Bestemmingsverordening

Wat is een bestemmingsverordening?

Een bestemmingsplanverordening is een regel die bepaalt hoe eigendommen in specifieke geografische zones kunnen worden gebruikt. Bestemmingsverordeningen geven aan of specifieke geografische zones aanvaardbaar zijn voor residentiële of commerciële doeleinden. Zoneringsverordeningen kunnen ook de grootte, plaatsing, dichtheid en hoogte van constructies regelen. Bestemmingsverordeningen beschrijven ook de procedures voor het omgaan met overtredingen van bestemmingsplannen (inclusief eventuele sancties).

Hoe een bestemmingsverordening werkt

Het zoneringsproces bestaat uit het verdelen van een bepaald stuk land in districten of zones, en vervolgens het specificeren van de soorten landgebruik die zijn toegestaan ​​en verboden voor elke zone. Dit wordt over het algemeen uitgevoerd door een gemeentelijk bedrijf of een provincie. Bestemmingsregels verschillen sterk per regio, maar hun meest algemene, gedeelde doel is het gebruik van residentieel vastgoed te scheiden van het gebruik van commercieel vastgoed.

Gemeenten kunnen zeer specifieke bestemmingsplannen instellen om de aard van een wijk of buurt in de gemeente te beïnvloeden. Door bijvoorbeeld meerdere aangrenzende delen van een stad strikt voor woongebruik aan te wijzen, zullen inwoners van die regio minder verkeer en geluidsoverlast in hun omgeving ervaren. Zoneringsverordeningen worden ook gebruikt om de architectonische integriteit van de gebouwen in een bepaald gebied te behouden. Als een gemeente de historische uitstraling van een stadsdeel wil behouden, kunnen bestemmingsverordeningen worden gebruikt om de bouw van onroerend goed daar te beperken, zodat alle nieuwe gebouwen van vergelijkbare hoogte en vierkante meters moeten zijn als de historische gebouwen.

Speciale overwegingen

Wijzigingen in bestemmingsverordeningen kunnen voor spanningen zorgen bij (aspirant) bewoners en ook bij verhuurders van onroerend goed in het gezoneerde gebied. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als een nieuw bedrijf van plan is om naar een specifieke stad te verhuizen, om vervolgens te ontdekken dat de bestemmingsregels zijn gewijzigd in de geografische regio van het onroerend goed dat ze wilden bewonen.

Als gevolg van nieuwe bestemmingsplannen kunnen bedrijfspanden gedwongen worden om over te schakelen naar woningen en vice versa. In sommige gevallen kunnen bestaande huurders vanwege deze veranderingen gedwongen worden te verhuizen. Soms bevatten bestemmingsplannen echter grandfather-clausules. Grootvaderclausules stellen bestaande huurders vrij van de gevolgen van eventuele wijzigingen in de huidige bestemmingsplannen (op voorwaarde dat ze op een bepaalde datum al in de zone woonden).

Er zijn bepaalde uitzonderingen die het mogelijk maken dat eigendommen die niet voldoen aan de vereisten van een bestemmingsplan nog steeds in die respectieve geografische zones worden gevestigd. Als een verordening een zone die ooit commerciële bedrijven toestond om te opereren verandert in een zone die alleen voor woonhuizen bestemd was, kan het zijn dat sommige kleine, lokale bedrijven open blijven vanwege een grootvaderclausule.

Nieuwe bedrijven hebben ook de mogelijkheid om een ​​afwijking aan te vragen. Een afwijking is een verzoek om af te wijken van de huidige bestemmingsregels. Als de afwijking wordt goedgekeurd, kan de nieuwe huurder intrekken en opereren ongeacht het bestemmingsplan.