Problemen waarmee individuen met zeer hoge nettowaarden worden geconfronteerd
In een klimaat van groeiende inkomensongelijkheid, waar de rijken rijkdom vergaren op ongekende niveaus terwijl recordaantallen van gewone burgers van salaris tot salaris leven, lijkt het misschien niet dat ultrahoge vermogende individuen (UHNWI’s) zich zorgen hoeven te maken. Een UHNWI wordt gedefinieerd als een persoon met investeringsvermogen van meer dan $ 30 miljoen. Hoewel er een speciaal soort financiële onverantwoordelijkheid voor nodig is voor een persoon met dat soort rijkdom om het soort geldproblemen te ontwikkelen die de rest van de samenleving teisteren – denk aan faillissementen, uitsluiting of het onvermogen om huur te maken – de ultra-rijke deal met hun eigen unieke soort financiële problemen.
Velen beweren dat de financiële problemen die UHNWI’s teisteren de problemen zijn die de meeste van de wereld graag zouden hebben, zoals te knap zijn, te slim, of te veel dates hebben om uit te kiezen op een zaterdagavond. Deze uitdagingen zijn veranderende fiscale codes, estate planning, het behoud van hun levensstijl tijdens het pensioen, en het beschermen van hun huidige niveaus van rijkdom. Hoewel het misschien gek klinkt voor iemand die een gemiddelde baan heeft voor een gemiddeld salaris, is een UHNWI ter waarde van $ 50 miljoen vaak doodsbang om af te dalen naar de eenvoudige miljonairstatus.
Belangrijkste leerpunten
- Personen met een zeer hoog eigen vermogen hebben belegd vermogen van in totaal $ 30 miljoen of meer, en vormen ongeveer 0,003% van de wereldbevolking.
- Mensen met een hoog inkomen vallen in de hoogste belastingschijf en betalen een marginaal belastingtarief van 37%.
- Landgoederen zijn vrijgesteld tot $ 11,4 miljoen, maar alles boven dat bedrag wordt belast tegen een maximaal belastingtarief van 40%.
- UHNWI’s behouden over het algemeen hun levensstijl na hun pensionering en blijven hun bedrijfsresultaten verbeteren met agressieve investeringsstrategieën.
Wie zijn individuen met een zeer hoog nettovermogen?
Zoals hierboven vermeld, is een persoon met een ultrahoge nettowaarde (UHNWI) iedereen met een belegd vermogen van in totaal $ 30 miljoen of meer. Deze activa omvatten echter geen onroerend goed, duurzame consumptiegoederen of zaken als verzamelobjecten. Mensen die in deze categorie vallen, zijn over het algemeen de rijkste mensen ter wereld en bezitten een groot deel van de wereldwijde rijkdom. Als groep maken UHNWI’s ongeveer 0,003% van de wereldbevolking uit.
Vanaf 2018 waren er meer dan 191.000 UHNWI’s over de hele wereld, waarvan meer dan 42% in Noord-Amerika. Enkele van de rijkste mensen ter wereld die in deze categorie vallen, zijn onder meer Amazon’s CEO Jeff Bezos, Facebook’s Mark Zuckerberg, Walton-familie erfgenamen van het Walmart-fortuin.
Belastingcodes wijzigen
Gedurende de 21e eeuw heeft de fiscale behandeling van de superrijken als politiek voetbal gediend. Er zijn in de recente geschiedenis maar weinig kwesties die politici en het grote publiek langs ideologische lijnen sterker hebben verdeeld. Aan de ene kantchannelen aanhangers trickle-down economie, pleit ervoor om de belastingen voor de rijken te verlagen, niet alleen ten behoeve van de rijken, maar ook omdat hun welvaart vervolgens naar de rest van de samenleving stroomt.
Dan is er de andere kant, die vindt dat de middenklasse en werkende armen te veel van de belastingdruk dragen, en dat de UHNWI’s mazen in de weten creatieve boekhoudpraktijkenexploiterenom veel minder te betalen dan hun billijke deel. Voorstanders van hogere belastingen op de rijken punt specifiek op de lange termijn meerwaarden, de wijze waarop veel rijke mensen vergaren hun fortuin. Belastingen op vermogenswinsten op de lange termijn zijn afhankelijk van het inkomensniveau van een individu, waarbij de hoogste verdieners 20% betalen.
De belastingschijven, waarbij er twee hetzelfde tariefblevenen er vijf veranderden, inclusief de bovenste schijf. De nieuwe code verlaagde dat percentage van 39,6% naar 37%. Deze veranderingen zijn tijdelijk en zullen naar verwachting in 2025 aflopen. Dit tarief, waarmee ultrahoge vermogende particulieren worden belast, is veel hoger geweest. In 1980 was dat nog 78%. In 1963 bedroeg de hoogste belastingschijf maar liefst 90%. Er zijn 8 politici en aspirant-politici in overvloed die graag zouden zien dat de extreem rijken terugkeren naar deze hoge tarieven. Nu de polarisatie in de politiek ongekend hoog is, leven UHNWI’s met constante angst voor een machtsverschuiving naar degenen die minder vriendelijk zijn voor hun belangen.
