Altman Z-Score
Wat is de Altman Z-score?
De Altman Z-score is het resultaat van een kredietwaardigheidstest die de kans op faillissement van een beursgenoteerd productiebedrijf meet. De Altman Z-score is gebaseerd op vijf financiële ratio’s die kunnen worden berekend op basis van gegevens die zijn gevonden in het jaarlijkse 10-K-rapport van een bedrijf. Het maakt gebruik van winstgevendheid, hefboomwerking, liquiditeit, solvabiliteit en activiteit om te voorspellen of een bedrijf een grote kans heeft om insolvent te worden.
Belangrijkste leerpunten
- De Altman Z-score is een formule om te bepalen of een bedrijf, met name in de productieruimte, op het punt staat failliet te gaan.
- De formule houdt rekening met winstgevendheid, leverage, liquiditeit, solvabiliteit en activiteitsverhoudingen.
- Een Altman Z-score dicht bij 1,8 suggereert dat een bedrijf op het punt staat failliet te gaan, terwijl een score dichter bij 3 suggereert dat een bedrijf in een solide financiële positie verkeert.
Hoe de Altman Z-Score werkt
Men kan de Altman Z-score als volgt berekenen:
Z-score = 1,2 A + 1,4 B + 3,3 C + 0,6 D + 1,0 E.
Waar:
- A = werkkapitaal / totale activa
- B = ingehouden winsten / totale activa
- C = winst vóór rente en belasting / totaal vermogen
- D = marktwaarde van het eigen vermogen / totale passiva
- E = omzet / totale activa
Een score lager dan 1,8 betekent dat het bedrijf waarschijnlijk op het punt staat failliet te gaan, terwijl bedrijven met scores hoger dan 3 waarschijnlijk niet failliet zullen gaan. Beleggers kunnen Altman Z-scores gebruiken om te bepalen of ze een aandeel moeten kopen of verkopen als ze zich zorgen maken over de onderliggende financiële kracht van het bedrijf. Beleggers kunnen overwegen een aandeel te kopen als de Altman Z-score-waarde dichter bij 3 ligt en een aandeel te verkopen of short te gaan als de waarde dichter bij 1,8 ligt.
Speciale overwegingen
In 2007 hadden de kredietwaardigheidsbeoordelingen van specifieke aan activa gerelateerde effecten een hogere rating gekregen dan ze hadden moeten zijn. De Altman Z-score gaf aan dat de risico’s van de bedrijven aanzienlijk toenamen en mogelijk op een faillissement afstevenen.
Altman berekende dat de mediane Altman Z-score van bedrijven in 2007 1,81 was. De kredietwaardigheid van deze bedrijven was gelijk aan een B. Dit gaf aan dat 50% van de bedrijven een lagere rating had moeten krijgen, zeer bedroefd was en een grote kans had om failliet te gaan.
De berekeningen van Altman deden hem geloven dat er een crisis zou komen en dat de kredietmarkt zou instorten. Altman geloofde dat de crisis zou voortkomen uit faillissementen van bedrijven, maar de ineenstorting begon met door hypotheek gedekte effecten. Bedrijven gingen in 2009 echter al snel in gebreke met het op een na hoogste percentage in de geschiedenis.
Geschiedenis van de Altman Z-Score
Professor Edward Altman, hoogleraar Financiën van NYU Stern, ontwikkelde de Altman Z-score-formule in 1967, en deze werd gepubliceerd in 1968. In de loop der jaren is Altman zijn Z-score door de jaren heen blijven herwaarderen. Van 1969 tot 1975 keek Altman naar 86 bedrijven in nood, vervolgens 110 van 1976 tot 1995 en tenslotte 120 van 1996 tot 1999, waarbij hij ontdekte dat de Z-score een nauwkeurigheid had tussen 82% en 94%.
In 2012 bracht hij een bijgewerkte versie uit genaamd de Altman Z-score Plus die men kan gebruiken om publieke en private bedrijven, productiebedrijven en niet-productiebedrijven en Amerikaanse en niet-Amerikaanse bedrijven te evalueren. Men kan Altman Z-score Plus gebruiken om het kredietrisico van bedrijven te evalueren. De Altman Z-score is een betrouwbare maatstaf geworden voor het berekenen van kredietrisico.