Wildcat Banking

Wat is Wildcat Banking?

Wildcat-bankieren verwijst naar de banksector in delen van de Verenigde Staten van 1837 tot 1865, toen banken werden gevestigd op afgelegen en ontoegankelijke locaties. Gedurende deze periode werden banken gecharterd door de staatswet zonder enig federaal toezicht. Minder strenge regelgeving voor de banksector leidde destijds tot deze periode, ook wel het Free Banking Era genoemd.

Inzicht in Wildcat Banking

Wilde banken waren niet volledig vrij van regulering; ze waren alleen vrij van federale regelgeving. Wildcat-banken werden gecharterd onder de toepasselijke staatswetten en gereguleerd op staatsniveau. De bankregelgeving varieerde daarom van de ene staat tot de andere tijdens het Free Banking Era. Het Free Banking Era kwam tot een einde met de goedkeuring van de National Bank Act van 1863, die federale regelgeving voor banken implementeerde, het National Banking System van de Verenigde Staten oprichtte en de ontwikkeling aanmoedigde van een nationale valuta die werd gesteund door het bezit van de Amerikaanse schatkist. en uitgegeven door het Office of the Comptroller of the Currency.

Oorsprong van de term ‘Wildcat Banking’

De term “wildcat banking” zou zijn ontstaan ​​in de jaren 1830 in Michigan, waar bankiers banken zouden hebben opgezet in gebieden die zo afgelegen waren dat wilde katten er rondzwierven. Anderen zeggen dat de term afkomstig is van een vroege bank die valuta uitgaf met een afbeelding van een wilde kat.

Al in 1812 werd wilde kat gebruikt om te verwijzen naar een onstuimige of onbezonnen speculant. In 1838 werd de term toegepast op elke zakelijke onderneming die als ondeugdelijk of gevaarlijk werd beschouwd. De term “wilde kat” , toen toegepast op een bank, begon een onstabiele bank te betekenen die het risico op faillissement liep, en om deze reden zijn wilde banken in westerns als zodanig afgeschilderd. Sommige westerns schilderen bijvoorbeeld wilde bankiers af als die hun kluizen open laten zodat spaarders vaten met contant geld erin kunnen zien. De vaten zitten echter vol met spijkers, meel of andere vergelijkbare waardeloze items, met een laag geld er bovenop om spaarders voor de gek te houden.

Valuta uitgegeven door Wildcat Banks

Ongeacht de oorsprong van de term, gaven wilde banken hun eigen valuta uit totdat de Nationale Bankwet van 1863 deze praktijk verbood. Deze banklocaties waren soms de enige plaatsen waar de bankbiljetten konden worden ingewisseld, waardoor ze een formidabel obstakel vormden voor hun inwisseling door de houders van bankbiljetten en een oneerlijk voordeel vormden voor gewetenloze bankiers.

Traditioneel werd de valuta die door wilde bankiers werd uitgegeven als waardeloos beschouwd, en de effecten die werden gebruikt om wilde valuta’s te ondersteunen, waren in het verleden twijfelachtig. Terwijl sommige wilde banken specie gebruikten om hun uitgegeven valuta’s te ondersteunen, gebruikten anderen obligaties of hypotheken. Verschillende valuta’s uitgegeven door verschillende banken werden verhandeld tegen verschillende kortingen in vergelijking met hun nominale waarden. Gepubliceerde lijsten werden gebruikt om legitieme rekeningen te onderscheiden van vervalsingen, en om bankiers en valutahandelaren te helpen bij het beoordelen van wilde valuta’s.

Voordat het Federal Reserve System in 1913 werd opgericht, gaven banken bankbiljetten uit om leningen aan hun klanten te verstrekken. Een persoon kan zijn of haar eigen bankbiljetten of wissels naar de uitgevende bank brengen en deze inruilen voor een korting op de contante waarde. Leners zouden bankbiljetten krijgen die worden gedekt door staatsobligaties of soorten. Zo’n bankbiljet gaf de houder een claim op activa van de bank, die tijdens het Free Banking Era in veel staten moesten worden gedekt door staatsobligaties.