Overeenkomst Corporation
Wat is een Agreement Corporation?
Een overeenkomstbedrijf is een type bank dat door een staat is toegestaan om internationaal te bankieren.
De term is afgeleid van het feit dat, om deze toestemming te krijgen, de betrokken banken moeten afspreken hun activiteiten te beperken tot de activiteiten die zijn toegestaan op grond van de Agreement Corporation Act, die in 1916 is aangenomen.
Belangrijkste leerpunten
- Overeenkomstcorporaties zijn banken die mogen deelnemen aan internationale handel.
- De term wordt tegenwoordig zelden gebruikt, omdat het betrekking heeft op een wet uit 1916 die sindsdien is vervangen door recentere wetgeving.
- Waar Amerikaanse banken in het begin van de 20e eeuw terughoudend waren om internationaal te lenen, behoren ze tegenwoordig tot de meest actieve deelnemers aan de internationale handel.
Overeenkomstcorporaties begrijpen
Tot 1913 was het banken in de Verenigde Staten verboden buitenlandse bijkantoren te openen of buitenlandse projecten te financieren. Naarmate het land echter steeds meer een belangrijke internationale exporteur werd, begon de regering de noodzaak in te zien van Amerikaanse banken om activiteiten in het buitenland te openen.
Daartoe keurde het Congres in 1916 de Agreement Corporation Act goed. Deze nieuwe wet machtigde Amerikaanse banken om 10% van hun kapitaal te investeren in door de staat gecharterde banken en bedrijven die internationaal projecten mogen financieren. De door de staat gecharterde bank zou een overeenkomst moeten aangaan met de Federal Reserve en ermee instemmen gebonden te zijn aan de regels en voorschriften die in de wet zijn uiteengezet. Het was uit deze overeenkomsten dat de term “overeenkomstvennootschap” is ontstaan.
In eerste instantie meldden zich maar weinig bedrijven aan om deel te nemen aan dit nieuwe programma. In de drie jaar na de overgang had slechts één Amerikaanse bank een overeenkomstvennootschap opgericht. Voor de meeste banken waren de kosten en het risico van uitbreiding van activiteiten onder de wet eenvoudigweg niet gerechtvaardigd in het licht van de mogelijke voordelen.
Om deze situatie aan te pakken, keurde het Congres in 1919 een wijziging van de Federal Reserve Act goed. Deze nieuwe wet, bekend als de Edge Act, machtigde de Federal Reserve om nieuwe banken te charteren die uitdrukkelijk gericht waren op internationale kredietverlening. Deze nieuwe bedrijven, bekend als Edge Act corporations (EAC’s), hielpen de deur open voor een grotere internationale betrokkenheid van Amerikaanse banken.
Voorbeeld uit de echte wereld van een Agreement Corporation
De Edge Act verwijderde effectief het vereiste van staatstoezicht op overeenkomstmaatschappijen. In plaats daarvan kwamen deze bedrijven onder toezicht van de Edge Act, en dus van de Federal Reserve. Amerikaanse banken creëerden nieuwe EAC-voertuigen om hun internationale bankactiviteiten op te focussen. Hierdoor konden ze de risico’s van internationale kredietverlening scheiden van hun kernactiviteiten op het gebied van binnenlands bankieren.
Sinds de invoering van de Edge Act in 1919 zijn de wetten rond internationaal bankieren verder geëvolueerd in de richting van het bevorderen van internationale handel. Tegenwoordig behoren Amerikaanse banken tot ’s werelds meest actieve deelnemers aan internationale kredietverlening.