Waarom verdient de Modified Internal Rate of Return (MIRR) de voorkeur boven het reguliere interne rendement?
Hoewel de interne rendementsmaatstaf populair is bij bedrijfsmanagers, heeft deze de neiging om de winstgevendheid van een project te overdrijven en kan dit leiden tot fouten bij het budgetteren van kapitaal op basis van een te optimistische schatting. Het gewijzigde interne rendement compenseert dit gebrek en geeft managers meer controle over het veronderstelde herinvesteringspercentage uit toekomstige kasstromen.
Belangrijkste nadelen van de interne rentabiliteit (IRR)
Een IRR-berekening werkt als een omgekeerde samengestelde groeisnelheid; het moet de groei van de initiële investering naast de herbelegde kasstromen verdisconteren. De IRR geeft echter geen realistisch beeld over hoe cashflows daadwerkelijk worden teruggepompt in toekomstige projecten.
Kasstromen worden vaak herbelegd ten koste van het kapitaal, niet hetzelfde tempo waarin ze in de eerste plaats werden gegenereerd. IRR gaat ervan uit dat de groeisnelheid van project tot project constant blijft. Het is heel gemakkelijk om potentiële toekomstige waarde te overdrijven met eenvoudige IRR-cijfers.
Een ander groot probleem met IRR doet zich voor wanneer een project verschillende perioden van positieve en negatieve kasstromen heeft. In deze gevallen produceert de IRR meer dan één getal, wat onzekerheid en verwarring veroorzaakt.
Voordeel van Modified Internal Rate of Return (MIRR)
De MIRR stelt projectmanagers in staat om het veronderstelde tempo van herinvesteerde groei van fase tot fase in een project te veranderen. De meest gebruikelijke methode is om de gemiddelde geschatte kapitaalkosten in te voeren, maar er is flexibiliteit om een specifiek verwacht herinvesteringspercentage toe te voegen.
Bovendien is de MIRR ontworpen om één oplossing te genereren, waardoor het probleem van meerdere IRR’s wordt weggenomen.