De bepalingen die zijn neergelegd in de Wet belastingverminderingen en banen lopen in 2025 af.
Vastgoed planning
Personen met een zeer hoog nettovermogen maken zich zorgen over het in stand houden van hun rijkdom, zodat ze hun eigen levensstijl kunnen blijven financieren. Maar de meesten van hen willen ook hun rijkdom behouden om door te geven aan hun erfgenamen als ze er niet meer zijn. Idealiter willen ze dat de regering zo min mogelijk van dit geld toe-eigent voordat het wordt nagelaten aan de volgende generatie.
De successierechten zijn alleen van toepassing op de extreem rijken, waarbij meer dan 90% van de belasting wordt betaald door de top 10% van de verdieners.9 Ongeveer 40% van de successierechten wordt betaald door 0,1% van de rijkste mensen van het land. De Tax Cuts and Jobs Act verhoogde de vrijstelling van successierechten voor het belastingjaar 2019, zodat $ 11,4 miljoen van een nalatenschap is vrijgesteld van belastingen. Alles boven dat bedrag wordt belast tegen een tarief van 40%. Hoewel de vrijstelling in de loop der jaren is verhoogd, is het maximumtarief voor successierechten feitelijk gedaald. In 1997 werd alles boven de vrijstelling van $ 600.000 tot wel 55% belast. Dit betekent dat hoe meer de nalatenschap waard is – het is tenminste boven de vrijstelling – hoe meer een UHNWI te verliezen heeft bij het overgaan van zijn nalatenschap. Bovendien hebben veel staten hun eigen successierechten, of zoals ze in sommige staten worden genoemd, successierechten, die bovenop de federale successierechten worden geheven.
De UHNWI’s gebruiken veel regelingen om de effecten van de successierechten te verzachten. Deze tactieken omvatten het overlaten van hun landgoed aan langstlevende echtgenoten, in welk geval ze zijn vrijgesteld van belasting, gebruik maken van liefdadigheidsbijdragen en het opzetten van een verscheidenheid aan trustrekeningen – die allemaal kunnen worden gebruikt om de successierechten te omzeilen.
Levensstijl in stand houden tijdens pensionering
Voor UHNWI’s die rijk zijn geworden door te investeren, bestaat er weinig onderscheid tussen arbeidsjaren en pensioenjaren. Deze personen zullen waarschijnlijk blijven doen wat voor hen heeft gewerkt, waarbij leeftijd een irrelevante factor is.
Degenen die echter UHNWI’s zijn geworden door te werken, inclusief CEO’s en andere goedbetaalde professionals, worden soms geconfronteerd met inkomstenverlies wanneer ze besluiten ermee te stoppen. Hoewel het hebben van $ 30 miljoen of meer voldoende zou moeten zijn om elke gewenste pensioenlevensstijl te leiden, doen sommige UHNWI’s het slecht met het beheren van hun geld en moeten ze op een gegeven moment misschien terugschroeven. Een probleem dat soms met UHNWI’s naar voren komt, is illiquiditeit – ze hebben miljoenen dollars, maar het meeste of alles zit vast in land, onroerend goed en andere activa die ze niet gemakkelijk in contanten kunnen omzetten. Andere UHNWI’s nemen te veel risico’s met hun geld, en hoewel ze de effecten niet zo erg voelen als er nog steeds stapels geld binnenkomen, voelen ze het wanneer ze met pensioen gaan, en een groot verlies wordt niet zo gemakkelijk aangevuld.
Hun rijkdom beschermen
Tijdens de Grote Recessie van 2007 tot 2009 werden veel UHNWI’s slechts vermogende individuen (HNWI’s), wat betekent dat individuen met meer dan $ 1 miljoen aan belegbare activa maar minder dan $ 30 miljoen aan beleggen. Voor een paar echt ongelukkigen ging hun bloedverlies verder dan het verlies van het ultra-label – wat betekent dat ze alles verloren.
De meeste UHNWI’s hebben hun geld niet in depositocertificaten (CD’s), geldmarktrekeningen, contante levensverzekeringen en andere zogenaamde veilige beleggingen die op zijn best een lauw rendement opleveren. Een van de redenen waarom ze zo rijk zijn, is dat ze gebruik maken van agressieve investeringsvehikels die consequent de markt verslaan. In marktaangelegenheden lopen beloning en risico echter vaak in elkaar over. Wanneer een bearmarkt of een recessie toeslaat, zijn de snelgroeiende investeringen die de UHNWI’s hielpen rijk te worden vaak de eersten die een steile duik nemen. Om deze reden leven UHNWI’s die voor hun inkomen afhankelijk zijn van de markten, vaak met de constante stress van een nieuwe dreigende crash.