeft een persoon met weinig activa en hoge passiva een laag vermogen om risico te nemen. Een persoon met een goed gefinancierde pensioenrekening, voldoende spaartegoeden en verzekeringsdekking, en extra sparen en beleggen (zonder hypotheek of persoonlijke leningen) heeft waarschijnlijk een hoog risico om risico’s te nemen.
Andere Overwegingen
Liquiditeitsrisico
Liquiditeitsrisico is vaak een grote bron van zorg voor klanten. De mogelijkheid om activa snel te verkopen en in contanten te liquideren is niet altijd een noodzaak, maar de meeste beleggers vinden het nog steeds geruststellend te weten dat ze de mogelijkheid hebben om plotselinge of onverwachte kosten te dekken, zoals een medisch noodgeval. Het risico zit hem in de soorten beleggingen die de klant aanhoudt. Een financieel adviseur kan bijvoorbeeld private equity investeringen adviseren voor klanten die zich minder zorgen maken over snelle toegang tot contanten, met als afweging het potentieel voor aanzienlijk hogere opbrengsten. Aan de andere kant zouden klanten die zich zorgen maken over liquiditeit, profiteren van beleggingen in exchange-traded funds (ETF’s) en aandelen, dit zijn beleggingen die gemakkelijk kunnen worden geliquideerd tegen hun reële marktwaarde.
Belastingkwesties voor investeerders
Een financieel adviseur moet ook bepalen hoe hij de beleggingsrekening van een klant op de juiste manier opbouwt, op basis van eventuele fiscale zorgen die de klant heeft. Dit is grotendeels gebaseerd op de tijdshorizon en investeringsdoelen van de klant.
Bedenk bijvoorbeeld dat een klant een beleggingsrekening aan het opbouwen is om te sparen voor pensionering en belastingbetalingen over de beleggingen van de klant wil uitstellen tot het moment dat de klant met pensioen gaat. De meeste klanten geven er de voorkeur aan om belastingen uit te stellen tot hun pensionering, omdat ze dan over het algemeen in een aanzienlijk lagere belastingschijf vallen, doordat er veel minder inkomen wordt verdiend dan tijdens hun actieve beroepsleven het geval was. Voor een klant in deze situatie is de beste manier van handelen die de financieel adviseur kan nemen, het opzetten van investeringen via een voertuig, zoals een Roth IRA-account, dat over het algemeen opnames mogelijk maakt die belasting- en boetevrij zijn nadat de klant bereikt leeftijd 59 1/2. Voor klanten die verwachten regelmatig investeringskapitaal op te nemen voordat ze met pensioen gaan, heeft het echter geen voordeel om te investeren via een fiscaal uitgestelde beleggingsrekening.