Bankstoring
Wat is bankfalen?
Een bankfalen is het sluiten van een insolvente bank door een federale of staatsregelgever. De controleur van de munt heeft de bevoegdheid om nationale banken te sluiten; bankcommissarissen in de respectieve staten sluiten door de staat gecharterde banken. Banken sluiten wanneer ze niet in staat zijn om hun verplichtingen jegens spaarders en anderen na te komen. Wanneer een bank failliet gaat, dekt de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) het verzekerde deel van het saldo van een deposant, inclusief geldmarktrekeningen.
Inzicht in bankfaillissementen
Een bank gaat failliet als ze haar financiële verplichtingen jegens crediteuren en spaarders niet kan nakomen. Dit kan gebeuren doordat de betreffende bank insolvent is geworden, of omdat zij niet meer over voldoende liquide middelen beschikt om aan haar betalingsverplichtingen te voldoen.
Belangrijkste leerpunten
- Wanneer een bank failliet gaat, ervan uitgaande dat de FDIC zijn deposito’s verzekert en een bank vindt om het over te nemen, zullen zijn klanten waarschijnlijk hun rekeningen, betaalpassen en online bankiertools kunnen blijven gebruiken.
- Bankfaillissementen zijn vaak moeilijk te voorspellen en de FDIC maakt niet bekend wanneer een bank zal worden verkocht of ten onder gaat.
- Het kan maanden of jaren duren om onverzekerde deposito’s terug te vorderen van een failliete bank.
De meest voorkomende oorzaak van bankfaillissementen doet zich voor wanneer de waarde van de activa van de bank daalt tot onder de marktwaarde van de passiva van de bank, dit zijn de verplichtingen van de bank aan crediteuren en spaarders. Dit kan gebeuren doordat de bank te veel verliest op haar investeringen. Het is niet altijd te voorspellen wanneer een bank failliet gaat.
Wat gebeurt er als een bank faalt?
Als een bank failliet gaat, kan hij proberen geld te lenen van andere solvabele banken om zijn inleggers te betalen. Als de falende bank zijn spaarders niet kan betalen, kan er paniek ontstaan waarbij spaarders bij de bank terechtkomen in een poging hun geld terug te krijgen. Dit kan de situatie voor de falende bank verergeren, doordat de liquide middelen worden verkleind naarmate spaarders contant geld van de bank opnemen. Sinds de oprichting van de FDIC heeft de federale overheid bankdeposito’s tot $ 250.000 in de VS verzekerd
Wanneer een bank failliet gaat, neemt de FDIC de touwtjes in handen en verkoopt hij de failliete bank aan een meer solvabele bank of neemt hij de werking van de bank zelf over. Idealiter zullen spaarders die geld bij de failliete bank hebben, geen verandering ervaren in hun ervaring met het gebruik van de bank; ze hebben nog steeds toegang tot hun geld en zouden hun betaalpassen en cheques normaal moeten kunnen gebruiken. In het geval dat een mislukte bank wordt verkocht aan een andere bank, worden rekeninghouders automatisch klant van die bank en kunnen ze nieuwe cheques en betaalpassen ontvangen.
Waar nodig heeft de FDIC falende banken in de VS overgenomen om ervoor te zorgen dat spaarders toegang houden tot hun fondsen en paniek bij banken te voorkomen.
Voorbeelden van bankfaillissementen
Tijdens de financiële crisis van 2007-2008 vond het grootste bankfalen in de geschiedenis van de VS plaats toen Washington Mutual, met 307 miljard dollar aan activa, zijn deuren sloot. Een andere grote bankfaillissement had zich enkele maanden eerder voorgedaan toen IndyMac in beslag werd genomen. De op een na grootste sluiting ooit was de mislukking van $ 40 miljard van Continentaal Illinois in 1984. De FDIC houdt een actuele lijst bij van failliete banken op haar website.
Speciale overwegingen
De FDIC werd in 1933 opgericht door de Banking Act (vaak de Glass-Steagall Act genoemd). In de jaren er vlak voor, die het begin van de Grote Depressie markeerden, was een derde van de Amerikaanse banken failliet gegaan. Tijdens de jaren twintig, vóór de Zwarte Dinsdag-crash van 1929, waren er in het hele land gemiddeld ongeveer 70 banken failliet gegaan. Tijdens de eerste 10 maanden van de Grote Depressie gingen 744 banken failliet, en alleen al in 1933 faalden ongeveer 4.000 Amerikaanse banken. Tegen de tijd dat de FDIC werd opgericht, hadden Amerikaanse spaarders $ 140 miljard verloren als gevolg van bankfaillissementen, en zonder een federale depositoverzekering die deze deposito’s beschermde, konden bankklanten hun geld niet terugkrijgen.