Actief vertrouwen
Wat is een actieve trust?
Een actieve trust is een trust waarbij de trustee aanvullende maatregelen moet nemen naast het passief omgaan met eigendommen ten behoeve van de begunstigde. Actieve trusts worden ook wel speciale trusts genoemd. Een actief vertrouwen is anders dan een passief vertrouwen, of vertrouwen dragen. Bij een passieve trust is de enige verantwoordelijkheid van de trustee om op een vooraf bepaald tijdstip voor eigendommen te zorgen en deze vervolgens over te dragen aan de begunstigde.
Belangrijkste leerpunten
- Een actieve trust vereist de actieve deelname van de trustee om zijn richtlijnen te beheren en uit te voeren.
- Actieve trusts zijn anders dan gewone trusts, die meestal passiever zijn, waarbij de trustee voornamelijk een hands-off rol speelt, tenzij er een beroep op wordt gedaan door specifieke evenementen of tijdschema’s.
- Actieve trusts kunnen uitbetalingen aan begunstigden om bepaalde redenen verbieden of alleen uitbetalen als begunstigden bepaalde vooraf vastgestelde benchmarks volgen.
Inzicht in Active Trusts
Een actieve trust is een soort trust, een juridische relatie die is aangegaan door ten minste drie partijen – de trustor, de trustee en de begunstigde – met als doel eigendommen over te dragen van de trustor naar de begunstigde. In de VS verschillen de wetten die gelden voor trusts van staat tot staat. De Nationale Conferentie van Commissarissen over Uniforme Staatswetten, een non-profitorganisatie die de aanneming van uniforme wetten van staat tot staat bevordert, heeft in 2000 de Uniform Trust Code uitgevaardigd, die door tientallen staten ten minste gedeeltelijk is overgenomen.
Volgens de Uniform Trust Code worden trusts doorgaans geregeld tussen een trustor en een identificeerbare begunstigde, maar er zijn enkele trusts, zoals charitatieve of ere-trusts, zonder identificeerbare begunstigde. Charitatieve trusts verdelen activa aan goede doelen, terwijl ere-trusts activa distribueren naar zaken als huisdieren, die niet in staat zijn om de verdeling van de activa in een rechtbank af te dwingen. Ze worden ere-trusts genoemd omdat de trustee eervol, maar niet wettelijk verplicht is, activa te verdelen volgens de wensen van de trustor.
Een veel voorkomende vorm van vertrouwen is een passieve trust, waarbij een trustor het juridische eigendom van activa zoals geld of onroerend goed aan een trustee geeft, die vervolgens verantwoordelijk is voor het eenvoudig verdelen van die activa aan een begunstigde op een vooraf bepaalde datum. Een voorbeeld van een passieve trust is een trust die is opgericht door vermogende individuen om de financiële zekerheid van hun nakomelingen te verzekeren zodra ze een vooraf bepaalde leeftijd bereiken, vermoedelijk wanneer de afhankelijke persoon verantwoordelijk genoeg is om zonder toezicht voor de activa te zorgen.
Actieve vertrouwensrelaties en verfijnde planning
Trustors zullen echter soms besluiten om een actieve trust op te zetten als hun wensen ingewikkelder zijn dan normaal. Een situatie waarin een actieve trust wenselijk kan zijn, is wanneer een trustor er zeker van wil zijn dat een begunstigde het toevertrouwde geld alleen voor specifieke doeleinden kan uitgeven, of alleen wil dat het geld wordt verdeeld wanneer aan bepaalde vereisten is voldaan.
Stel dat een rijk echtpaar hun vermogen onder hun kinderen wil verdelen, maar dat de ouders andere politieke opvattingen hebben dan hun kinderen. Deze vertrouwenspersonen willen misschien een actieve trust opzetten, die bepaalt dat het geld niet aan specifieke doelen kan worden gedoneerd. Een ander voorbeeld zou kunnen zijn dat de curator het geld alleen kan verdelen als de begunstigde bepaalde doelen bereikt, zoals afstuderen aan de universiteit. Deze trusts worden als actieve trusts beschouwd omdat de trustee niet alleen geld moet verdelen, maar ook moet verifiëren dat de begunstigde zich op een bepaalde manier gedraagt.