Afschrijvingsbereik activa (ADR)

Wat betekent afschrijving van activa?

Het afschrijvingsbereik van activa was een boekhoudkundige methode die in 1971 door de Internal Revenue Service werd vastgesteld om de gebruiksduur van specifieke klassen van af te schrijven activa te bepalen. Het werd in 1981 vervangen door het Accelerated Cost Recovery System (ACRS), dat op zijn beurt werd vervangen door het gemodificeerde Accelerated Cost Recovery System (MACRS) in 1986.

Inzicht in de afschrijvingstermijn voor activa (ADR)

Afschrijvingsbereik voor activa toegewezen boven- en ondergrenzen aan de geschatte gebruiksduur van activaklassen. Het gaf bedrijven veel flexibiliteit om de gebruiksduur van een actief te bepalen, omdat de afschrijving van activa de belastingbetaler een speelruimte van 20% boven en onder de vastgestelde gebruiksduur van de IRS voor elke activaklasse gaf. Dus als de vastgestelde gebruiksduur van een bureau als 10 jaar zou worden beschouwd, zou de belastingbetaler deze over acht tot twaalf jaar kunnen afschrijven.

De ADR is ingevoerd in een poging om berekeningen te vereenvoudigen en enige uniformiteit te bieden in de belastingaftrek van afschrijvingen. Maar het systeem was te ingewikkeld: er waren meer dan 100 klassen voor materiële activa op basis van het bedrijf en de industrie van de belastingbetaler. Het resultaat was dat de belastingbetalers en de IRS het oneens waren over de gebruiksduur, de restwaarde en de reparatie van activa.

ADR werd dus vervangen door het ACRS-systeem en vervolgens op zijn beurt door de MACRS als onderdeel van de Tax Reform Act van 1986. MACRS zorgt voor een grotere versnelde afschrijving over langere perioden. Tegenwoordig kan dat bureau in zeven tot tien jaar worden afgeschreven.